Oke, ja, de titel van het topic zegt praktisch gezien niet genoeg, want “waarom” heb ik dat?

Nou, ik zie ‘de geweldige leuk’ niet in van de toekomst, en dat komt door leuke redenen hoor! :)

Laten we beginnen met het studeren: Het interesseert me gewoon niet, aangezien ik betaal voor informatie die ik mezelf ook kan aanleren, en vooral als de docenten/leerkrachten/hoe je die mensen ook wilt noemen de hele tijd zeggen dat ik alles zelf moet uitzoeken. En daarbij, ik leer 30x sneller dan de meesten op school, en ook nog eens anders.

Nu het ‘werken’: Ik kan niet eens inbrengen hoe weinig zin ik hierin heb, vooral doordat de mens het concept ‘geld’ heeft bedacht, en dat ik dan alleen werk voor geld, om bepaalde (toevallig niet werkende) processen in werking te zetten? Super top. Ik kan wel janken, dit is oprecht. En daarnaast kan je wel ‘met mensen afspraken, het gezellig hebben’, en daarna 2 dagen daarna weer verder..

Ongelijkheid in deze toppie-joppie wereld: Ik zeg één keer dat ik ‘dit of dat’ heb, en meteen wijzen ze je af, ze behandelen je als een minder persoon, totdat je het tegendeel bewijst. Dan kijken ze met grote ogen naar je. Of juist andersom, dat je zogenaamd moet laten zien dat je alles kan, en dat je dan expres gewoon niks meer doet of wilt doen.

Geen antwoorden op vragen krijgen: Sinds dat ik bij de ggz en dat soort gedoe zit, heb ik meer vragen geproduceerd dan dat ik als antwoord heb gekregen op de vragen die ik voorheen had, en toeval? Je krijgt precies nergens antwoord op! Wat leuk. Ik heb namelijk precies gevraagd wat ik wou weten, geven ze het antwoord: ‘zoek het zelf lekker uit’ (exact wat er werd verteld).

Het enige wat ik zou willen is wereldproblemen oplossen, maar met de wereld waar ik nu in leef, heb ik nergens meer puf voor. Het is ook nog zeer pijnlijk als je ziet hoe makkelijk bepaalde problemen opgelost kunnen worden.

Hierbij komt ook bij dat ik geen school heb, weinig vrienden, te veel (mis)diagnoses heb, en dus het me geen reet meer uitmaakt als ik dood ga.

Nou ja, dit dus, weet niet wat ik meer kan zeggen, naast dat ik wel kan janken over hoe praktisch gezien feitelijk goed mijn brein alles formuleert voor mij. En ik weet niet wat ik heb, volgens mij zit ik op het randje van een depressie ofzo.