Pfff….. Ik denk lekker met mijn moeder buiten te zitten totdat er 2 jongentjes ineens met een takkeling voorbij lopen (jong vogeltje die nog moet leren om te vliegen). Deze moest weer even omhoog komen, maar daar had ie nog geen kans voor, want die jongens dachten dat ie doodging en pakten hem op, ze lopen even later door mijn straat en ik zeg dat ze hem hoog moeten zetten zodat hij gevonden kan worden door pa en ma. Ik wil hem pakken als mijn moeder zegt dat ik ze moet laten doen, want ze lopen heel de tijd te zeggen dat hij dood gaat…. Ik word boos en loop naar binnen (sluit mn moeder in woede buiten) en pak mn laptop en loop naar boven, ik deed de deur onderweg wel open en scheld haar nog even uit… Dit is al mn 200000000e ruzie in de coronatijd. Ik voel me dus echt een kutpuber… 13 en me niet kunnnen gedragen… Ik heb dit alleen met mijn moeder… andere zeggen dat ik een engeltje ben en dat ik nooit iets kwaad doe, ik word vaak uitgenodigd om op kinderen te letten 1,5 en 1, binnenkort dus een nieuwe baby! 
. Ik word alleen zoooo moe van mijn moeder… We zijn het simpelweg nooit met elkaar eens… Mijn ouders zijn gescheiden en bij mijn pa heb ik dit nooit.. HELP! WAT MOET IK DOEN!
groetjes een Sanne die vol met stress zit..
