+14
Heyy allemaal,
aangezien het topic gedichten delen met anderen gesloten is, heb ik een nieuw topic aangemaakt waarin je gedichten mag delen en elkaar complimenten mag geven over de gedichten. Zorg ervoor dat je alleen gedichten plaatst en feedback/complimenten over de gedichten.
xx Eenmeisje004
+12
Ik weet niet waarom.
Ik ben zo moe.
Het is niet om de vakantie, niet daarom.
Ik weet niet meer wat ik hier doe.
Ik kan elk moment in tranen uitbarsten.
Ik voel me verdrietig en alleen.
Waar gaat dit heen?
Ik voel me niet gewaardeerd.
En dat terwijl ik tegelijkertijd juist wordt geëerd.
Wat zijn dit voor fratsen?
Mijn gedachten maken mijn hoofd kapot.
Is dit dan mijn lot?
Ik probeer te slapen.
Maar het zwart gat onder me is erg diep.
Niemand helpt me, iedereen ligt op apengapen.
Alles raakt me als een zweepslag *zwiep*!
Mijn ogen vallen dicht.
En er is niemand om me op te vangen vlak voor ik zwicht.
De diepte van het gat in.
“Oké, wereld, ik geef het op, jij wint!”
-OnlyMe
Als iemand mij vraagt
Wat is je grootste angst?
Wat triggert jou?
Wat maakt jou het bangst?
Soms zeg ik slangen
Soms zeg ik spinnen
Soms zeg ik muizen
Of andere beestige dingen
Soms zeg ik hoogte
Soms zeg ik donker
Soms zeg ik water
Of zeg ik donder
Soms zeg ik pleinvrees
Soms zeg ik naalden
Of een kleine ruimte
Die mij in gaat sluiten
Maar mijn grootste angst
Die ik voor iedereen ontwijk
Is dat jij mij ziet
Hoe ik naar mezelf kijk
+12
I think i know it.
The secret of life.
It's unpredictable. (Heb ik dat goed gespeld?)
You'll never know what will happen next.
You can't set you're life out exactly how you want it to be.
There will always happen something unexpected.
Everyone has a way to live with every mistake they made.
Everyone has a way to live with theirself.
Everyone has a way to live with the world around them.
No matter in what way, everyone has their way to live with something.
And if not, you'll die.
It's sad, but it's true.
-OnlyMe
+12
Er zijn niet de juiste woorden voor.
Maar jij hebt gezorgd dat ik mijn leven niet verloor.
Ik heb een muur om me heen gebouwd.
Jij gaat hem doorbreken, je bent voor mij goud.
Ik had altijd het gevoel dat ik niks goed doe.
Als ik wakker word, ben ik niet meer moe.
Jij leert me mezelf waarderen.
Elke dag geef jij me nieuwe energie en laat je me opveren.
Ik ben je zo dankbaar.
Dus ik wil niks van je horen, geen gemaar.
Ik zal dat nooit meer vergeten.
Zelfs als ik later dement ben en oud ga heten.
Jij zal altijd in mijn gedachtes blijven zweven.
Hierbij heb je mijn zegen, jij kan de wereld aan, jij zal overleven.
-OnlyMe
P.S. dit gedicht is voor mijn boek geschreven, maar het is ook voor mijn oude groep en voor
+12
Hoe kan ik dit gedicht nou laten bezinken?
Ik zou dit uren kunnen lezen, ik zou in dit gedicht kunnen verdrinken.
Dit gevoel is wederzijds, dus wel gemaar.
Want ik ben nog niet met je klaar.
Ik ben niet meer alleen.
Je helpt me enorm, dat is wat ik echt meen.
Als je iets van me zou willen zou ik alles voor je doen, elke daad begaan.
Dat heb jij met me gedaan.
Ik loop nu als een hondje achter je aan.
Ik kan dan misschien niet zo goed dichten…
Maar ik hoop dat ook jij ervoor zal zwichten.
