Hoi,
Er is even een verhaal dat ik kwijt moet: (waarschuwing: gaat over zelfmoordgedachten)
Het weer is mooi vandaag, maar ik moet leren (ik wil altijd naar buiten, maar als ik naar buiten ga, kan ik helemaal niet meer leren), dus ik had mijn raam open gezet en ik was naar buiten aan het kijken en aan het genieten van de zon, maar toen kwam er opeens een gedachte terug van vroeger.
Ik dacht er gewoon opeens aan hoe ik nu kon genieten terwijl ik bij het raam sta waar ik ooit uit wilde springen … Ja, ik had vroeger heel veel van die gedachten, maar ik denk dat ik daar wel uit ben, maar ik heb nog steeds herinneringen van vroeger, ik heb ook een keer het echt geprobeerd, maar het is niet gelukt (echt helemaal niet, maar daar ben ik nu blij om). Maar die gedachten doen mij pijn ofzo (?). Ik kan er niet aan denken, ik voel mij er zo slecht door.
Toch ben ik ergens blij dat ik er nog ben en kan genieten van de zon, maar het voelt zo slecht als ik terugdenk aan vroeger, hoe kan ik dit uit mijn hoofd krijgen?
En nog iets:
Ik had toen afscheidsbrieven geschreven en later had ik die verstopt en ik hoopte dat ik of iemand anders die nooit zou vinden, maar nu heb ik die toch gevonden en ik voel mij hierdoor zó slecht, ik denk steeds terug aan die situatie, maar daar kan ik niet mee omgaan, het is een soort trauma, zeg maar. Ik herinner mij ook niet alles, maar soms komen er delen terug terwijl ik dat niet wil …
Heeft iemand tips?
