Hay, ik ben een meid van 18 jaar, en heb al eens eerder een topic geschreven op deze site en nu helaas weer. Ik heb geen flauw idee waar ik mee bezig ben en wat ik moet doen.
Eind 2018 ben ik overspoeld door zo veel stress en drukte en nare factoren dat ik (zoals mijn dokter het noemde) tegen het overspannen aan zat. Dat heeft tot ongeveer eind maart mijn leven soort van geleid, toen ging ik in de stroomversnelling van automatische piloot, waardoor ik uiteindelijk bijna al mijn achterstand van het jaar heb ingehaald.
Mijn moeder en haar vriend hadden besloten begin maart dat ze niet meer samen wilden zijn. Ik en mijn moeder hebben een huisje gevonden, ze kreeg op dinsdag de sleutel en zaterdag ochtend waren we om 12 uur met al onze spullen in het nieuwe huis. Wij zijn letterlijk uit het huis gezet door hem. Dit heeft mijn hartje gebroken en ik kon geen goed woord over hem uitspreken en nu ook nog niet. Mijn moeder is nu wel weer samen met die man en de situatie die zich nu voordoet maakt mij gek.
Mijn moeder en ik wonen nu ongeveer 5 maanden in het nieuwe huis, maar verlaten september de woning. Mijn moeder krijgt teveel betaald voor huursubsidie, waardoor ze de volledige huur moet betalen. Helaas is het nu de situatie dat wij daardoor niet kunnen leven. Ik heb mijn moeder al geld geleend maar het helpt niet. Het geval is nu dat wij de huur, belasting, water, elektriciteit en stookkosten betalen, maar dus geen geld over hebben voor eten op de plank, geen doosje macaroni wat nog betaald kan worden. Om te voorkomen dat wij in aanraking komen met de deurwaarder en al dat soort mensen en instanties waar je niet mee in contact wilt zijn te voorkomen hebben wij de huur opgezegd, en trekt mijn moeder in bij haar voormalige vriend die ons in maart uit het huis heeft gezet.
Om al die problemen te vermijden is dit inderdaad een slimmere zet, ze is nogsteeds verliefd op hem en hij op haar. Ik heb nooit langs willen komen, altijd het gevoel dta ik niet welkom ben bij hem, hij kon mij al die keren dat wij elkaar wel troffen, mij nieteens normaal begroeten of aankijken. Alleen een doods gemeen gezicht.
Ik kan mijn moeder voor geen goud missen, ik heb er al een aantal keer om gehuild, zo wil ik haar niet kwijtraken, haar bijna niet zien, omdat ze bij hem leeft. Want zo zal dat gaan, toen ik er voorheen ook woonde, ik had geen happy time met mijn moeder, alleen als de vriend aan het werk was en mijn moeder vrij, in de avond na 11 uur....
Ik weet dat ik hier heel erg ongelukkig van word als ik weer terug moet naar die situatie.
Nu zal ik ook vertellen over mijn vader.
Vorig jaar september heb ik besloten om niet meer bij hem te wonen, en kon mij niet goed meer inbeelden waarom. De keuze was daarom ook dat ik bij hem weer zou intrekken. Hij vind dat goed, en heeft veel 'maar...' zinnetjes in zijn hoofd zitten. Ik ben 18 zoals ik heb genoemd, maar toen ik weer bij mijn vader verbleef voelde ik gelijk weer waarom ik daar niet wilde zijn. Hij behandelt mij eerder alsof ik 8 jaar oud ben. Heel erg opdringerig en drukkend. Dingen die mij overstuur maken, (school, stage, oude vrienden), benoemt hij steeds en vraagt alleen daarover specifieke vragen. Ik heb al zo vaak aangegeven dat ik het niet leuk vind, en ophouden, en stop hou asjeblieft op, maar het lijkt niet door te dringen. Hij is niet geïnteresseerd in wat ik gedaan heb of doe, hij negeert mij gewoon volledig en een praatje is niet aan te knopen.
(hier heb ik ook mee over gesproken met een psych, die ook aangeeft dat het wellicht iets is wat ik zal moeten accepteren, want dit kan niet verandert worden, zo is mijn vader gewoon). Ik mag van hem niet te veel spullen mee nemen, ik moet mijn spullen schiften basicly tot ik nog maar 2 lege klad schriften heb, 7 paar sokken, 3 tshirts en 1 broek. Zo'n gevoel geeft het mij, en zo zal het ook zijn. Ik mag nieteens mijn eigen gekochte nieuwe bed meenemen, omdat daar wel een bed staat wat van mijn vader zelf is en ook net nieuw. Mijn bed moet maar weg gegooit en ik op mijn vaders eigen nieuwe bed, waardoor hij weer slaapt op mijn oude bed van 10 jaar terug. Dit gaat niet goedkomen; ik en mijn moeder krijgen het niet bij hem binnen.