-OnlyMe
P.S. dit is het andere gedicht dat naar degene wordt geschreven die het vorige gedicht had geschreven (In het boek)
Hey meisje
Jij die zo hard zong
Op het plein
In je eentje liep je rond
Je klom op en neer
Herhaalde steeds hetzelfde
Koos één van de zeven
Routes die je kende
Terwijl je fantaseerde
En filosofeerde
Hey meisje
Wat kon je goed alleen zijn
Zo goed
Dat je nogsteeds alleen bent
(Dit gaat over mij ik zit niemand te dissen haha)
Mijn hoofd
word
rustiger
in
de zee
als of
de golven
alles
op
de goede plek
spoelen
ij weet niet of dit een gedicht is maar ik plaats het toch maar
x
+17
Zachtjes open ik de rits van de tent deur
Mijn neus vult zich met een heerlijke geur
In stilte je bed uit
Gezoem geruis gefluit
Het grote heerlijke bos
Met je voeten op het natte mos
Vogels geven hun concert
Misschien loopt daar wel een hert
Sluipt een vosje door de struiken ?
Kun je duizenden kruiden ruiken
Wat ben je als mensje dan maar klein
Met dit gevoel van alleen buiten zijn
Takjes en blaadjes langs je blote huid
Een motje landt op mijn rechter kuit
Kruipt omhoog naar mijn knie
Vleugeltjes uit, beweging en zie!
Daar is ie alweer weg gegaan
Van de stille plek waar ik blijf staan
Om nog even deze betovering te voelen
Dan weer de terug in mijn slaapzak woelen
Veilig verder slapen in de stille tent
Maar wat was dit een magisch moment!
😘
+4
Wat mooi
+11
Ik ben er klaar mee
Klaar met alle dingen:
Puberteit, volwassen worden
Veel school, weinig slaap
Tijdens de lessen de hele tijd gegaap
Ruzies, problemen met vriendinnen
Het is een warboel daarbinnen
Gemengde gevoelens, geen gevoel
Misschien snap je wat ik bedoel
Kan de tijd terug?
Terug naar toen ik klein was
Gelukkig was, vrolijk was
Mijn gevoel snapte
Je wist nog niet wat de wereld is
Hoe groot alles is
Klein zijn is wat ik mis
Ik heb nog niet veel ervaring met gedichten, en ik heb deze maar snel verzonnen, maar dit is precies hoe ik me voel.
Ik sta stil
Val toch naar voren
Zoom in
Zoom uit
Een anker in blauwe ogen
Die ik toch moet loslaten
In mijn hoofd ben ik al buiten
Waar ik niet horen kan
Wat hij me zegt
Ik zie de man,
Hij fronst
Want ik ben weg
(Aka: soms doet perspectief en gehoor een beetje trippy en dan is het moeilijk om goed dingen te verwerken en te reageren. Na een tijdje merkt de ander dat wel)
+6
Een tijdje geleden
Dat ik acties was
Dat het leven het waard was
Is eindelijk terug
Mezelf gevonden
Door anderen te zoeken
Lief te hebben
Poëzie is een passie
Een uitlaatklep
Een deurtje naar het onbekende
Dat is de schoonheid van het heden
Niet meer
Behavle dan hij
Hij is een deurtje naar het onbekende
De toekomst
De liefde
Het vergeten verleden
Vol vreugd
-----‐---------------
Dankjewel, ik ben weer terug op het forum na een lange tijd, ik hoop dat mensen me nog kennen. Vooral voor mijn verhalen en gedichten ❤️
(Waarschuwing: als je iets positiefs zoekt, lees deze dan niet, hij lijkt op het begin erg vrolijk, maar dat duurt niet lang hahaha)
Met mijn vader
Kon ik altijd praten
Al zei hij niet veel
Alleen zijn bestaan
Was genoeg troost
Mijn moeder gaf me zelfverzekerdheid
Ze zong en danste met mij
Maar nu geloof ik niet meer
In Zijn bestaan
En gaat zij uit huis
+12
Dit gebeurt mij nou altijd.
Dat ik flip en iedereen me alles verwijt.
