Skip to main content

Hoi allemaal,

ik zit in de 5e en heb een probleem waarbij ik me afvroeg of andere mensen dit gevoel herkennen. Ik heb op school niet echt een beste vriend of vriendin waar ik ook buiten school mee afspreek. Ik ben iemand die met iedereen (grote soort vriendengroep van 13 meiden) opzich wel redelijk  goed mee kan. 2 of 3 meiden waar ik goed mee kan lachen. Ik ben ook niet onzeker over dat ik niet grappig ben of niet aardig ofzo. Toch vind ik het moeilijk echt vrienden te worden, ik sta er vaak net een beetje buiten. Tijdens lessen en pauzes zit ik niet alleen maar de gesprekken  gaan compleet langs me heen. Het gaat over feestjes waar ik niet bij was en allemaal verhalen over mensen die ik als enige niet ken. Als ik dan op snap of insta zie dat er veel dingen zijn waar ik niet voor uitgenodigd ben terwijl ik dat eigenlijk wel een beetje had verwacht en had gewild doet dat me erg veel pijn. Ik heb het gevoel dat ik in veel dingen ‘vergeten’ wordt. Ben bijvoorbeeld ook bang dat mensen mij vergeten en niemand me zal vragen om mee te gaan op examenreis en dat soort dingen. Herkent iemand dit rotgevoel van eenzaamheid op school vooral?

 

liefss

Ik ken dit gevoel wel maar bij mij ligt t anders. Want kheb natuurlijk ook schoolvrienden en die nodige me wel uit voor dingen maar het zijn niet echt geode goede vrienden, ik kan niet met ze praten over dingen allemaal maar over van die basic stuff. En kweet dat er over mij geroddeld word op school in de vriendengroep. Het is gewoon dat ik geen goede vrienden heb en daardoor voel k me alleen en verdrietig. En kmaak t mezelf alleen maar moeilijker want k duwze nu ookal weg omdat k niet meer met mensen om wil gaan die over mij oraten enz. En ja nu realiseer k me eigenlijk dat ik geen ECHTE vrienden heb


lieve schat,

ik herken dit gevoel heel erg, ik was goede vriendinnen met meiden, maar dat bleek toch niet zo ze spraken vaak na schooltijd met z’n drieën af en als ik vroeg of ik mee mocht doen zeiden ze vaak: sorry het wordt anders te druk. 1 meisje heeft zelfs tegen mij gezegd: je hoort er niet helemaal bij.                         

ik heb met mijn ouders gepraat en dat lucht op. ik wil je vragen om met iemand in contact te gaan die je vertrouwt, anders je kan natuurlijk ook anoniem hier blijven

PS: ik en nog veel meer mensen staan achter je.


Hoi, ik snap je echt compleet en ik voel me precies hetzelfde. Ik heb op school vrienden maar ik spreek bevoordeeld niet met ze in het weekend af ik zit wel altijd met ze in de pauze en dan hoor ik alle verhalen maar ik kan er nooit over mee praten omdat ik niet uitgenodigd ben waardoor ik altijd heel stil ben en me erg buiten de groep voel. Op school was er 1 meisje waarmee ik echt wel goed was en soms ook wel mee kon shoppen maar nu het de afgelopen 2 weken eigenlijk al vakantie is (ik heb alleen morgen nog een diploma uitreiking) voel ik me helemaal alleen omdat ik alleen met het meisje afspreek als we op school zijn omdat we veel lessen alleen met elkaar hebben maar nu het vakantie is hebben we bijna geen contact gehad en is zij elke dag met de vriendengroep waar ik ook “bij hoor” aangezien ik na de zomer mijn eindexamenjaar in ga en ik iedereen over eindexamenreizen hoor praten ben ik heel bang en word ik ook waarschijnlijk niet uitgenodigd dit is echt een van mijn grootste angsten aangezien ik zoiets heb van er komen nog zo veel weekenden maar een eindexamenreis heb je maar 1 keer in je leven. Ik probeer je hier mee echt niet erger te laten voelen maar ik wil je juist vertellen dat ik helemaal snap wat je bedoeld. Ik weet op dit moment ook nog niet wat je hieraan kan doen en dit is eigenlijk een best nutteloos bericht maar ik wou je toch laten weten dat ik me precies hetzelfde voel ik dat ik er zelf ook heel veel aan had dat ik iemand gezien heb die in precies dezelfde situatie zit.


Reageer