Hey,
Wat fijn dat het goed met je gaat!
Tis een heel mooi gedicht, k zou er wel meer willen lezen ja.
Mij helpt het heel erg om alles uit te tekenen, ik heb een envelop met allemaal kleine losse tekeningen erin met datum erop. K heb nu een hele verzameling over hoe ik me het afgelope jaar heb gevoeld. Het helpt me omdat ik alles even uit me hoofd kan zetten en alleen nadenk over het onderwerp wat ik teken.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt,
Xx
Hey wat vervelend, het spijt me maar ik heb geen oplossing.
mij was alleen benieuwd hoe je bent gestopt met snijden, ik doe het namenlijk ook vaak zelf en weet niet hoe ik er van af kan komen
Hey,
Wat fijn dat het goed met je gaat!
Tis een heel mooi gedicht, k zou er wel meer willen lezen ja.
Mij helpt het heel erg om alles uit te tekenen, ik heb een envelop met allemaal kleine losse tekeningen erin met datum erop. K heb nu een hele verzameling over hoe ik me het afgelope jaar heb gevoeld. Het helpt me omdat ik alles even uit me hoofd kan zetten en alleen nadenk over het onderwerp wat ik teken.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt,
Xx
Hey leuk om te lezen dat je tekeningetjes maakt om alles even uit je hoofd te hebben. Het is heel belangrijk dat je het bij houd en dat je er een datum op zet. Bedankt voor de tip. En bedankt om het mee te delen.
Groetjes Jelke xx
Hey wat vervelend, het spijt me maar ik heb geen oplossing.
mij was alleen benieuwd hoe je bent gestopt met snijden, ik doe het namenlijk ook vaak zelf en weet niet hoe ik er van af kan komen
Hey alvast bedankt om te reageren. En om je verhaal met me te delen. Ik ben uiteindelijk naar de leerlingenbegeleiding gestapt en ge zegt dat ik me super slecht voel. Dat ik er te veel stress van krijg. En dat ik het zo niet lang meer vol hou. Ik heb er toen ook bij gezegd dat ik me al bijna 2 jaar snijd door hele vervelende en slechte gebeurtenissen. Ik heb op dat moment een uur of twee gepraat met de leerkracht van de leerlingenbegeleiding. En die had aan me voorgesteld dat die het op het oudercontact tegen mijn mama zou zeggen. Ik schrok me rot. Maar nu ben ik heel blij dat mijn mama het weet. Ik heb uit eindelijk mijn breekmes(waar ik me mee sneed en waar ik aan verslaafd was) afgegeven aan de leerlingenbegeleider. Sindsdien heb ik een belofte met hen (leerlingenbegeleiding en mijn mama) om het zo lang mogelijk vol te houden om het niet meer te doen. Ik heb er veel voor gehuild maar ik ben al zo ver geraakt en daar ben ik heel blij voor.
Als je nog vragen hebt mag je ze altijd stellen.
Een grote tip die ik je kan mee geven is : praten helpt hoe moeilijk het ook is.
Groetjes Jelke
Hoe ben je in contact gekomen met een leerlingbegeleider? En, als je verteld dat je snijd, moet dat dan worden verteld aan je ouders?
K vind je verhaal heel motiverend, dankjewel voor t delen.
Hey wat vervelend, het spijt me maar ik heb geen oplossing.
mij was alleen benieuwd hoe je bent gestopt met snijden, ik doe het namenlijk ook vaak zelf en weet niet hoe ik er van af kan komen
Hey alvast bedankt om te reageren. En om je verhaal met me te delen. Ik ben uiteindelijk naar de leerlingenbegeleiding gestapt en ge zegt dat ik me super slecht voel. Dat ik er te veel stress van krijg. En dat ik het zo niet lang meer vol hou. Ik heb er toen ook bij gezegd dat ik me al bijna 2 jaar snijd door hele vervelende en slechte gebeurtenissen. Ik heb op dat moment een uur of twee gepraat met de leerkracht van de leerlingenbegeleiding. En die had aan me voorgesteld dat die het op het oudercontact tegen mijn mama zou zeggen. Ik schrok me rot. Maar nu ben ik heel blij dat mijn mama het weet. Ik heb uit eindelijk mijn breekmes(waar ik me mee sneed en waar ik aan verslaafd was) afgegeven aan de leerlingenbegeleider. Sindsdien heb ik een belofte met hen (leerlingenbegeleiding en mijn mama) om het zo lang mogelijk vol te houden om het niet meer te doen. Ik heb er veel voor gehuild maar ik ben al zo ver geraakt en daar ben ik heel blij voor.