Ik zou willen zweven, mee kunnen met de tijd.
Maar het is het verleden waar ik onder leid.
Ik wil pruilen.
Ik wil huilen.
Want niets of niemand is goed genoeg voor mij.
Niemand die me meer kan maken zoals ik was: blij.
Ik wil vliegen als een vogel zo vrij.
Maar het ligt allemaal aan hun zoals ik al zei.
Ik wil godverdomme ontsnappen aan deze hel.
Ik dacht: “inmiddels overleven we het samen wel.”
En jullie denken vast dat ik me aan stel.
Ik ben ook hét probleem kind, de rebel.
Maar ik zeg tenminste wat ik voel.
En ook al luistert niemand, ik probeer uit te leggen wat ik bedoel.
Ik weet het al zo lang: “Ik kan niet samen leven onder 1 dak”
Want als ik dat doe lig ik in de prak.
Aan de regel heb ik misschien lak.
Maar elke keer voelde het weer alsof er een mes in mijn hart stak.
Hulpeloos.
Hopeloos.
Een en al boos.
Dat is er met mij loos.
Ik kan het gewoon niet meer aan.
Om op mijn eigen benen te blijven staan.
Terwijl er me zware lasten worden toegewezen om te dragen.
En ík ben dat degene die het moet laten.
Ik ben nu in alle staten.
Want wat zij met mijn hart doen is niet oké, mijn hart zit nu vol met gaten.
Ik weet dat ik me zit op te winden…
Maar toch weet ik zeker dat niets me meer zal verbinden.
Met mijn gelukkige momenten met hun.
Want ik steunde ze door dik en dun.
Maar iedereen laat met altijd keihard vallen.
Ik deed het altijd alleen, nooit met zijn allen.
Ik heb het gevoel dat mijn leven aan een zijden draadje hangt, dat elk moment doorgeknipt kan worden door hun.
En alles wat ik lief heb.
Is er nu niet om me te steunen.
De mensen waarop ik kon leunen.
Die zijn me afgenomen.
Uit mijn armen gerukt.
En de dingen waar ik me in kwijt kan lopen tijdelijk niet meer.
Mijn groep.
Toneel.
School.
Vrienden.
Lachen.
Lezen.
Schrijven.
Steun.
Liefde.
Support.
Vrijheid.
Balans.
Kleur.
Vrede.
Blijheid.
Mezelf zijn.
Vertrouwen in anderen.
Dit ben ik allemaal kwijtgeraakt, door mijn trauma's, door mijn ouders. Dit is waar ik Heimwee naar heb, omdat dat was wie ik eigenlijk echt was, nu is dat allemaal verdwenen.
Vanwege diegenen.
Het enige wat ik nog kan is verdrinken in mijn eigen tranen.
Mijn toekomst leid geen banen.
Niet naar mijn dromen.
Want die zijn samen met mij verzopen.
In de macht die mijn ouders op mij uit oefenen.
-OnlyMe
+6
De liefde die je voelt,
bij een warme knuffel,
Een hart, kloppend in je borstkas
Het gevoel van vertrouwen,
En het brandende verlangen naar meer.
Mijn handen voor mijn gezicht,
Om mijn tranen te verbergen,
De pijn, diep in mijn binnenste,
Onzichtbaar voor anderen,
De spieren die mijn mondhoeken omhoog tillen,
Schroeien in mijn hart,
Ik kan niet meer.
+6
Think or die
I died
Lost my mind
Went insane
Fucked it up
All again
Protect the truth
Cause it hurts to much
I'm bleeding
I'm hurtling
Past the heckling
Past
Poetry helped me
Proves it every time
Over and over again
When I fuck up
It there
For me
The only one
That never left
Sad, isn't it?
It's reality
Think or die
+6
Songtekstje i.p.v gedicht:
Well l, I'm fucking broken down
But you didn't gave a fuck
Narrowing down the greatest
But I don't know where to go now
Pain is taking over my body
But I'm not letting in
Oh boy don't know the outcome, the courage
Marry had a little devil
Hysterical beating up the sky
Oops! You didn't check the stove
Burned down the house
He's the one you wanna avoid
Why? Because he's a pervert and hypocrite!
