Ze zit hier alleen in de trein
En ze duikt in haar jas
Ze kijkt uit het raam
En ze vraagt zich af
Hoe zou het voelen jezelf te zijn
Want soms doet het pijn
maar ze huilt maar ze lacht
ze huilt maar ze lacht
Ze loopt door een wereld niet aardig voelt
Onbedoeld zegt ze dingen die iedereen altijd zegt
Want nooit gaat het slecht
Altijd oke en ze lult met ze mee
En ze lacht
Ze huilt maar ze lacht
En nu... ze laat het los
En nu... ze laat het los
Ze voelt zich alleen als ze loopt in de stad
En ze kijkt in het raam ziet een ander d'r staan
En ze weet wie het is
maar ze wil haar niet zijn
En ze gaat door met de schijn
En ze lacht
Ze huilt maar ze lacht
Want als ze morgen besluit niet te schuilen
Haar betere ik voor haar ware gezicht te ruilen
Zullen de vrienden die zij wil vertrouwen
Nog steeds van haar houden
Als ze huilt
Als ze huilt en niet lacht
En nu... ze laat het los
En nu... ze laat het los
Ze laat het los
Ze laat het los
Ooooohhh
Ze laat het los
Ik zit hier alleen in de trein
En ik duik in mijn jas
En kijk uit het raam
En ik vraag me af
Hoe zou het voelen mezelf te zijn
Want soms doet het pijn als ik huil
Maar ik lach
dit liedje lijkt heel erg op het gedicht van jou, dit is mijn lievelings liedje omdat ik me erin herken,
liefs nyny
ik schrijf liedjes om mijn pijn weg te halen
Sometimes you can’t feel home
There are people around and still your alone
Sometimes you feel hate
But nothing to do with it so you let it fade
Sometimes you think about dying
No chances are given and still you keep trying
Strijd, heel veel strijd
Het leven doet zo’n pijn!
Ik zie het niet meer zitten
Waarom moet ik hier nog zijn?
Onmogelijke dingen bereiken
Hiervan word ik zo moe
Me steeds maar met anderen vergelijken
Doet mijn leven er nog wel toe?
Altijd maar verdriet
Mezelf haten
En eten weggooien als niemand het ziet
Ik voel me zo alleen!
Het liefst wil ik weg hier
Maar waarheen?!
Zelf geschreven
Bericht aangepast door De Kindertelefoon vanwege forumregel 7
Ze zat ineengekrompen in een hoekje
pakte een doekje
met al haar moed
Aanzag ze het bloed
ze zat ineengekrompen in een hoekje
pakte een doekje
liet een traan
en dacht over hoe de wereld verder zou gaan
verder zou gaan zonder haar
ze voelde de pijn van haar wond
en zakte nog verder op de grond
heel in de verte hoorden ze een stem
ze probeerde te kijken wie het was
maar haar tranen waas zat ervoor
haar ogen sloten zich
en het leven ging gewoon door
Ik weet niet of het echt een gedicht is maarja,
Je hebt me zoveel pijn gedaan
Dat doe je nog steeds
Ook al heb je het niet door
Maar ook zorg je voor zoveel vreugde
En die ene lach op mijn gezicht
Dat ik het je vergeef…