Als je nog vragen hebt mag je ze altijd stellen.
Een grote tip die ik je kan mee geven is : praten helpt hoe moeilijk het ook is.
Groetjes Jelke
Okey heel erg bedankt xx
Hey wat vervelend, het spijt me maar ik heb geen oplossing.
mij was alleen benieuwd hoe je bent gestopt met snijden, ik doe het namenlijk ook vaak zelf en weet niet hoe ik er van af kan komen
Hey alvast bedankt om te reageren. En om je verhaal met me te delen. Ik ben uiteindelijk naar de leerlingenbegeleiding gestapt en ge zegt dat ik me super slecht voel. Dat ik er te veel stress van krijg. En dat ik het zo niet lang meer vol hou. Ik heb er toen ook bij gezegd dat ik me al bijna 2 jaar snijd door hele vervelende en slechte gebeurtenissen. Ik heb op dat moment een uur of twee gepraat met de leerkracht van de leerlingenbegeleiding. En die had aan me voorgesteld dat die het op het oudercontact tegen mijn mama zou zeggen. Ik schrok me rot. Maar nu ben ik heel blij dat mijn mama het weet. Ik heb uit eindelijk mijn breekmes(waar ik me mee sneed en waar ik aan verslaafd was) afgegeven aan de leerlingenbegeleider. Sindsdien heb ik een belofte met hen (leerlingenbegeleiding en mijn mama) om het zo lang mogelijk vol te houden om het niet meer te doen. Ik heb er veel voor gehuild maar ik ben al zo ver geraakt en daar ben ik heel blij voor.
Als je nog vragen hebt mag je ze altijd stellen.
Een grote tip die ik je kan mee geven is : praten helpt hoe moeilijk het ook is.
Groetjes Jelke
Okey heel erg bedankt xx
Graag gedaan.
En als er nog iets is vraag het maar he.
Xx
Hoe ben je in contact gekomen met een leerlingbegeleider? En, als je verteld dat je snijd, moet dat dan worden verteld aan je ouders?
K vind je verhaal heel motiverend, dankjewel voor t delen.
Hey sorry dat ik nu pas reageer. Op school had ik super veel stress van dat ik altijd moest liegen tegen mijn mama over dat het alles goed ging. Dus was ik op school naar de leerlingenbegeleiding gegaan en heb ik daar mijn verhaal gedaan voor zo een uur of twee. Ik was heel bang om het te vertellen. Maar ze begrepen mij en ze hadden me echt heel goed geholpen. Als je je verhaal doet bij hen hebben ze zwijgplicht (dat ze het niet mogen door vertellen zonder jou toestemming. Maar dat hangt er ook een beetje vanaf hoeveel jaar je bent.) Hoe veel jaar ben je? Als ik dat weet kan ik je zeggen of ze het zo maar mogen vertellen aan je ouders of dat ze daar je toestemming van moeten hebben.
Ik vind het fijn dat je heb gereageerd.
Bedankt dat je mijn verhaal motiverend vind.
Een grote tip is : praten helpt hoe moeilijk het ook is.
Als je nog met vragen zit laat het me dan zeker weten.
Groetjes Jelke xx
Hoe ben je in contact gekomen met een leerlingbegeleider? En, als je verteld dat je snijd, moet dat dan worden verteld aan je ouders?
K vind je verhaal heel motiverend, dankjewel voor t delen.
Hey sorry dat ik nu pas reageer. Op school had ik super veel stress van dat ik altijd moest liegen tegen mijn mama over dat het alles goed ging. Dus was ik op school naar de leerlingenbegeleiding gegaan en heb ik daar mijn verhaal gedaan voor zo een uur of twee. Ik was heel bang om het te vertellen. Maar ze begrepen mij en ze hadden me echt heel goed geholpen. Als je je verhaal doet bij hen hebben ze zwijgplicht (dat ze het niet mogen door vertellen zonder jou toestemming. Maar dat hangt er ook een beetje vanaf hoeveel jaar je bent.) Hoe veel jaar ben je? Als ik dat weet kan ik je zeggen of ze het zo maar mogen vertellen aan je ouders of dat ze daar je toestemming van moeten hebben.
