Dankjewel @Tover01 , @Jesse08 en @ItsJustMe ! Zo lief!

Wat een super goede gedichten heeft iedereen! 

Zelf heb ik ook wat geschreven, ik ben lang gepest en door gedichten te schrijven verwerk ik het een beetje. Dit is er 1 van: 

De krassen op mijn arm lieten het zien, 1 opmerking van hun telde in mijn hoofd voor tien.
Ze stonden daar als het stille bewijs, en gingen met mij mee op mijn reis.
De krassen zie je nu niet meer, en ze doen ook niet meer zeer.
Mijn reis gaat met stapjes van een centimeter, maar het zijn stapjes naar beter.
Ik kan het niet zeggen, niet zo maar op tafel leggen.
Praten is goed, maar wat als je niet weet hoe je praten moet?

ik ben benieuwd wat jullie hiervan vinden! 

ik heb er 3 (niet zelf gemaakt maar wel het onderwerp gegeven) ik hoop dat jullie het wat vinden.

Zeker, hier is een korter gedicht over littekens en hun verhalen, met rijm:

**Littekens fluisteren zacht**
Op mijn huid, als stille getuigen,
vertellen ze verhalen van strijd.
Elk lijntje, een geschiedenis,
een dans van bloed en tranen.

Ze zijn mijn tatoeages van overleven,
mijn kracht, mijn veerkracht, mijn streven.
Nooit vervagend, altijd sprekend,
fluisteren ze verhalen van hoop.

Littekens zijn meer dan breuken,
ze zijn een symbool van leven.
Dus luister naar hun fluisteringen,
ze dragen een verhaal met zich mee.

**Littekens fluisteren zacht**
Op mijn huid, als stille getuigen,
vertellen ze verhalen van strijd.
Elk lijntje, een geschiedenis,
een dans van bloed en tranen.

Ze zijn mijn tatoeages van overleven,
mijn kracht, mijn veerkracht.
Nooit vervagend, altijd sprekend,
fluisteren ze verhalen van hoop.

Littekens zijn meer dan breuken,
ze zijn een symbool van leven.
Dus luister naar hun fluisteringen,
ze dragen een verhaal met zich mee.

**Littekens fluisteren verhalen**
In de stilte van de nacht,
waar de maan haar zilveren licht laat vallen,
spreken de littekens op mijn huid.

Ze zijn als oude boeken,
gevuld met herinneringen en pijn.
Elk lijntje vertelt een verhaal,
een geschiedenis van strijd en overleven.

De eerste snee, een schreeuw om aandacht,
de tweede, een uitlaatklep voor innerlijke stormen.
De derde, een geheim bewaard in de schaduwen,
en zo ging het door, een dans van bloed en tranen.

De littekens zijn stille getuigen,
van momenten waarop ik vocht tegen de duisternis,
waarop ik mezelf verloor en weer vond.
Ze zijn mijn tatoeages van overleven.

Soms voel ik hun aanwezigheid,
als een zachte streling over mijn huid.
Ze fluisteren verhalen van doorzettingsvermogen,
van veerkracht en hoop.

En hoewel ze nooit zullen vervagen,
zijn ze niet langer mijn vijanden.
Ze zijn mijn geschiedenis, mijn kracht,
en ik omarm ze als deel van wie ik ben.

Dus luister naar de littekens,
ze hebben zoveel te vertellen.
Ze zijn meer dan alleen huid die is gebroken,
ze zijn een symbool van leven en liefde.

@ik ben tegen pesten  goed gedicht! Maak je er meer?  

@Tartan14  graag gedaan! Veel sterkte!

Ik ben het met Tover eens! Heel goed gedicht @ik ben tegen pesten 

En fijn dat het steeds beter gaat:)

@Tover01 @Jesse08 echt heel erg bedankt! ik maak er wel meer, ik zal kijken of ik er vandaag nog een kan plaatsen, ik moet nu hard aan de slag voor school! dus tot vanmiddag misschien…

Ik heb geprobeerd iets korts te schrijven!

Isolated

Isolated from this world, and the chains around my hearts.

They twist, pull and rip me, pieces and parts.

Hopeless as it may seem…

This for me, feels like an endless dream.

People so lovely, appear in many shapes and sizes.

Many forms and wicked disguises.

My mind goes blank and the static rings.

Soon enough they all know, I will jump and spread my wings.

In de schaduw van de nacht, met een hart zo zwaar,

Lig ik wakker, altijd denkend: vinden mensen mij raar?

De stilte spreekt, maar vindt geen gehoor,

De zm gedachten fluisteren luid, in een eindeloos koor. 

De maan kijkt toe, een stille getuige van mijn strijd,

Terwijl ik worstel met gedachten, verloren in de tijd.

