Dankjewel @Tover01 , @Jesse08 en @ItsJustMe ! Zo lief!
Wat een super goede gedichten heeft iedereen!
Zelf heb ik ook wat geschreven, ik ben lang gepest en door gedichten te schrijven verwerk ik het een beetje. Dit is er 1 van:
De krassen op mijn arm lieten het zien, 1 opmerking van hun telde in mijn hoofd voor tien.
Ze stonden daar als het stille bewijs, en gingen met mij mee op mijn reis.
De krassen zie je nu niet meer, en ze doen ook niet meer zeer.
Mijn reis gaat met stapjes van een centimeter, maar het zijn stapjes naar beter.
Ik kan het niet zeggen, niet zo maar op tafel leggen.
Praten is goed, maar wat als je niet weet hoe je praten moet?
ik ben benieuwd wat jullie hiervan vinden!
ik heb er 3 (niet zelf gemaakt maar wel het onderwerp gegeven) ik hoop dat jullie het wat vinden.
Zeker, hier is een korter gedicht over littekens en hun verhalen, met rijm:
**Littekens fluisteren zacht**
Op mijn huid, als stille getuigen,
vertellen ze verhalen van strijd.
Elk lijntje, een geschiedenis,
een dans van bloed en tranen.
Ze zijn mijn tatoeages van overleven,
mijn kracht, mijn veerkracht, mijn streven.
Nooit vervagend, altijd sprekend,
fluisteren ze verhalen van hoop.
Littekens zijn meer dan breuken,
ze zijn een symbool van leven.
Dus luister naar hun fluisteringen,
ze dragen een verhaal met zich mee.
**Littekens fluisteren zacht**
Op mijn huid, als stille getuigen,
vertellen ze verhalen van strijd.
Elk lijntje, een geschiedenis,
een dans van bloed en tranen.
Ze zijn mijn tatoeages van overleven,
mijn kracht, mijn veerkracht.
Nooit vervagend, altijd sprekend,
fluisteren ze verhalen van hoop.
Littekens zijn meer dan breuken,
ze zijn een symbool van leven.
Dus luister naar hun fluisteringen,
ze dragen een verhaal met zich mee.
**Littekens fluisteren verhalen**
In de stilte van de nacht,
waar de maan haar zilveren licht laat vallen,
spreken de littekens op mijn huid.
Ze zijn als oude boeken,
gevuld met herinneringen en pijn.
Elk lijntje vertelt een verhaal,
een geschiedenis van strijd en overleven.
De eerste snee, een schreeuw om aandacht,
de tweede, een uitlaatklep voor innerlijke stormen.
De derde, een geheim bewaard in de schaduwen,
en zo ging het door, een dans van bloed en tranen.
De littekens zijn stille getuigen,
van momenten waarop ik vocht tegen de duisternis,
waarop ik mezelf verloor en weer vond.
Ze zijn mijn tatoeages van overleven.
Soms voel ik hun aanwezigheid,
als een zachte streling over mijn huid.
Ze fluisteren verhalen van doorzettingsvermogen,
van veerkracht en hoop.
En hoewel ze nooit zullen vervagen,
zijn ze niet langer mijn vijanden.
Ze zijn mijn geschiedenis, mijn kracht,
en ik omarm ze als deel van wie ik ben.
Dus luister naar de littekens,
ze hebben zoveel te vertellen.
Ze zijn meer dan alleen huid die is gebroken,
ze zijn een symbool van leven en liefde.
@ik ben tegen pesten goed gedicht! Maak je er meer?
@Tartan14 graag gedaan! Veel sterkte!
Ik ben het met Tover eens! Heel goed gedicht @ik ben tegen pesten
En fijn dat het steeds beter gaat:)
@Tover01 @Jesse08 echt heel erg bedankt! ik maak er wel meer, ik zal kijken of ik er vandaag nog een kan plaatsen, ik moet nu hard aan de slag voor school! dus tot vanmiddag misschien…
Ik heb geprobeerd iets korts te schrijven!
