Heyy, ik wilde gwn ff mn verhaal kwijt. Ik wil dit al zo lang vertellen aan iemand maar ik kan nooit een goed moment vinden om het te doen (bij bijv mn beste vrienden als we weer ff aan t venten zijn tegen elkaar.)
nou, ja, toen ik op de basisschool zat (ik zit nu in de 2de) werd ik buitengesloten en voelde het alsof m’n klasgenoten me nooit echt zagen of naar me luisterden, en me soms zelfs niet eens hoorden. Ik voelde me ook waardeloos en ook ‘niet genoeg’. Ik dacht dat ik alles fout deed en dingen verpestte voor anderen, en ik voelde me daar heel erg schuldig over. Dit was vanaf ongv groep 5 t/m 8, maar in groep 8 begon ik pas door te krijgen dat t miss niet helemaal oke was. In groep 8 ging ik ook op voetbal waar k in de eerste ook nog op zat en daar voelde ik me ook heel alleen in het team, en ik voelde me daar ook schuldig omdat ik ‘alles verpestte voor anderen.’
ik begon uiteindelijk te denken dat ik alleen iets waard was als ik goede cijfers enzo haalde, daar heb k nu nog steeds wel last van. In de brugklas voelde ik me minder alleen en buitengesloten omdat het me daar wel lukte vrienden te maken (die ik nog steeds heb 
.) maar ik was nog wel te veel bezig met ‘zorgen dat ik eindelijk goed genoeg was’. Ik was, en ben nu nog steeds, heel bang om te falen. Door de druk die ik voelde om goede cijfers te halen en door nog een paar andere dingen, ging het voor en periode echt niet zo goed met mij. Ik at niet genoeg, ik voelde simpelweg gwn geen honger ofzo? Ik was ook minder geïntresseerd in alles, zelfs dingen die ik altijd leuk gevonden heb om te doen. Ik voelde me nog steeds wel waardeloos enzo.
Dit is niet een heel gedetailleerd verhaal ofzo maar mnu. Ik hoop dat alles duidelijk genoeg is om te begrijpen. Anwyays naar iedereen dit die dit gelezen heeft, dank je wel, je wordt zeer gewaardeerd <333.
. Echt knap ook dat je het ook deelt.
