Kun je niet een berichtje of een mailtje sturen om dat te vragen?
Hey @MensPersoon
ja dat zou opzich kunnen,
alleen ik durf eigenlijk niet te praten met hem.
dat gaat niet om hem maar meer om dat ik niet zo goed met mensen kan praten over mijn problemen.
ik heb flink wat problemen en het is nooit gemakkelijk geweest, maar ik heb het niet op een rijtje voor mij zelf.
ik weet niet hoe ik moet beginnen en waar is uberhaupt moet beginnen.
het heel ingewikkeld. Ik denk er veel over na, alleen ik heb het gewoon niet op een rijtje staan in mijn hoofd.
xx A
Hey @MensPersoon
ja dat zou opzich kunnen,
alleen ik durf eigenlijk niet te praten met hem.
dat gaat niet om hem maar meer om dat ik niet zo goed met mensen kan praten over mijn problemen.
ik heb flink wat problemen en het is nooit gemakkelijk geweest, maar ik heb het niet op een rijtje voor mij zelf.
ik weet niet hoe ik moet beginnen en waar is uberhaupt moet beginnen.
het heel ingewikkeld. Ik denk er veel over na, alleen ik heb het gewoon niet op een rijtje staan in mijn hoofd.
xx A
Hey A1n1o1n1i1e1m
Ik heb dat ook heel erg gehad het niet op een rijtje hebben en het niet durven praten.
Ik heb na een mentor les gevraagd mag ik met u praten en het hoeft niet nu meteen maar ik wil graag het een en het ander zeggen. Bij een mentor mag je ook eerst alles zeggen ook al heb je het niet op een rijtje dan kunnen jullie daarna er een rijtje van maken en oplossing voor zoeken. Als je wilt dat hij iets niet aan je ouders vertelt dan vraag je dat en dan gaat dat waarschijnlijk ook niet gebeuren behalve als het echt moet.
ik hoop dat ik je kon helpen
xxx koolmeesje
Hey
@koolmeesje,
dankjewel voor je reactie.
ik twijfel nog steeds heel erg.
aan de ene kant moet ik mijn verhaal kwijt, maar aan de andere kant vraag ik me af of mijn verhaal(len) wel erg genoeg zijn om over te praten met je mentor.
xx A
Hai,
Ik weet zeker dat jouw mentor er voor je wilt zijn, en dat hij of zij jou heel graag wilt helpen.
Ik weet niet of er een leerlingbegeleider bij jou op school is, anders zou je daar misschien langs kunnen gaan. Die mensen zijn er voor je en begrijpen je wel. Die mensen zouden enige informatie weer door kunnen spelen naar je mentor.
Maar als je dat niet wilt, wat ik wel begrijp, vraag dan je ouders of misschien een goede vriend of vriendin om er samen mrt hun bij iemand over te praten.
Nog iets dat heel misschien zou kunnen helpen: Een papier pakken en rustig proberen alles op te schrijven wat in je hoofd zit, en daar een soort van samenvatting of woordweb van maken. Of iemand anders daar een samenvatting van laten maken.
En daarna dat papiertje (nadat je er boven hebt gezet dat je graag wilt praten maar dat erg lastig vindt) bij de leerlingbegeleider aflevert of bij je mentor afgeeft natuurlijk.
Ik weet niet of je hier wat mee kan, maar alvast veel succes!
Groetjes
Hey @koolmeesje,
dankjewel voor je reactie.
ik twijfel nog steeds heel erg.
aan de ene kant moet ik mijn verhaal kwijt, maar aan de andere kant vraag ik me af of mijn verhaal(len) wel erg genoeg zijn om over te praten met je mentor.
xx A
Je kan altijd met je mentor praten ik praat er zelfs mee over jongens. Je twijfels snap ik had ik ook in het begin maar nu ik alles heb gezegt lucht het op en kunnen we zoveel praten en lachen. En anders moet je je verhalen hier kwijt we willen je allemaal graag helpen en dan kunen we je misschien helpen zodat je je het aan je mentor wilt vertelen.
x Koolmeesje
Hey @Kuh-sander,
dankjewel voor je reactie.
Mijn ouders weten van niets af.
het is bij mij thuis heel druk, en iedereen vraagt aandacht.
Maar ik heb liever geen aandacht (krijg ik ook amper tot niet) en ik trek me terug. Ik ben bij wijze van ‘langs’ de rest van mijn gezin gaan leven.
Ik heb het ze nooit verteld, en ik ben bang als ik nu alles vertel ik ze kwets met het feit dat ik nooit iets heb verteld. Bovendien ligt een klein deel van mijn problemen bij mijn thuissituatie en ik wil ze liever niet ‘zwart’maken.
hey @koolmeesje ,
dankjewel voor je reactie.
ik besluit telkens voor mij zelf dat ik niet ga praten met mijn mentor, en als ik op het punt sta, stap ik toch weer terug.
ik wil het gewoon echt niet.
jullie lieve behulpzame reacties op dit forum hebben me ook goed geholpen.
alleen nu gaat het op school buitengewoon slecht. Mijn cijfers zijn zo dus danig slecht dat ik misschien zelfs blijf zitten.
natuurlijk vind ik school ook wel moeilijk, maar grotendeels komen mijn slechte cijfers door mijn problemen in combinatie met mijn hoofd.