Isolated
Isolated from this world, and the chains around my hearts.
They twist, pull and rip me, pieces and parts.
Hopeless as it may seem…
This for me, feels like an endless dream.
People so lovely, appear in many shapes and sizes.
Many forms and wicked disguises.
My mind goes blank and the static rings.
Soon enough they all know, I will jump and spread my wings.
In de schaduw van de nacht, met een hart zo zwaar,
Lig ik wakker, altijd denkend: vinden mensen mij raar?
De stilte spreekt, maar vindt geen gehoor,
De zm gedachten fluisteren luid, in een eindeloos koor.
De maan kijkt toe, een stille getuige van mijn strijd,
Terwijl ik worstel met gedachten, verloren in de tijd.
Elke tik van de klok, een echo van mijn zorgen,
Elk uur dat verstrijkt, extra vermoeidheid in de morgen
Mijn ogen zoeken rust, maar vinden slechts tranen,
Een stroom van verdriet, die niemand ziet.
De nacht is een canvas, waarop mijn angsten schilderen,
Een portret van pijn, dat mijn slaap blijft hinderen.
Weer een tijdje geleden, veel gebeurd, veel te vertellen, hier zijn we weer.
You’ve taken my life
Obliterated into fragments, scattered my heart
But held onto the pieces
That you liked
‘throw it all away, for me’
Yes I will, I love you and don’t know what to do without you
‘I care about you and don’t want to lose you’
I believe you, I still trust you
I don’t know why, but I do
‘Thank you for your trust’
‘I’ll throw it away as you speak’
Thank you, I still love you
What a fucking prick
You pervert, you shall bath in my blood
As you could’ve prevented all of this from happening
But you went with it and destroyed
Me myself and I, with everything I had left
Your fucking god complex is leaking out of you
You made me sick, ill of myself
Now I am physically ill, mentally unstable
But you already knew that, and you thought
‘Let’s break this boy’
You say you care, really?
I don’t think so mate
‘Cause you’re kinda busy
With all these things going on
Were the hell have we gone?
With this absolute circus
Of pretending and playing, loving and hating, saying and doing
The wrong things at the wrong times
Multiply them, what do you get?
Good things? Think twice you twat
Bad things, getting filled up with that
What the fuck man, why did we fuck up again?
What the fuck mate, why did we lose hope again?
Well, you didn’t, but I did
And now I’m sitting with these thought
Concerning about you, whether you’re safe and secure
Suicidal thought lingers through my brain
And I scream at the top of my lungs
I want to be heard, but I can’t seem to scream anymore
Groetjes,
TheMusicDude
Heyy ik heb nog 1 gedicht sorry voor zoveel gedichten maar k vind ze te mooi om ze niet te delen
Gedicht 1
Als je aan me vraagt
"Hoe het gaat "
Weet je wat dat met me doet ?
Omdat jij het graag wilt horen.
Zeg ik namelijk meestal "goed".
Ik wil je best vertellen
Hoe het met me is gegaan...
Maar ik vraag me telkens af
"Kun je mijn verhaal wel aan"?
Gedicht 2
Soms kan ik niet slapen
Spookt er zoveel door mijn hoofd
Hele nacht gapen
Hopen dat het denken dan wat doofd
Want wat houdt mij zo bezig
Dat ik slapen niet kan vatten
Situaties in me leven
Naar waarde probeer te schatten
En morgen lukt het vast wel
Mijn hoofd weer even leeg
Maar ik kan alleen maar wensen
Dat mijn denken even zweeg
Voor een bijzondere jongen..…( @Tover01 )
Hé, jongen in de hoek!