Nu het verhuis deel.
Het is duidelijk dat ik uit mijn huidige woonhuis vertrek maar waar naartoe? Ik heb geen flauw idee. Op beide plaatsen zal ik ongelukkig worden en wil beide het een kans geven, maar als ik luister naar wat mijn instinct zegt, dan is er geen juiste optie. Mijn instinct staat te dansen in de ruimte met alle gevoelens van nee, please nee. Helemaal door de war in de rikketik.
Wat moet ik nou doen? Als iemand al zo ver is gekomen met het lezen dan echt al bedankt. Ik ben geen gemeen mens, ik heb geen kwaad van doen, maar ik begin mij toch wel harteloos en levenloos te voelen. Net zoals de dag van vandaag heb ik mijzelf weer helemaal laten. Niet gedouched of mn tanden gepoetst, geef puf om iets te doen, gewoon de continue drukte in mijn hoofd door deze situatie, ik ben echt ten einde raad hoe ik hier mee om moet gaan. Mijn moeder weet dit ook allemaal en ik blijf met haar praten. Iets zegt jn mij dat ik een soort van hulp moet zoeken of wat dan ook. In welke richting? Geen idee. Waar ik hulp mee wil? Ik wil rust in mijn leven, en niet de continue stress, angst, tranen en gevoel van ongeluk.
Het voelt niet alsof ik een echt thuis heb of ga krijgen, en ik zie geen weg die ik kan volgen of creëren zonder ongelukkiger te worden dan dat ik nu al ben.
Bedankt voor het lezen.
Zonnebloempje2001
Bladzijde 1 / 1
Hey,
Wat een lastige situatie zeg!
Mijn ouders zijn ook gescheiden. Ik woon bij mijn moeder die geen partner heeft. Ik kom niet vaak bij mijn vader. Hij heeft wel een nieuwe liefde en we matchen niet zo goed. Gelukkig is alles bij m'n moeder prima en hoef ik dus niet vaak naar mijn vader.
Als ik naar jouw situatie kijk, denk ik het volgende in om me een beetje voor te stellen hoe het voor jou voelt:
Bij m'n moeder is die vervelende partner die ik bij m'n vader ken.
Wat ik zou doen in die situatie, is het volgende:
Het klinkt alsof je het helemaal niet fijn krijgt als je bij je vader gaat wonen. Je vader is niet iemand waar je graag mee spreekt. Ook zal je kamer daar niet een super fijne plek worden om je terug te trekken. Ik denk niet dat het écht als jouw plek zal voelen als je de spullen niet helemaal zelf mag kiezen.
Bij je moeder woont haar vriend. Das jammer, maar hij is er dus niet altijd. Daarnaast woont je moeder daar ook. Zelfs als haar vriend er is, kun je gewoon met haar spreken en als je uit school komt is zij er om te vragen hoe het was (als ze niet werkt). Ook kun je je daar denk ik helemaal terugtrekken naar je eigen plek, je eigen kamer.
Ja, je zit opgescheept met iemand die je echt niet mag en die je af wil schieten, maar je hebt wel de meeste pluspunten als je voor die optie gaat. Als ik het goed begrijp, is het enige pluspunt bij je vader, de absentie van je moeders vriend. Daarbij kun je het ook weer niet zo goed vinden met je vader, dus op beide plekken heb je iemand waarmee je botst, maar je moeder is maar op 1 plek...
Mijn keuze zou dus zijn om met je moeder mee te gaan. Zij begrijpt je en zij helpt je. Van haar ga je het meeste begrip en de meeste steun krijgen. Dàt heb jij denk ik het meest nodig.
Ik hoop dat dit iets helpt.
Zijn er voor nu plekken waar je je op je gemak voelt en waar je tot rust kan komen? Bv bij een vriend of bij een familielid. Ik zou proberen om daar nu wat vaker te gaan chillen om tot rust te komen (of woon je nu nog met je moeder in een huis zonder die vriend?).
Gr. Pin
Wat een lastige situatie zeg!
Mijn ouders zijn ook gescheiden. Ik woon bij mijn moeder die geen partner heeft. Ik kom niet vaak bij mijn vader. Hij heeft wel een nieuwe liefde en we matchen niet zo goed. Gelukkig is alles bij m'n moeder prima en hoef ik dus niet vaak naar mijn vader.
Als ik naar jouw situatie kijk, denk ik het volgende in om me een beetje voor te stellen hoe het voor jou voelt:
Bij m'n moeder is die vervelende partner die ik bij m'n vader ken.
Wat ik zou doen in die situatie, is het volgende:
Het klinkt alsof je het helemaal niet fijn krijgt als je bij je vader gaat wonen. Je vader is niet iemand waar je graag mee spreekt. Ook zal je kamer daar niet een super fijne plek worden om je terug te trekken. Ik denk niet dat het écht als jouw plek zal voelen als je de spullen niet helemaal zelf mag kiezen.
