Hai,
Ik ben een meisje van 16 en zoals je kan lezen word het me dus allemaal even te veel. Doordat we nu met dat hele corona gedoe thuis zitten zijn er redelijk wat dingen heel snel verandert. Ik had bijvoorbeeld een relatie met mijn vriendin voor bijna 6 maanden en ze heeft het vandaag met me uit gemaakt, ze zei dat het haar niet meer lukte gezien de situatie enzo. Maar ik overdenk echt te veel dus het is echt allemaal een beetje kut. Ik denk namelijk dat het aan mij ligt en wat dan nog al niet.
Ik heb ook al voor meerdere jaren last van depressie, suicidale gedachten & self harm. Ik heb nu dus ook het gevoel dat hoeveel liefde ik iemand ook geef ik het niet terug zal krijgen. Iedere keer dat ik iemand vertrouw, op vriendschappelijke manier of verkering wordt dat verbroken doordat het allemaal maar vanaf mijn kant af komt. En ik ben daar gwn klaar mee, met alles eigenlijk. Ik heb zoveel hoop in andere mensen en ik zie altijd het beste in andere mensen en het slechtste in mezelf. In mijn hoofd is alles ook mijn fout, ookal hoeft dit niet het geval te zijn en is het vaak niemands fout.
Ik klam nu dus ook weer met de ideeën er een einde aan te maken, ik heb geen zin om energie te gaan stoppen in mezelf om vervolgens toch maar weer als een stuk vuil op straat achter gelaten te worden. Ik voel me gwn echt hopeloos alsof er niemand echt voor me is. Ik heb mijn beste vriend, maar hij is ook de enige en ik kan hem ook niet opzadelen met alles.
heeft iemand misschien tips, (ik sta op een wachtlijst voor een psycholoog dus die tip is niet nodig maar verder is alles welkom!)
eli :(