Only to help myself
You murdered the sophistication
Lie in murder or make it a wall?
You're choice prick
Ima let it go, icarus
Uh fucking Icarus, see how you come crawling back
I'm bleeding, but you're dying, ICARUS!
You know that? I do
Only to help myself
You murdered the sophistication
Lie in murder or make it a wall?
You're choice prick
Quantum entanglement
That's why it's done
Now I understand
Only you left to throw
Bricks, stones, needles
Ima drop out
Only to help myself
You murdered the sophistication
Lie in murder or make it a wall?
You're choice prick
'Bout to be bound to feel
'Cause that's all, u'r a pervert
------‐-----------------------------
Hopelijk vinden jullie het wat❤️
+17
Soms voel ik moeheid
Vaak voel ik blijheid
Dan is er weer strijd
Dan weer even vrijheid
Is de kop van de dag eraf
Wil je een dag die plezier gaf
Zorgt je houding voor 'n straf
Gaat toch de lol er niet vanaf
Je wilt zo graag belangrijk zijn
Maar bent eigenlijk zo klein
Is het leven een grote schijn
Of mag het ook heel fijn zijn
Wat mij dan echt raakt
Is dat we zo zijn gemaakt
Dat je wilt zijn aangehaakt
Dat je je gevoel bewaakt
Mensen hebben hun eigen weg genomen
Laat dan rustig tranen stromen
Ik blijf toch hopen en dromen
Dat ze ooit terug zullen komen
😘
Waarom doe je niks?
Vraag je
Ik weet het niet
Waarom eet je niet?
Waarom geloof je niet in anderen?
Waarom wil je geen hulp?
Vraag ik
Ben hypocriet
Ik luisterde daarom maar
Naar haar uitleg
Volwassenen
Zoveel macht
De oplossing
De dader
Kinderen
Machteloos
Het probleem
De ontvanger
Alles gaat prima
Zeg je tegen hen
Misschien beter met ze
Maar meestal niet
Dus ik geef maar op
Zeg je
Tegen mij
En dus huil ik
'S avonds
Omdat de zwakken
De mensen waar ik om geef
Elkaars pijn moeten dragen
Volwassenen
Zijn zo ver
Van jou en mij
Ik haat ze soms
Of jou
Of mezelf
Omdat ze allemaal niets veranderen
...
Negatief hè
Zo pessimistisch
Het is nooit zo eenduidig
Waarschijnlijk
Is het een leugen
Hey,
Nog een lelijk gedicht van mij.
Nee, eerst effe dit nog: De gedichten die ik net las, zijn echt zo ontzettend mooi! Jullie schrijven echt goed!
Me Ouders.
We lijken zo ver van elkaar weggegaan.
We waren er voor elkaar: Met een lach en een traan.
Waarom hebben we nu zoveel mot.
I know, ik hou me mond niet genoeg op slot.
Ik kan me niet meer herinneren wanneer ik de laatste keer liefde voelde.
De dag dat jullie bij me kwamen toen ik in me bed woelde?
Korter geleden?
Voor me gevoel heb ik genoeg gestreden.
Ik heb me best gedaan om precies als me broertje te zijn.
Maar ook dat voelde niet fijn.
Is hij wel goed genoeg?
Dat is het geen dat ik je vroeg.
Je verzekerde me dat ik geen fout was.
I feel like I’m carrying a load of a mass.
Ma, je zei dat je me wilde snappen.
Het duurde niet lang of jullie gingen met die pogingen kappen.
Jullie noemden me een autist.
Alsof ik het zelf nog niet wist.
Pas noemde pa me stom.
Jullie zeiden: Wat ben jij dom.
Ik ben volgens jullie een egoïst.
Leef je in de mist?
Waardoor je niet ziet hoe ik echt ben.
Waarom ben jij die degene die me echt ken.