Ik vind het fijn dat je heb gereageerd.
Bedankt dat je mijn verhaal motiverend vind.
Een grote tip is : praten helpt hoe moeilijk het ook is.
Als je nog met vragen zit laat het me dan zeker weten.
Groetjes Jelke xx
Hey,
Je reagerde helemaal niet zo laat hoor:).
Ik ben 14, ik heb van heel veel mensen gehoord dat de zwijgplicht moeg worden verbroken als het om snijden gaat, tot je 16e. Maar als ik gw alles aan zo'n persoon vertel behalve dat snijden, wordt dat dan ook aan mn ouders verteld?
Ik vind het echt heel fijn dat je zo open bent en vragen wil beantwoorden 
.
Xx
Hoe ben je in contact gekomen met een leerlingbegeleider? En, als je verteld dat je snijd, moet dat dan worden verteld aan je ouders?
K vind je verhaal heel motiverend, dankjewel voor t delen.
Hey sorry dat ik nu pas reageer. Op school had ik super veel stress van dat ik altijd moest liegen tegen mijn mama over dat het alles goed ging. Dus was ik op school naar de leerlingenbegeleiding gegaan en heb ik daar mijn verhaal gedaan voor zo een uur of twee. Ik was heel bang om het te vertellen. Maar ze begrepen mij en ze hadden me echt heel goed geholpen. Als je je verhaal doet bij hen hebben ze zwijgplicht (dat ze het niet mogen door vertellen zonder jou toestemming. Maar dat hangt er ook een beetje vanaf hoeveel jaar je bent.) Hoe veel jaar ben je? Als ik dat weet kan ik je zeggen of ze het zo maar mogen vertellen aan je ouders of dat ze daar je toestemming van moeten hebben.
Ik vind het fijn dat je heb gereageerd.
Bedankt dat je mijn verhaal motiverend vind.
Een grote tip is : praten helpt hoe moeilijk het ook is.
Als je nog met vragen zit laat het me dan zeker weten.
Groetjes Jelke xx
Hey,
Je reagerde helemaal niet zo laat hoor:).
Ik ben 14, ik heb van heel veel mensen gehoord dat de zwijgplicht moeg worden verbroken als het om snijden gaat, tot je 16e. Maar als ik gw alles aan zo'n persoon vertel behalve dat snijden, wordt dat dan ook aan mn ouders verteld?
Ik vind het echt heel fijn dat je zo open bent en vragen wil beantwoorden .
Xx
Dat zou kunnen dat ze daar gelijk in hebben ik heb geen idee. Wat ik wel weet is dat ik veel heb gesmeekt in het begin zo dat ze het niet aan mijn mama zouden vertellen om ik nog wat jong was. Maar nu dat ik iets ouder ben,ben ik heel blij dat mijn mama het weet hoeveel verdriet,stress en angst ik hier voor ook had. Maar mijn mama begrijpt me en helpt me in alles. Nu heb ik ook professionele hulp van een psycholoog. En zij helpt me ook in alles ze is heel aardig en open.
Dat je alles zegt tegen de leerlingenbegeleiding behalve dat van dat snijden. Dat ze het door vertellen naar je ouders daar heb ik geen idee van normaal gezien niet. Het hangt er natuurlijk wel vanaf welk ze zou vertellen.
Maar waar ik van heb geleerd in die moeilijke periode was dat vertrouwen in iemand hebben om het te vertellen heel erg belangrijk is. En uiteindelijk zouden je ouders het wel moeten weten want die zien jou heel graag en die willen niet dat hun kind ongelukkig is. Als je ouders het weten valt er zo'n grote last van je schouders. Het is sinds dien dat ik me juist beter voel en gelukkiger. Wat niet wilt zeggen dat ik nooit meer aan die slechte tijd denk. En wat niet wilt zeggen dat ik niet meer met de leerlingenbegeleiding praat.
