hey iedereen, ben er weer zoals bijna altijd een tijdje niet geweest, ik ga jullie vertellen wat er nu aan de hand is. Ik ben vanaf gisteren weer begonnen met m'n zelfbeschadeging, niemand weet dit, ik heb sinds kort een psycholoog aangewezen door school maar ik voel me niet echt fijn bij haar. Vandaag ben ik voor de zoveelste keer een afspraak met haar vergeten. Ik ben bang dat ze me niet meer wil helpen maar ik kan er zelf ook niets meer aan doen. Mijn vader appt me niet meer, me tantes praten niet tegen me, me oma schreeuwt alleen maar naar me of kijkt me amper aan en m'n moeder spreek ik af en toe. Op dit moment huil ik gewoon want alles gaat zo slecht, met school is er geen vooruitgang.. ik word nog steeds gepest. Ik ga al 1 week niet naar school en ik had maandag een gesprek over het pesten, helaas gebeurd er weer zoals alitjd niets, ik voel me zoooo down. Ik kan dit niet meer, m'n ex heeft zo snel een ander, het ergste is dat hij met het meisje is waar ik me geen zorgen over hoefde te maken, hoe kan je na 1,5 jaar, na 2 maanden zo snel door gaan met iemand anders, was ik dan echt niets? Ik voel me zo slecht maar het leven gaat door, elke dag mis ik toetsen, ik loop zo er achter en als je m'n andere berichten had gelezen wist je dat ik ook nog eens gezakt was. 10 min geleden nog gesneden, ik kan nu alleen zachtjes huilen anders word iedereen weer wakker en gaan ze weer zeggen dat ik overdrijf. Ik heb letterlijk.. niemand, mn vriendinnen hebben me in de steek gelaten omdat het even moeilijk gaat met me. Jongens willen me zoals altijd weer maar voor 1 ding, ik voel me zo leeg. Korthom ik ben het zat. Alles, school, familie, m'n hele leven, ik heb geen raad. Het voelt alsof niemand me wil begrijpen of me wil helpen tenzij ik het zelf vraag en ik vind om hulp vragen al zo moeilijk. Ziet niemand dan hoe het echt met me gaat? hoeveel duidelijker moet ik het nog maken. De gedachte van zelfmoord gaat maar niet uit mijn hoofd, ik kan niet meer slapen. Als ik dit m'n psycholoog vertel dan vertelt ze het m'n familie en waarschijnlijk word dan weer alles van me afgepakt en krijg ik weer straf zoals altijd. Ben wat heel belangrijks vergeten, ik heb mijn moeder  vertelt dat ik snijd en dit is wat ze zei na een heftige ruzie ging ze boos naar huis en ik appte haar, het voelde als een opluchting toen ik het zei en ik dacht dat ze me begreep, eindelijk, misschien kon ze me helpen, en toen zei ze :" jammer ik dacht dat ik je sterk had opgevoed , blijkbaar niet dit doet me heel veel pijn, ik ben een slechte moeder" weer moest het om haar gaan, ze zei dat we er het eens goed over zouden hebben, het is nu 3 weken later, ze is veranderd, 1 week na dat ik zei dat ik mezelf sneed maakte ze weer een heftige ruzie met me, dat was de avond waar ik mijn mesje pakte en echt een einde wou maken, maar omdat ik het al zo vaak had gebruikt was het niet meer zo scherp en ik had geen anderen. Ik heb gister nieuwe gehaald. Maar oke, na die ruzie kwam ze zoals altijd weer met een sorry, ziet ze niet dat ik het zat ben? Ik durf dit bijna niet te zeggen maar kan het zo zijn dat je echt niet meer van je moeder houdt? meer dan 1 week geleden zag ik haar weer, het eindigde WEER als een ruzie, altijd over de domste dingen, laatste keer omdat ik mijn haar had gestijld, maakte ze zo een groot probleem. Ze heeft me 3 weken achter elkaar kapot gemaakt en ze merkt het niet eens. Ze houdt ook geen rekening met mijn depressie ze zei dat het mijn eigen schuld is dat ik zwak ben omdat het niet in de familie zit. Vandaag nog een droog gesprekje met haar gehad op whatsapp, maar ik voel gewoon niets meer. Ik heb geen vrienden, thuis is kut, online gaat het ook kut, school is ook kut, waar moet ik naar toe? ik heb niets en niemand. Ik voel me leeg, en ik weet dat dit misschien niet gaat helpen maar ik wil even mijn hart luchten ookal krijg ik geen reacties. Een paar dagen geleden sprak ik mijn moeder aan de telefoon en vroeg ze hoe het ging, ik kon het niet in me houden en vertelde haar dat ik nog steeds gepest werd, ze werd boos op mij omdat ik huilde en noemde me zwak, dat ik het maar moest negeren en toen vroeg ze waarom ik gepest werd en zei ze dat het een reden moest hebben, dus niet… Er is nog heel veel aan de hand maar dat vertel ik morgen wel in het andere bericht, ik heb nu gewoon vooral dat ik niets kan doen, niet opstaan uit bed, ik kan niet sporten ben al maanden niet geweest ze willen me weg halen van mn boksen/yoga/fitness maar ik kan het nu gewoon niet, mijn kamer opruimen kan ook niet, snijden begint saai te worden en ik word elke dag lui genoemd omdat ik niks kan doen, sommige dagen eet ik niets omdat ik zo onzeker ben en de andere dagen  boeit het me niets. Met make-up voel ik me mooi, het is m'n passie, maar ik mag het niet omdat ik 14 ben en omdat ik marokkaans en moslim ben is het ook heel erg ofzo, terwijl dat nu het enigste is wat me echt gelukkig maakt en zelfs dat mag ik niet, elke dag als ik dan ook maar een klein beetje make-up op doe word er de hele dag gezeurd en gezegd dat ik een schande ben voor de familie. Alles wat ik leuk vind vervaagd, zelfs make-up wil ik bijna niet meer dragen omdat ik dan elke dag uitgescholden word erover. Maar goed zoals ik al zei ik kom morgen wel terug, en dankjewel als je dit bericht helemaal hebt gelezen. Het betekent veel voor me… groetjes x <3