Jullie noemden me een kleuter.
Jullie noemden me een peuter.
Hoeveel houden jullie echt van mij?
Wat het maar niet: Ik en jullie, was het maar wij.
Om te veranderen, daarvoor doe ik mijn best.
Maar komt dan vanzelf de rest?
Ik hou van jullie, omdat dat hoort.
Soms wordt ik van jullie gestoord.
Maar maak geen verkeerd illusie.
Ik wil gewoon geen ruzie.
Ik ben hier de fout.
Goed, ik gedraag me vaak stout.
Klopt, ik heb het verpest.
Wat is het geen dat rest?
Goed, ik ben een eigenwijze puber.
Soms lijkt het leven wel luguber….
Adios!
Gestoord?
Gesmoord?
Overleven?
Streven?
Haat?
Te laat?
Doel?
Koel?
Koud?
Stout?
Irritant?
Geen verstand?
Dom?
Stom?
En zo door,
De gedachtes waar ik me aan stoor.
Sinasappelschillen
Het zoete is al op
Wat over blijft is bitter
En ook ontzettend droog
Tanden zacht en zuur
Als sinasappelschillen
Die nu wat slanker
Om maar niet nog meer te willen
(Dus, je wilt meer eten na een sinasappel, omdat je honger hebt/eten je beter laat voelen. Maar om jezelf tegen te houden eet je het zachte deel van de schillen, in plaats van dat je meer eten haalt. Je tanden worden daar zuur van.
Ik doe dit weleens, omdat ik overeet en ik wil mezelf tegenhouden. Ik dacht dat misschien mensen waarbij het juist goed is als ze meer eten, ook zoiets (vergelijkbaars) zouden doen, maar dat weet ik eigenlijk niet zeker.
Het gedicht is dus op twee manieren te interpreteren. 'Die', alsin de schillen, of 'die', persoon die eet. De laatste regel is dan óf deel van een lange zin, óf een algemeen laatste statement.)
+17
Kort
Lieve
Je maakt ons altijd blij
Door al je mooie verhalen
Konden we troost en liefde halen
Wij missen dat en missen jou
Weet je hoe fijn het zijn zou
Als je snel weer terug zou zijn
Dat lijkt mij en ons welgemeend heel fijn!
Groetjes liefs Tartan X 😘
+17
Hey wie zie ik nu weer hier?
Dat doet mij veel plezier
Het is
1 van de eersten die mij een berichtje gaf
Na mijn eerste topic over mijn straf
Mij een lieve bemoediging gaf
Wat fijn je weer actief te zien
Dat geeft mijn dag een dikke tien
En goed voor het forum bovendien
Groetjes veel liefs Tartan 😘
+12
Ik heb geleden in zoveel pijn.
Maar ik vind dat het over moet zijn.
Wat ik vaak afstraal is: gezag.
Maar meestal doe ik dat met een lach.
Er valt niet met mij te spotten.
Want ik ben simpel weg gewoon niet te bedotten.
Het zonnetje schijnt.
Ik voel dat mijn verdriet langzaam verdwijnt.
Langzaam stoppen mijn wonden met bloeden.
Maar ik ben altijd op mijn hoedde.
Mijn ogen stralen weer.
Mijn hart doet minder zeer.
Ik weet weer waar ik mijn kracht vandaan haal.
Mijn sterkte van binnen en van buiten is weer van staal.
Misschien ben ik soms dan een beetje raar.
Staar dan als je dat zo graag wilt, doe maar.
Het maakt me niet zoveel meer uit.
Ik ben mijn eigen buit.
Want mijn hart, mijn kracht,
Dat is wat mijn pijn verzacht.
Een lach op mijn gezicht.
Ik weet altijd al dat iedereen daarvoor zwicht.
Mijn geluk is aanstekelijk.
Ik voel me zoveel meer dan alleen vrolijk.
Ik wens jullie allemaal zoveel geluk.
Ik weet nu al, mijn dag kan niet meer stuk.
-OnlyMe
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your username or e-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
