Hey,
Dit is meer een soort verhaal, maar ik zou het fijn vinden als mensen reageren wat ze er van vinden enzo.
Dus ik ben al 8 jaar bevriend met zon meisje, maar in de eerste toen al mijn vriendinnen me verlieten (ik gedroeg me een beetje raar in groep 8, maar ze waren zelf ook gewoon slechte vriendinnen) was alleen zij er nog, maar ik denk dat dat vooral komt omdat ze altijd heel verlegen was en niet echt andere vrienden had. Sinds toen ben ik 4 jaar beste vriendinnen met haar en alles ging goed, maar de laatste half jaar ofzo realiser ik me dat ze een best slechte vriendin is:
Ik voel me altijd mentaal uitgeput nadat ik met haar tijd heb doorgebracht en ze is gewoon een slechte vriendin in general. Ze zou nooit bijvoobreeld mijn geheimen doorvertellen, maar als ik tegen haar praat voelt het alsof ik tegen een deur praat, ze zegt nooit als ik iets fout doe, maar dan gaat ze me negeren terwijl ik geen idee had dat ik uberhaupt iets fout heb gedaan. Ook kan ik nergens met haar over praten omdat ze niet emotioneel beschikbaar is en we hebben ook niet dezelfde interesses.
Nu hebben we dus een soort ‘ruzie’ gehad.
Ze werd uit het niets weer pissig, dus na school apppte ik aan haar wat er aan de hand is en ze zei dat ze het gevoel heeft dat ze altijd veel meer haar best doet om een gesprek te beginnen met mij en als zij niks zegt, dan zeg ik ook niks.
Maar dit is voor mijn gevoel niet helemaal waar, tijdens de lessen ben ik misschien wat stiller, maar dat komt vooral omdat vroeger als ik praatte in de les tegen haar dan zou ze me opeens sussen ofzo als we moeten opletten. Na school en tijdens de pauzes daarentegen ben ik diegene die de hele tijd verhalen moet verzinnen en praat omdat zij niks zegt.
Ik zei tegen haar dat ik het gevoel heb dat ik niet met haar kan praten en dat ze ook nooit reageert op mijn verhalen, dus daarom doe ik ook niet zo veel mijn best. Ze reageerde alleen niet gemeend zo van: Ja ik zal meer over jouw interesses praten en reageren.
ik heb verder niet meer gereageerd op dat en ik denk niet dat ik nog mijn best ga doen om onze vrienschap te herstellen. Ik denk dat als ze echt om mij geeft dat ZIJ een keer haar best moet doen om het te herstellen en niet ik altijd. Ik zit al een paar maanden aan te denken om onze vrienschap te beeindigen, maar ik weet gewoon niet hoe, dus eigenlijk ben ik een beetje opgelucht, maar tegelijkertijd voel ik me ook super slecht, want zij was voor mijn gevoel mijn enige ‘close’ vriendin. Ik wil graag nu ook nieuwe vrienden maken, maar ik weet hoe, want ik heb het gevoel dat iedereen al groepjes heeft en ik heb nu niemand meer echt, want wss gaat ze al onze gezamenlijke vriendinne met zich meenemen.
Dus heeft iemand nog tips hoe ik vrienden kan maken?
Weet iemand of ik ergens in het fout zit of alleen zij?
Moet ik ooit nog mijn best voor haar gaan doen?
Is dit het einde?
