Ik kan er echt niet meer tegen. Wil gewoon dood?. Heb alles al verpest. Ik zal nooit worden wat ik wil worden en havo gaat me toch niet lukken. Ik loop de hele tijd te stressen door alles wat ik nog moet doen en huilen doe ik ook alleen maar. Zie het nut in leven niet meer. Heb teveel pijn. Inmiddels snij ik mezelf al een poosje. Ik ben mezelf helemaal niet meer. Ik had een reden om naar school te gaan, maar sinds een paar dagen geleden geloof ik er helemaal niet meer in. Thuis word ik af en toe ook helemaal gek. Ik weet dat zelfmoord niet de oplossing is, maar ik denk er vaak aan. Als ik een hoog gebouw zie, station (waar ik elke dag langs fietst) of water dan spookt het al rond in mijn hoofd. Mijn depressie is erger dan ooit. Geen idee wat ik kan doen....geen idee wanneer ik weer echt kan lachen...geen idee of het leven ooit weer leuk word....
Ondertussen eet ik op school vreselijk slecht...van 2 broodjes naar 1 broodje of ik eet alleen een koekje. Alles gaat fout en dan is er een persoon in de wereld die mijn depressie deels erger heeft gemaakt en nu nog probeert te doen. Ik ben dit schooljaar al 2x een week ziek geweest omdat ik niet naar school durfde. Het gaat helemaal fout. Ik durf niet ook nog aan mijn mentor dit te vertellen na alles wat ik al aan haar heb verteld...wil haar ook niet hiermee belasten.
Op internet zeggen ze dat zelfmoord geen makkelijke uitweg is, maar ik twijfel hierover is het inderdaad geen makkelijke uitweg?
Het is niet dat ik een poging ga doen, want ik zou daar nooit het lef voor hebben..Het is meer dat ik er aan denk.
Sorry voor dit lange verhaal,
???
Zelfmoord lijkt misschien nu een makkelijke oplossing/uitweg, maar schijn bedriegt...
Ja, je zult in een keer van alles af zijn, maar je geeft hiervoor je leven.
De problemen die je nu hebt zullen op een gegeven moment over vliegen en dan zou het zonde zijn als je er niet meer zou zijn.
Iedereen heeft weleens een vervelende periode en ook al voel jij je nu afschuwelijk, je komt er doorheen.
Probeer, als je je mentor niet verder wilt belasten, een vertrouwensperoon op school op te zoeken.
Hier kun je alsnog je verhaal kwijt en dat zal je vast helpen.
Wat betreft thuis, als je weer eens 'gek' wordt thuis ga een paar minuutjes een blokje om.
Bij mij werkt het, dus je zou het kunnen proberen.
Sorry voor het onsamenhange verhaal, wilde zo veel en goed mogelijk antwoorden.
Blijf vooral jezelf en neem geen overhaaste beslissingen.
Succes!
Zelfmoord is geen oplossing. Het is pijnlijk, kan mislukken, doet heel veel pijn aan jezelf en je omgeving, en het is een van de verschrikkelijkste doden die er is. Je hebt een leven gekregen, het zou zo jammer zijn dat nu al te beëindigen.
Je wilt je mentor niet belasten, maar ik denk dat je integendeel juist alles aan haar moet vertellen. Mentors zijn er om "belast" te worden met alle problemen waar hun leerlingen mee zitten. Ze hebben voor deze job gekozen en hebben het juist graag dat je eerlijk met hen bent. Daar zijn ze voor.
Weten je ouders dat je je zo voelt? Je mentor weet al een paar dingen, zei je, zijn je ouders daar ook van op de hoogte? Steun van thuis uit kan al heel veel doen.
Ik ben blij dat je de moed niet hebt voor zelfmoord. Het is inderdaad supereng, en hoewel ik er ook wel eens aan denk, toch doe ik het niet. Ik blijf leven voor de paar mensen waar ik heel erg van hou, ik blijf leven voor de eventueel geweldige toekomst die ik kan hebben, en ik blijf leven om al de vervelende personen rond mij te tonen dat ik wel iets kan.