Ja, jij daar in je stoere korte broek
Je staat je daar te schamen
Ziet jezelf in de ramen
Anderen kijken ook naar jou
Zien je afbreken en je opbouw
Je handen op je rug verlegen
Wat kom je jezelf nu tegen
Het meisje ziet jou vernederd
Dat maakt haar vertederd
Alsof haar ogen jouw beschenen
Terwijl jij wiebelt met je blote benen
Zij ziet jouw echte goede hart
Ze helpt jou met een doorstart
Haalt jou uit je harde straf
Gewoon omdat zij haar liefde gaf
Toe maar lieve jongen huil maar
Je tranen zijn een schattig gebaar
Tonen wie jij werkelijk bent
En openen de ziel van een top vent
Nu komt je echte ik naar boven
Je kunt het zelf nauwelijks geloven
Je betuigt je spijt aan allemaal
Vertelt goud eerlijk jouw verhaal
Maakt zelfs excuses op je blote knieën
Echt, wat win jij nu veel sympathieën
Nu weet en ziet iedereen je ware aard
Die jij aan alle kinderen openbaart
In rokje en met mooi lang haar
Trotseer jij zelfs vals commentaar
Je durft nu ook verkering te vragen
Weet je lieve meisje te behagen
Zij was het ook die jou hielp in je straf
Zo moest het zijn, zo liep het af
Nu ben jij een lieve super fijne jongen
Je hebt heel veel respect afgedwongen
Bent avontuurlijk, helpend, lief en stoer
Jouw leven is echt op de goede toer
Tot slot voor jou een echte wens
Veel geluk, jij bent een heus goed mens
Doby X
Een gedicht (Ik weet niet of die toegestaan je op het forum???)
Weggelopen van huis.
Zwerven in het donker van de nacht.
Het voelde niet meer als thuis.
Heb te lang gewacht.
Willen verdrinken in het meer.
Lopend naar de dam.
Doet dood zeer?
Me armen voelen zo lam.
Het is te laat.
Als ik nu spring zullen ze me vinden.
Me verstoppen achter de boom die er staat.
Een papieren doekje om me sneeën binden.
Rennen naar het bos.
Zitten op het mos.
Wachten tot vannacht.
Waarom heb ik zo lang gewacht.
Ik had eerder moeten vertrekken.
Maar de hond zat tijd te rekken.
Kan ik vandaag wel dood?
Me arm kleurt rood.
Niet diep genoeg om dood te gaan.
Ik ga weer staan.
Uren gaan voorbij.
Waarom gaat alles fout bij mij?
Ouders hebben de politie ingelicht.
Ze zijn in me zicht.
Zouden ze me zien?
Dood is wat ik verdien.
Komt een motor aan.
De motorrijder roept me.
Shit, ik ben gezien.
Komt hij achter me aan?
Ik ren, zo hard als ik kan.
Wie is überhaupt die man?
Verstop me in het bos.
Zit op het mos.
Zie politie lopen.
Probeer me mouwen op te stropen.
Tegen het bloed.
Had ik maar meer moed.
Politie roept me.
Buren roepen mij.
Shit, iemand zegt "daar zit zij"
De buurvrouw....
Ze heeft me gezien.
Waarom? Dood is toch wat ik verdien?
Ze roept me, "kom, iedereen zoekt je"
Iedereen zoekt me?
Ze vraagt of ik oké ben.
Ja zeg ik, de stem in me hoofd zegt "ren".
Ik blijf bij haar.
Ik voel me zo raar.
Ze brengt me thuis.
Ik wilde niet naar huis.
Ze blijft maar vragen waarom ik wegliep.
"Waarom rende je weg toen een buurman je riep?"
Thuis vraagt politie of ik oké ben.
Wat denken ze zelf? Tuurlijk niet.
Maar ik zeg ja.
"Beloof je dat je niet meer weg ga?"
Vandaag niet, is het antwoord.
Wat is die politie gestoord.
Binnenkort ben ik weer weg...
Maar dat is niet wat ik tegen de politie zeg.
Lelijk gedicht, I know, maar me hoofd zit vol... En die moest effe leeg.
Trigger mogelijk
Sorry.
Sorry dat ik ga.
Sorry dat ik blijf.
Sorry als ik in de weg sta.
Sorry als ik verstijf.