ik die echt mijn best, alleen het lukt me gewoon niet om me te concentreren in de les (laat staan leren en huiswerk) doordat ik constant denk aan hoe ik zelf nu verder moet.
mijn ouders zijn echt boos over mijn cijfers en ze poechen mij constant dat ik betere cijfers moeten halen.
maar ik krijg er alleen maar meer stress van en mijn stres en depressie zorgen er voor dat ik ook niet meer echt gelukkig ben.
alleen als ik bij mijn pony ben kan ik echt gelukkig zijn, maar hem ben ik sinds pas voor altijd kwijt. Ik verzorg nog een pony waar ik ook veel van houd, alleen van mijn ouders mag ik niet zo vaak meer heen omdat ik nog meer tijd moet doorbrengen aan huiswerk. Kortom dat werkt gewoon bergafwaarts.
elke stap vooruit lijkt wel 4 stappen achteruit
je hoeft geen sorry te zeggen als je advies of iets kwijt wilt.
Het is ook lastig om over je problemen te hebben. je ben zeker niet de enigste die dat lastig vind.
je hebt het niet voor je zelf op een reitje staan. ik schrijf altijd voor dat ik met een leerkracht wil praten het eerst op. dan heb je het misschien een beetje in je hoofd. en zo gaat het misschien meer op een reitje staan. en als je tijdens het gesprek er niet uit komt kan je ff kijken wat je er hebt staan.
beginnen is al lastig genoeg. dus je kan ook ergens in het midden beginnen. als jouw mentor vragen heeft kan hij het vragen. en geef aan dat je het lastig vind.
ik hoop dat je hier iets mee kan.
succes alvast!
groetjes
bella
Hey @Kuh-sander,
dankjewel voor je reactie.
Mijn ouders weten van niets af.
het is bij mij thuis heel druk, en iedereen vraagt aandacht.
Maar ik heb liever geen aandacht (krijg ik ook amper tot niet) en ik trek me terug. Ik ben bij wijze van ‘langs’ de rest van mijn gezin gaan leven.
Ik heb het ze nooit verteld, en ik ben bang als ik nu alles vertel ik ze kwets met het feit dat ik nooit iets heb verteld. Bovendien ligt een klein deel van mijn problemen bij mijn thuissituatie en ik wil ze liever niet ‘zwart’maken.
hey @koolmeesje ,
dankjewel voor je reactie.
ik besluit telkens voor mij zelf dat ik niet ga praten met mijn mentor, en als ik op het punt sta, stap ik toch weer terug.
ik wil het gewoon echt niet.
jullie lieve behulpzame reacties op dit forum hebben me ook goed geholpen.
alleen nu gaat het op school buitengewoon slecht. Mijn cijfers zijn zo dus danig slecht dat ik misschien zelfs blijf zitten.
natuurlijk vind ik school ook wel moeilijk, maar grotendeels komen mijn slechte cijfers door mijn problemen in combinatie met mijn hoofd.
ik die echt mijn best, alleen het lukt me gewoon niet om me te concentreren in de les (laat staan leren en huiswerk) doordat ik constant denk aan hoe ik zelf nu verder moet.
mijn ouders zijn echt boos over mijn cijfers en ze poechen mij constant dat ik betere cijfers moeten halen.
maar ik krijg er alleen maar meer stress van en mijn stres en depressie zorgen er voor dat ik ook niet meer echt gelukkig ben.
alleen als ik bij mijn pony ben kan ik echt gelukkig zijn, maar hem ben ik sinds pas voor altijd kwijt. Ik verzorg nog een pony waar ik ook veel van houd, alleen van mijn ouders mag ik niet zo vaak meer heen omdat ik nog meer tijd moet doorbrengen aan huiswerk. Kortom dat werkt gewoon bergafwaarts.
elke stap vooruit lijkt wel 4 stappen achteruit
Misschien moetje je een stappen plan maken want als je er een plan van maakt kan het niet fout gaan want het zijn jou gedachten en hier in kun je geen fouten maken. en dan zet je bijvoorbeeld er op dit is er gebeurt
zo voel ik me wat kan ik hier zelf aan veranderen waarmee kunnen anderen mij helpen. misschien helpt dat of je moet proberen je gedachten op nul te zetten snapje . Misschien wil de mentor ook wel met je praten omdat je cijfers zo slecht zijn. Maar het is wel hoe langer je wacht hoe moeilijker het wordt .
En als je bang bent dat mensen je zwak of een loser gaan vinden denk dan maar aan dit : Een echte loser is iemand die je daar door uitlacht Omdat jij voor jezelf op komt hoe moeilijk dat ook is
xxx
Hoi,
Je hoeft het ook niet per se te zeggen tegen je mentor. Je kan ook alles in de mail zetten. Dan kun je rustig, thuis, de mail schrijven. Vervolgens stuur je de mail en dan heb je 't gezegd. Grote kans dat je mentor dan wel een gesprekje met je wil voeren, maar dan weet ie wel alles. Dat betekent dat je eigenlijk niks meer hoeft te zeggen.
Ook is het makkelijker om over die drempel te stappen. Je hoeft alleen maar op een knopje te drukken! Verzenden.
Natuurlijk kun je hier met je mentor over praten. Dit is een prima onderwerp en je kan over alles met je mentor praten. Over je thuissituatie, maar ook over school.
Gr. Pin
hou je op ons de hoogte veel succes
xx