Bij je moeder woont haar vriend. Das jammer, maar hij is er dus niet altijd. Daarnaast woont je moeder daar ook. Zelfs als haar vriend er is, kun je gewoon met haar spreken en als je uit school komt is zij er om te vragen hoe het was (als ze niet werkt). Ook kun je je daar denk ik helemaal terugtrekken naar je eigen plek, je eigen kamer.
Ja, je zit opgescheept met iemand die je echt niet mag en die je af wil schieten, maar je hebt wel de meeste pluspunten als je voor die optie gaat. Als ik het goed begrijp, is het enige pluspunt bij je vader, de absentie van je moeders vriend. Daarbij kun je het ook weer niet zo goed vinden met je vader, dus op beide plekken heb je iemand waarmee je botst, maar je moeder is maar op 1 plek...
Mijn keuze zou dus zijn om met je moeder mee te gaan. Zij begrijpt je en zij helpt je. Van haar ga je het meeste begrip en de meeste steun krijgen. Dàt heb jij denk ik het meest nodig.
Ik hoop dat dit iets helpt.
Zijn er voor nu plekken waar je je op je gemak voelt en waar je tot rust kan komen? Bv bij een vriend of bij een familielid. Ik zou proberen om daar nu wat vaker te gaan chillen om tot rust te komen (of woon je nu nog met je moeder in een huis zonder die vriend?).
Gr. Pin
Wat een lastige situatie zeg!
Mijn ouders zijn ook gescheiden. Ik woon bij mijn moeder die geen partner heeft. Ik kom niet vaak bij mijn vader. Hij heeft wel een nieuwe liefde en we matchen niet zo goed. Gelukkig is alles bij m'n moeder prima en hoef ik dus niet vaak naar mijn vader.
Als ik naar jouw situatie kijk, denk ik het volgende in om me een beetje voor te stellen hoe het voor jou voelt:
Bij m'n moeder is die vervelende partner die ik bij m'n vader ken.
Wat ik zou doen in die situatie, is het volgende:
Het klinkt alsof je het helemaal niet fijn krijgt als je bij je vader gaat wonen. Je vader is niet iemand waar je graag mee spreekt. Ook zal je kamer daar niet een super fijne plek worden om je terug te trekken. Ik denk niet dat het écht als jouw plek zal voelen als je de spullen niet helemaal zelf mag kiezen.
Bij je moeder woont haar vriend. Das jammer, maar hij is er dus niet altijd. Daarnaast woont je moeder daar ook. Zelfs als haar vriend er is, kun je gewoon met haar spreken en als je uit school komt is zij er om te vragen hoe het was (als ze niet werkt). Ook kun je je daar denk ik helemaal terugtrekken naar je eigen plek, je eigen kamer.
Ja, je zit opgescheept met iemand die je echt niet mag en die je af wil schieten, maar je hebt wel de meeste pluspunten als je voor die optie gaat. Als ik het goed begrijp, is het enige pluspunt bij je vader, de absentie van je moeders vriend. Daarbij kun je het ook weer niet zo goed vinden met je vader, dus op beide plekken heb je iemand waarmee je botst, maar je moeder is maar op 1 plek...
Mijn keuze zou dus zijn om met je moeder mee te gaan. Zij begrijpt je en zij helpt je. Van haar ga je het meeste begrip en de meeste steun krijgen. Dàt heb jij denk ik het meest nodig.
Ik hoop dat dit iets helpt.
Zijn er voor nu plekken waar je je op je gemak voelt en waar je tot rust kan komen? Bv bij een vriend of bij een familielid. Ik zou proberen om daar nu wat vaker te gaan chillen om tot rust te komen (of woon je nu nog met je moeder in een huis zonder die vriend?).
Gr. Pin
Dankjewel Pin <3
Ja je begrijpt het precies zoals ik het bedoel. Ik denk dat ik in grote lijnen inderdaad samen met mijn moeder (helaas dan bij de vriend) mij wel het beste mijn plekje zou kunnen vinden. Ik kan niet zo gemakkelijk naar mijn vriend toe want wij wonen 170km bij elkaar vandaag, dus dat doe ik niet zo gemakkelijk na school of iets...
Ik woon voor nu tot ongeveer half september nog samen met mijn moeder zonder die vriend, dan is het wel ons plan om echt verhuist klaar te zijn.
Ik weet verder niet wat ik hier op moet antwoorden, het heeft mij zekerheid gegeven nu ik dit lees en even een stukje begrip wat goed voelt.
Hey,
Fijn dat het bericht heeft geholpen! Als er nog andere dingen zijn of meer wat je dwarszit, weet dat je altijd terecht kan op het forum!
Gr. Pin
Fijn dat het bericht heeft geholpen! Als er nog andere dingen zijn of meer wat je dwarszit, weet dat je altijd terecht kan op het forum!
Gr. Pin
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