Sorry dat ik bang ben.
Sorry voor de peroon die me op moest voeden.
Sorry als je me ken.
Sorry voor mijn woede
Sorry voor mijn gaan en staan.
Sorry als ik praat.
Sorry als ik zwijg.
Sorry als ik je teveel met rust laat.
Sorry als ik iets krijg.
Sorry als ik niet eet.
Sorry als ik iets niet weet.
Het spijt me dat ik geboren ben...
Sorry.
I'm sorry I'm alive.
I'm sorry I exist.
I'm sorry if I'm afraid.
I'm sorry when I'm late.
I'm sorry I don't know.
I'm sorry my grades are low.
I'm sorry if I speak.
I'm sorry I'm weak.
I'm sorry I fight.
I'm sorry if I weren't right.
I'm sorry for existing.
I'm sorry if I wasn't listening.
I'm just sorry....
Idk
My head is a mess.
My room is a mess.
'Bout my room I couldn't care less.
I'm feeling depressed.
I need some rest.
I need someone to talk too.
But who?
Feeling sad.
Wanna be dead.
But don't wanna die
Not gonna lie.
I need help.…
Voor de forummers.
Sorry dat ik zomaar weer verschijn.
Sorry dat ik steeds verdwijn.
Ik wil hier zijn, maar kan niet blijven.
Vaak weet ik niet wat te schrijven.
Ik voel me hier to last, ga daarom steeds weer.
Dezelfde cirkel, elke keer.
Als het slecht gaat ga ik van alle socials af.
Misschien soms een beetje laf.
Ik reageer op niemand.
Geen bericht dat nog bij meldingen beland.
Ik ga op dnd, weet niet waarom.
Het voelt zo stom.
Ik wil het form niet verlaten, maar aan mij heb je nu niks.
Misschien is het beter als ik dingen eerst in me hoofd fix.
Heb toch geen energie.
Geen idee watneer ik weer weg ga en wanneer je me weer zie.
Jullie zijn allemaal toppers!
Een blije dag
Ik voel blijdschap en dat mag
Want het eerste dat ik op het forum zag
Gaf mij een brede glimlach
De lieve jongen die iedereen zo graag mag
Zei vandaag op het forum weer gedag
Begrijpelijk je was een tijdje van slag
Je wist dat het niet aan jou of ons lag
Welkom terug lieve @Tartan14 blij dat ik je terug zag!
Liefs, Tover xxx
Ik sluit me helemaal aan bij @Tover01, was echt blij om je reactie te zien, @Tartan14!
Heyy allemaal,
Mijn oma is onlangs overleden en ik heb een gedicht gemaakt voor haar begrafenis:
Met pijn in ons hart
Herdenken we vandaag onze oma
De altijd vrolijke, sociale, zeer grappige (zit in de familie) en vooral lieve schat
Oma hield van bloemen in alle kleuren die je op haar kist ziet
Vergeet-me-nietjes waren haar favoriet
Ook hield ze van de natuur
Wandelen in het bos deed ze het liefst ieder uur
“Takken horen in het bos en niet op het pad”
En ze bleef staan bij elke mooie bloem, boom of blad
Altijd een stralende lach op haar gezicht
Als oma zich in een kamer bevond
Scheen de zon haar beste licht
Meezingen met liederen deed ze graag
Van André Rieu tot Oranje Boven
En Queen tot Beethoven
Oma praatte ieders oren van de kop
Daar was ze ook dol op
En wat kon ze dat goed
Wist je niet wat je zeggen moet?