Elke tik van de klok, een echo van mijn zorgen,

Elk uur dat verstrijkt, extra vermoeidheid in de morgen 

Mijn ogen zoeken rust, maar vinden slechts tranen,

Een stroom van verdriet, die niemand ziet.

De nacht is een canvas, waarop mijn angsten schilderen,

Een portret van pijn, dat mijn slaap blijft hinderen.

Weer een tijdje geleden, veel gebeurd, veel te vertellen, hier zijn we weer.

You’ve taken my life

Obliterated into fragments, scattered my heart

But held onto the pieces

That you liked

‘throw it all away, for me’

Yes I will, I love you and don’t know what to do without you

‘I care about you and don’t want to lose you’

I believe you, I still trust you

I don’t know why, but I do

‘Thank you for your trust’

‘I’ll throw it away as you speak’

Thank you, I still love you

What a fucking prick

You pervert, you shall bath in my blood

As you could’ve prevented all of this from happening

But you went with it and destroyed

Me myself and I, with everything I had left

Your fucking god complex is leaking out of you

You made me sick, ill of myself

Now I am physically ill, mentally unstable

But you already knew that, and you thought

‘Let’s break this boy’

You say you care, really?

I don’t think so mate

‘Cause you’re kinda busy

With all these things going on

Were the hell have we gone?

With this absolute circus

Of pretending and playing, loving and hating, saying and doing

The wrong things at the wrong times

Multiply them, what do you get?

Good things? Think twice you twat

Bad things, getting filled up with that

What the fuck man, why did we fuck up again?

What the fuck mate, why did we lose hope again?

Well, you didn’t, but I did

And now I’m sitting with these thought

Concerning about you, whether you’re safe and secure

Suicidal thought lingers through my brain

And I scream at the top of my lungs

I want to be heard, but I can’t seem to scream anymore

Groetjes,

TheMusicDude

Heyy ik heb nog 1 gedicht sorry voor zoveel gedichten maar k vind ze te mooi om ze niet te delen 

Gedicht 1 

Als je aan me vraagt 

"Hoe het gaat " 

Weet je wat dat met me doet ? 

Omdat jij het graag wilt horen. 

Zeg ik namelijk meestal "goed". 

Ik wil je best vertellen 

Hoe het met me is gegaan...

Maar ik vraag me telkens af 

"Kun je mijn verhaal wel aan"?

Gedicht 2 

Soms kan ik niet slapen 

Spookt er zoveel door mijn hoofd 

Hele nacht gapen 

Hopen dat het denken dan wat doofd

Want wat houdt mij zo bezig 

Dat ik slapen niet kan vatten 

Situaties in me leven 

Naar waarde probeer te schatten 

En morgen lukt het vast wel

Mijn hoofd weer even leeg 

Maar ik kan alleen maar wensen 

Dat mijn denken even zweeg 

Voor een bijzondere jongen..…( @Tover01  )

Hé, jongen in de hoek! 

Ja, jij daar in je stoere korte broek 

Je staat je daar te schamen 

Ziet jezelf in de ramen 

Anderen kijken ook naar jou 

Zien je afbreken en je opbouw

Je handen op je rug verlegen 

Wat kom je jezelf nu tegen 

Het meisje ziet jou vernederd

Dat maakt haar vertederd

Alsof haar ogen jouw beschenen

Terwijl jij wiebelt met je blote benen 

Zij ziet jouw echte goede hart

Ze helpt jou met een doorstart

Haalt jou uit je harde straf 

Gewoon omdat zij haar liefde gaf

Toe maar lieve jongen huil maar 

Je tranen zijn een schattig gebaar

Tonen wie jij werkelijk bent 

En openen de ziel van een top vent 

Nu komt je echte ik naar boven

Je kunt het zelf nauwelijks geloven 

Je betuigt je spijt aan allemaal 

Vertelt goud eerlijk jouw verhaal

Maakt zelfs excuses op je blote knieën 

Echt, wat win jij nu veel sympathieën 

Nu weet en ziet iedereen je ware aard

Die jij aan alle kinderen openbaart

In rokje en met mooi lang haar

Trotseer jij zelfs vals commentaar 

Je durft nu ook verkering te vragen 

Weet je lieve meisje te behagen

Zij was het ook die jou hielp in je straf 

Zo moest het zijn, zo liep het af 

Nu ben jij een lieve super fijne jongen

Je hebt heel veel respect afgedwongen 

Bent avontuurlijk, helpend, lief en stoer

Jouw leven is echt op de goede toer

Tot slot voor jou een echte wens 

Veel geluk, jij bent een heus goed mens 

Doby X 

Een gedicht (Ik weet niet of die toegestaan je op het forum???)

Weggelopen van huis.

Zwerven in het donker van de nacht.

Het voelde niet meer als thuis.

Heb te lang gewacht. 

Willen verdrinken in het meer.

Lopend naar de dam.

Doet dood zeer?

Me armen voelen zo lam. 

Het is te laat.

