Hoi Sena_123,

Wat een vervelende situatie. Wel goed dat je je verhaal deelt op ons forum.

Misschien kan het helpen om een keer te chatten of bellen met de Kindertelefoon, op de momenten dat je het zwaar hebt.

We luisteren graag naar je en denken met je mee.

Heel veel sterkte!

Groetjes,

RomeeV

De Kindertelefoon

Hey,

Doe het alsjeblieft niet! Ik wou het ook doen, maar meerdere kinderen op het forum zeiden dat ik het niet moest doen en ze hadden gelijk. Je kan echt wat voor de wereld betekenen, misschien niet nu, maar dan wel later. Je bent goed genoeg. Iedereen heeft slechte kanten, maar ook goede kanten. Jij hebt ook goede kanten. Je kan ook een andere kinderpsycholoog zoeken, eentje die echt diep op de problemen in gaat, die je wil helpen. Je kan ook chatten met 113, alleen bij mij werkte dat niet. Schrijf je problemen op het forum. Veel kinderen willen je dan graag helpen. Doe het alsjeblieft niet!

Sterkte!

Hi,

Ik heb zelf ook wel is gehad dat ik een tijdje niets meer wilde. Ik was ongeveer 11 jaar, en mijn moeder schold me voortdurend uit. Een keer zei ze dat ze wilde dat ik niet was geboren. Dit doet nogal pijn ofc. Dus na ongv. een half jaar wilde ik ook niks meer. Ik begon school te verwaarlozen en ik voelde me super kut, omdat ik er met niemand over kon praten. Zelfs met mijn vrienden heb ik er nooit over gepraat, en ookal ga ik naar een soort psycholoog, ik heb t met haar er nooit over gehad. (Want ik ben dan bang dat er dan allemaal van die idiote instanties bij komen zoals een rechtzaak enzo omdat dat eig. emotionele mishandeling is.) Ik heb zelf toen ook wel is gewenst dat ik dood was, zodat t eindelijk allemaal over was. 

Nu, 2 jaar later ongeveer, gaat het veel beter met mij, (nog steeds niet helemaal toppie, want heb lett. 30 min geleden ruzie gehad met mijn moeder waarin ze me weer uitschold, Jippie) want dit komt nu ongv. 1 keer in de 3 maanden voor minimaal, gelukkig.

Wat veel voor mij hielp is dingen opschrijven als je er niet met iemand over wil/kan praten. KROP. HET NIET OP. (want dan wordt het alleen maar erger.) Wat ik hiermee wil zeggen is, dat er altijd licht is aan het einde van de tunnel. Je komt er vanzelf echt wel uit, en je moet niet opgeven! Je leeft maar een keer! Ik hoop echt dat je echt er uitkomt en geen zelfmoord pleegt.  Je bent nog echt jong en je kunt nog een heleboel mooie dingen meemaken. 

En zoals @Ikbenzeerannoniem. zei, zou ik ook een andere psycholoog zoeken. Soms heb je bijv. geen klik met iemand en voelt het echt alsof je je tijd daar aan het verspillen bent. Het werkt veel beter als je met iemand praat waarmee je een klik hebt .

Veel sterkte, en liefs..

Hey Senna_123,

Ik weet heel goed hoe je je voelt. Ik heb hetzelfde meegemaakt als jou. Ik ben ook nog maar net uit mijn depressie en voel me sinds een tijdje weer wat vrolijker. Helaas ben ik nogsteeds wel overspannen en kan ik dus ook niet veel dingen doen . Maar ik wil je heel erg graag meegeven dat het weer goed komt en dat klinkt heel simpel en je denkt nu vast ja ik voel me zo naar en vervelend, wat moet ik hier mee. Ik heb hier ook nooit in geloofd. Maar het is bij mij ook goed gekomen. Door te genieten van wat je leuk vind. En als je niet weet wat je blij maakt probeer verschillende dingen en geniet er van en sta stil als je ook maar een klein glimlachje op je gezicht hebt. Praat veel met anderen en als je weinig mensen om je heen hebt praat met iets. Het mag met een dier zijn of tegen een knuffel maakt niet uit, maar praat gewoon lucht je hard huil zoveel je wilt. Want dat lucht op. Maar pleeg alsjeblieft geen zelfmoord, want er zijn wel degelijk mensen die om je geven ( ik weet niet hoe je thuis situatie is ) maar je ouders houden van jou en familieleden willen je niet kwijt. En hier op het forum willen mensen dat je hier blijft. Mensen die nu op jou reageren geven om jou door jou te helpen.  Ik weet natuurlijk niet of je een huisdier hebt maar, wat mij vaak hielp, ik hou zoveel van mijn dieren dat ik voor ze wil zorgen. Ik onthoudt dat ze mij nodig hebben dat ik veel voor mijn dieren beteken. Als je geen dieren hebt onthoudt dat de mensen om jou heen ontzettend veel van jou houden. Alsjeblieft chat met mij als je iets nodig hebt probeer zoveel mogelijk er voor je te zijn. Maar pleeg alsjeblieft geen zelfmoord echt niet. 