Geen zorgen, oma kletste wel voor je
Dat zit ook in de familie heb ik van betrouwbare bronnen luid en duidelijk gehoord
Wat tevens in de familie zit en blijft
Is het verzamelen van alles wat je later nog gebruiken kan
Glazen potjes, lege flessen en afhaalbakjes van de chinees
Daar had oma er genoeg van
In het verzorgingstehuis werden de potjes vervangen door onder andere kuipjes roomboter en placemats
De rollator zat helemaal volgepropt
En oma had ze in alle hoeken en gaten van haar kamer verstopt
Geen zorgen oma
Die traditie wordt behouden door je kinderen en kleinkinderen
Inpakpapier van een gegeven cadeautje kan ooit nog goed van pas komen
Met haar breiwerkjes was ze uren zoet
Ze heeft ontelbaar veel sokken voor de hele familie gebreid
En haar zelfgemaakte wollen dekens lagen altijd over haar bed gespreid
Knap hoe ze met een bolletje wol een coole muts breide
Ze heeft het mij wel tig keer uitgelegd
Maar ik weet nog steeds niet hoe het moet
Oma was beroemd om haar ‘oma soep’ bij de kleinkinderen
Een goedgevulde groentesoep met ossenstaartsoeppoeder, rundvlees en veel gehaktballen
Dat was smullen met z’n allen
Mijn nichtje hielp haar vaak met koken
Samen maakten ze tomatensoep en groentesoep met heel vlees
Opa mocht dan alleen het vuurtje stoken
Ook maakte oma de lekkerste stoofperen
Daar kan menig mens nog wat van leren
Een grapje hier en daar kon natuurlijk niet ontbreken
Dan dacht men: H weer in de bocht,
Met haar ondeugende streken
Zo’n powervrouw
Die vergeet je niet gauw
Je hebt gelukkig geen pijn meer
Maar toch doet het zeer
Nu ben je herenigt met opa
We gaan je missen
Rust zacht, oma
xx Eenmeisje004
Tekst aangepast door De Kindertelefoon ivm anonimiteit
Heyy allemaal,
aangezien het topic gedichten delen met anderen gesloten is, heb ik een nieuw topic aangemaakt waarin je gedichten mag delen en elkaar complimenten mag geven over de gedichten. Zorg ervoor dat je alleen gedichten plaatst en feedback/complimenten over de gedichten.
xx Eenmeisje004
deze heb ik voor mn vriendje gemaakt. het rijmt niet.
Mijn liefde voor jou,
is groter dan het universum.
groter dan het oneindig,
groter dan alle sterren bij elkaar opgeteld.
je bent lief, knap en stoer,
en mijn hart verlangd naar jou
x Misty
nou ja dat dus xD
Overprikkeld.
In een wereld vol geluid, zo luid en intens,
Waar iedere beweging mijn geest doordrenkt,
Zoek ik naar rust in de storm van het bestaan,
Te midden van chaos, waar prikkels niet vergaan.
De lichten flitsen, de schaduwen dansen, In de razernij van kleuren, zonder grenzen.
Geluiden botsen en klappen in mijn hoofd,
Als golven van een zee die nooit is gedoofd.
Mijn zintuigen branden, een vuurwerk van pijn,
Op zoek naar stilte, een momentje klein.
Maar in deze wervelwind, zo fel,
Lijk ik gevangen in een oneindige hel.
Toch zoek ik naar kalmte, een plek om te schuilen,
Te midden van tumult, om even te ruilen.
Een adem, een blik, een zacht plekje licht,
Waarin ik de rust vind die mijn hart verlicht.
Overstimulated
In a world so bright and loud, I seek a quiet place,
Where whispers in the crowd, don't overwhelm my space.
A puzzle piece alone, in a picture yet unseen,
I struggle to feel known, in moments in between.
Sounds can sting like needles, lights can blind my eyes,
My thoughts run through wild meadows, in fields of endless skies.
I’m reaching out, but silently, my voice is often still,
Yearning for serenity, with an unspoken will.
Yet in the midst of all the noise, I find a special way,
To turn the chaos into poise, and bring color to the gray.
With focus sharp and keen, I dive into my world,
Where every shade of green, and blue, and red’s unfurled.
It's a journey, not a fight,
This path I walk alone, But with every step in light, I find I’ve grown.
Het spijt me voor me slechte Engels, ‘k hoop dat het enigzins correct is.