Als ik nu spring zullen ze me vinden.

Me verstoppen achter de boom die er staat.

Een papieren doekje om me sneeën binden. 

Rennen naar het bos.

Zitten op het mos.

Wachten tot vannacht.

Waarom heb ik zo lang gewacht. 

Ik had eerder moeten vertrekken.

Maar de hond zat tijd te rekken.

Kan ik vandaag wel dood?

Me arm kleurt rood. 

Niet diep genoeg om dood te gaan.

Ik ga weer staan.

Uren gaan voorbij.

Waarom gaat alles fout bij mij? 

Ouders hebben de politie ingelicht.

Ze zijn in me zicht.

Zouden ze me zien?

Dood is wat ik verdien. 

Komt een motor aan.

De motorrijder roept me.

Shit, ik ben gezien.

Komt hij achter me aan? 

Ik ren, zo hard als ik kan.

Wie is überhaupt die man?

Verstop me in het bos.

Zit op het mos. 

Zie politie lopen.

Probeer me mouwen op te stropen.

Tegen het bloed.

Had ik maar meer moed. 

Politie roept me.

Buren roepen mij.

Shit, iemand zegt "daar zit zij"

De buurvrouw.... 

Ze heeft me gezien.

Waarom? Dood is toch wat ik verdien?

Ze roept me, "kom, iedereen zoekt je"

Iedereen zoekt me? 

Ze vraagt of ik oké ben.

Ja zeg ik, de stem in me hoofd zegt "ren".

Ik blijf bij haar.

Ik voel me zo raar. 

Ze brengt me thuis.

Ik wilde niet naar huis.

Ze blijft maar vragen waarom ik wegliep.

"Waarom rende je weg toen een buurman je riep?" 

Thuis vraagt politie of ik oké ben.

Wat denken ze zelf? Tuurlijk niet.

Maar ik zeg ja.

"Beloof je dat je niet meer weg ga?"

Vandaag niet, is het antwoord.

Wat is die politie gestoord.

Binnenkort ben ik weer weg...

Maar dat is niet wat ik tegen de politie zeg.

Lelijk gedicht, I know, maar me hoofd zit vol... En die moest effe leeg.

Trigger mogelijk 

Sorry.

Sorry dat ik ga.

Sorry dat ik blijf.

Sorry als ik in de weg sta.

Sorry als ik verstijf.

Sorry dat ik bang ben.

Sorry voor de peroon die me op moest voeden.

Sorry als je me ken.

Sorry voor mijn woede

Sorry voor mijn gaan en staan.

Sorry als ik praat.

Sorry als ik zwijg.

Sorry als ik je teveel met rust laat.

Sorry als ik iets krijg.

Sorry als ik niet eet.

Sorry als ik iets niet weet.

Het spijt me dat ik geboren ben...

Sorry.

I'm sorry I'm alive.

I'm sorry I exist.

I'm sorry if I'm afraid.

I'm sorry when I'm late.

I'm sorry I don't know.

I'm sorry my grades are low.

I'm sorry if I speak.

I'm sorry I'm weak.

I'm sorry I fight.

I'm sorry if I weren't right.

I'm sorry for existing.

I'm sorry if I wasn't listening.

I'm just sorry....

Idk

My head is a mess.

My room is a mess.

'Bout my room I couldn't care less.

I'm feeling depressed.

I need some rest.

I need someone to talk too.

But who?

Feeling sad.

Wanna be dead.

But don't wanna die 

Not gonna lie.

I need help.…

Voor de forummers.

Sorry dat ik zomaar weer verschijn.

Sorry dat ik steeds verdwijn.

Ik wil hier zijn, maar kan niet blijven.

Vaak weet ik niet wat te schrijven.

Ik voel me hier to last, ga daarom steeds weer.

Dezelfde cirkel, elke keer.

Als het slecht gaat ga ik van alle socials af.

Misschien soms een beetje laf.

Ik reageer op niemand.

Geen bericht dat nog bij meldingen beland.

Ik ga op dnd, weet niet waarom.

Het voelt zo stom.

Ik wil het form niet verlaten, maar aan mij heb je nu niks.

Misschien is het beter als ik dingen eerst in me hoofd fix.

Heb toch geen energie.

Geen idee watneer ik weer weg ga en wanneer je me weer zie.

Jullie zijn allemaal toppers! 

Een blije dag

Ik voel blijdschap en dat mag

Want het eerste dat ik op het forum zag

Gaf mij een brede glimlach 

De lieve jongen die iedereen zo graag mag

Zei vandaag op het forum weer gedag 

Begrijpelijk je was een tijdje van slag

Je wist dat het niet aan jou of ons lag

Welkom terug lieve @Tartan14  blij dat ik je terug zag! 

Liefs, Tover xxx

Ik sluit me helemaal aan bij @Tover01, was echt blij om je reactie te zien, @Tartan14!