Je zegt dat je bang bent dat havo niet gaat lukken, kun je hiermee naar de leerlingenbegeleiding? Als die mensen je helpen, krijg je misschien net dat juiste beetje hulp die je goed op weg zet.
Op een schaal van 1 tot 10, hoe voel je je nu?
Groetjes
x
Zelfmoord is inderdaad niet de oplossing doe het niet...
Het is de taak van je mentor om je te helpen. Je valt hem echt niet lastig.
En ga anders inderdaad bij de leerlingbegeleider kijken.
Ik snap heel goed dat je het voor je ouders verbergt maar probeer er over te praten.
En eigelijk kan ik de bovenstaande dingen ook tegen mezelf zeggen...... We hebben zo'n beetje t zelfde. We gaan het samen doorstaan oke??
-xxx-
zelf moord is inderdaad niet de oplossing je zou met je mentor kunnen praten maar je kan ook op de website van 113 gaan ze hebben daar goede tip en als er niet uit komt kan je daar ook met vrijwilligers chatten ze hebben altijd goede tip voor je (was bij mij dan)
hoop dat je er iets mee kan
met vriendelijke groet
Naam-loos
Hey ik struggle ook met deze gedachtes de laatste tijd
Ik weet niet meer wat ik moet doen
Er is veel gebeurd en krijg het niet verwerkt
Kan iemand me helpen
Hoi
Wat vervelend om te horen dat je je eigenlijk wel een beetje voelt als de TS!
Om je beter te kunnen helpen, lijkt het me een goed idee om je eigen topic te maken. Dan kun je wat meer vertellen en kunnen forummers jou gericht helpen. Dit is namelijk het topic van x_Luna en hoewel je hier zeker ook dingen over jezelf mag delen, is dit niet helemaal de goede plek om zelf ook om advies te vragen.
Denk je dat je dat ziet zitten om je eigen topic te maken?
Gr. Pin
Hey Pin,
Oh ja sorry.. ik ben nieuw met deze site ik snap niet helemaal hor het werkt
Hey Mclaes,
Dat geeft niet. Is het je al gelukt om een nieuwe topic aan te maken?
Als een kort antwoord op je vraag alvast:
Je kan altijd contact opnemen met 113 via de chat of telefoon. www.113.nl of 0800-0113, het is allebei gratis en anoniem. Om je wat meer te helpen met je gedachtes en dingen die je moet verwerken kan je ook een gratis online therapie aangaan. Je hebt dan een aantal sessies met een vaste psycholoog. Dat zou ik je zeker aanraden!
En je kan natuurlijk ook altijd gratis en anoniem bellen of chatten met de Kindertelefoon.
Sterkte!!
Xx Simply Me
Hey simply me, bedankt het was me nog niet echt gelukt.. ik heb binnenkort een gesprek met de huisarts dat wel ehm bedankt voor het advies!
Wat goed dat je naar de huisarts gaat. Dat vind ik echt heel knap en dapper van je. Veel succes en sterkte! Ik weet zeker dat het goed gaat komen!
Xx Simply Me
Hoi x_Luna
Ala ik iets aan je wil meegeven is het dit wel: “Pleeg geen zelfmoord”. En om dit niet aan je mentor te vertellen snap ik niet helemaal.
want de mentor is er precies voor dit soort issues waar jij mee worstelt. Je ouders zijn ook een goed aanspreekpunt voor zulke dingen.
ookal zie je de licht nu niet meer in de duisternis, het komt ooit weer tevoorschijn en dan Ben je gelukkig dat je geen zelfmoord begaan bent.
Ik zou wel wat meer naar school nemen dan een koekje, want als je meer eet krijg je meer energie om dingen te doen / te ontdekken en helpt dat je misschien weer om weer met rust erover na te denken over jouw situatie en hoe je je hieruit gaat redden.
ik leef enorm met je mee
B-Is-Anoniem
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.