Je kan ook zeggen tegen de leerlingenbegeleiding wat ze precies moeten zeggen tegen je ouders(dat je er bij wilt zijn of niet,dat ze moeten zeggen dat de ouders zich rustig moeten houden en zo voort...)
Maar geloof me praten helpt enorm hard hoe moeilijk en hoe bang je daar ook voor bent.
Je gaat veel gelukkiger zijn als je er over praat en als je ouders het zouden weten.
PS zijn er nog vragen stel ze dan maar he
Groetjes Jelke xx
Wow, super inspirerend verhaal. Dankjewel!
Wow, super inspirerend verhaal. Dankjewel!
Amai danku! 
En dat is heel graag gedaan.
Als je nog vragen hebt je mag ze altijd stellen ik sta voor alles open.
Groetjes Jelke xx
Hey,
Fijn dat je open staat voor vragen.
Ik heb geen ouders die zich echt zullen bezig houden, zo zijn ze niet echt. Ze zouden vooral heel boos op me zijn denk ik.
Ik vertrouw ze niet. Eerder dat ik met een probleem zoals dit (ietsje minder groot), wist iedereen om me heen ineens wat ik tegen mijn moeder had gezegd. K werd zegmaar gepest, dat had ik tegen mijn moeder gezegd.
Ze vinden nu nogsteed dat ik overdreef. Ik heb ze nog niet verteld dat ik sinds kort een soort angstaanvallen heb, dan word ik ineens heel bang en denk ik terug aan die vreselijke 5 jaar.
Ik denk dat ik het ooit wel een keer tegen iemand aan school ga zeggen. Dan zorg ik dat mijn mentor ofzo tegen ze zegt dat ik snij en dan opzoek ga naar iemand waar ik mee kan praten. Ik zie wel hoe dit afloopt. Liever praat ik zo min mogelijk met mn ouders over dit soort dingen.
Sorry voor dit lange verhaal, respect als je het helemaal hebt gelezen
Hey,
Fijn dat je open staat voor vragen.
Ik heb geen ouders die zich echt zullen bezig houden, zo zijn ze niet echt. Ze zouden vooral heel boos op me zijn denk ik.
Ik vertrouw ze niet. Eerder dat ik met een probleem zoals dit (ietsje minder groot), wist iedereen om me heen ineens wat ik tegen mijn moeder had gezegd. K werd zegmaar gepest, dat had ik tegen mijn moeder gezegd.
Ze vinden nu nogsteed dat ik overdreef. Ik heb ze nog niet verteld dat ik sinds kort een soort angstaanvallen heb, dan word ik ineens heel bang en denk ik terug aan die vreselijke 5 jaar.
Ik denk dat ik het ooit wel een keer tegen iemand aan school ga zeggen. Dan zorg ik dat mijn mentor ofzo tegen ze zegt dat ik snij en dan opzoek ga naar iemand waar ik mee kan praten. Ik zie wel hoe dit afloopt. Liever praat ik zo min mogelijk met mn ouders over dit soort dingen.
Sorry voor dit lange verhaal, respect als je het helemaal hebt gelezen
Wauw! Echt waar ik vind dit echt super knap dat je het eens gaat proberen om er met iemand over te praten. Je moet het gewoon op je eigen tempo vertellen en gewoon alles proberen te zeggen. Ik wens je hier voor ontzettend veel succes! En ik weet zeker dat je ouders niet boos gaan worden. Ik dacht dat ook van mijn mama maar ze was just heel erg opgelucht en blij dat ze het wist. En ik had nooit gedacht dat ik met mijn mama een sterke band zou hebben. Maar ik heb dat nu en ik ben daar heel blij voor.
Heel erg bedankt om je verhaal met me te delen.
Ik geloof in jou het komt echt goed.
Ik beloof je dat als je het vertelt aan iemand en ooit zouden je ouders het te weten komen ze gaan jou accepteren en je gaat hulp krijgen van iemand waar je je goed bij gaat voelen. En ik beloof je ook dat je je veel gelukkiger gaat voelen. Echt waar beloofd!
Heel veel succes!
PS als er nog vragen zijn je bent altijd welkom!
Groetjes Jelke xx
ik schrijf ook over mijn gevoelens in gedichten laatst maakte ik er een over zelfmoord