Ik geloof in jou dat het goed komt. 

hey,

als iemand met echt een ram verneukt leven kan ik zeker begrijpen hoe je je voelt, zodra je de poging maakt om het te eindigen en je in het ziekenhuis ligt omdat je het hebt overleefd, ga je heel erg hopen dat je het maar nooit had gedaan.

ik heb zelf een poging in januari gedaan na langer dan een jaar vechten, en het had maar het kleinste duwtje nodig.

hier zijn wat redenen waarom ik wou dat ik het nooit had geprobeerd:

-schaamte. Als je faalt (wat trouwens een hele grote kans is) heb je echt enorme schaamte, ik wist echt dat ik het had verneukt toen ik in het ziekenhuis was en dat iedereen weet dat je dit hebt geprobeerd, als ik eraan denk krijg ik gelijk een misselijk onderbuik gevoel.

-school. School moet verplicht weten wat er met jou is gebeurd en al je docenten zullen het te weten komen, reken maar op vervelende gesprekken met je mentor, docenten en school vertrouwingspersonen.

-vertrouwen. Of je het nou wilt of niet je gaat heel veel mensen hun vertrouwen beschadigen en dat is iets wat nooit echt weg gaat, zelfs als het oke met je gaat gaat het onderwerp wel eens naar boven komen en krijg je weet dat beschamende gevoel dat NOOIT weg zal gaan.

-mensen gaan door. Dit klinkt misschien raar maar zodra je de poging hebt gedaan gaat de rest van de wereld door en zullen de meeste mensen niet meer met jou bezig zijn, het gaat pijnlijk zijn om te zien hoe iedereen verder gaat maar jij in deze waas blijft hangen

-buikpijn & overgeven. Ik weet niet hoe je dit wou gaan doen, maar ik heb het via een overdosis geprobeerd. Het begon met bloed overgeven en vreselijke buikpijn die niet weg gaat (letterlijk de ergste pijn die ik ooit heb gehad) ik heb die avond proberen te tellen hoevaak ik moest overgeven en bij 15x was ik maar gestopt met tellen.

-medicatie daarna slikken. Als je beter bent en terug naar huis mag gaat het moeilijk zijn om daarna nog bijvoorbeeld (in mijn geval) paracetamol te slikken, veel dingen gingen er later naar smaken zoals cola en water omdat dat is waar ik het mee had weg geslikt en die smaak gaat nooit meer weg.

-Zelfverzekerdheid. Dit klinkt apart maar die dagen dat ik in het ziekenhuis lag voelde ik me zwak en gewoon een gevoelig kwetsbaar persoon, ik ben ook een gevoelig persoon maar ik hou niet van dat uiten en daar liggen voelt als een blootstelling van dat ik niet oke ben, het niet meer kunnen verstoppen voor wie dan ook.

in de tijd dat het slecht met me ging wou ik dat ik het van een persoon kon horen die me goed zou begrijpen en die door soortgelijke dingen ging zoals mij in plaats van de personen met een leven met weinig problemen dus daarom zeg ik je dit:

Ja het komt uiteindelijk goed, ik heb dingen die in mijn hersenen zitten die niet meer over gaan of niet alles bereikt dat ik graag had willen bereiken maar dingen zullen vanzelf op zn plek vallen ookal doe je de meest extreme shit ooit. Vertrouw op jezelf en meest belangrijke GELOOF in jezelf dat je die power hebt om beter te worden want geloof het of niet maar je leest dit nu en je leeft nog altijd.

probeer de pijn niet weg te halen door drank, drugs, roken, zelfbeschadiging.

ik weet dat dat moeilijk klinkt maar ik heb het ook gedaan en na veel gesprekken en toegeven dat ik hulp nodig had ben ik er nog goed uitgekomen zonder enige beschadiging aan mijn lichaam, als je dit al hebt gedaan is het niet erg maar weet dat je er van kan helen en dat een litteken van snijden die helemaal geheeld is een teken van een soort power is die heel veel mensen nog moeten krijgen

ik ken iemand waar ik heel van hield en die had ongeveer dezelfde dingen als jou, een zware depressie, angstoornissen en een moeilijke thuissituatie.

zij besloot haar gevoelens weg te drinken, later weg te blowen, en nu later weg te snuiven. Ik herken haar niet meer en die dingen hebben haar depressie nog erger gemaakt dan dat het al was en op de lange termijn gaat het je niks opleveren. Geloof dat asjeblieft, HET HELPT JE NIET VERDER!!!!

als je hulp nodig hebt ga naar goede contacten, mensen die je kunt vertrouwen, en vertel hun je problemen en probeer er oplossingen voor te bedenken.

blijf proberen beter te worden en val niet in de mindset ‘ik doe waar ik zin in heb want het leven is niet meer belangrijk’ want zodra je daar aan begint kom je er niet meer af, en het brengt niks goeds, neem dat maar van mij aan!! 

groetjes faye xx