Hetgeen wat mogelijk kan helpen is je bezighouden met andere dingen.
In het begin zal het zeker lastig zijn om je gedachten op iets anders te richten, maar dat zal wennen.
Vraag je vrienden of zij jou daarbij willen helpen.
Misschien is het ook niet verstandig om aanwezig te zijn bij het inslapen, als dat het geval zou zijn, als je er nu al niet aan kunt denken.
"Heeft iemand ervaring met ‘toekomst voorspellen’ ?"
Je kunt zeker een schatting maken op data die je al hebt verzameld, maar de toekomst exact voorspellen kan natuurlijk niet.
Immers weet je niet welke gebeurtenissen er zullen gaan gebeuren.
Er zijn zo veel dingen die je niet meekrijgt, maar die uiteindelijk wel een impact op de gang van zaken kunnen hebben.
"We hebben ooit contact gehad met iemand die met dieren kan praten, en zij zei dat de hond bij ons wou blijven. "
Ik zou niet al te veel waarde aan dat oordel hechten.
Honden zijn sowieso al sociale dieren en wij hebben er voor gezorgd dat ze zich enorm aan mensen hechten.
Natuurlijk wensen ze om dan in de buurt te zijn van die personen.
Je hoeft niet te liegen dat je een gave hebt om dat oordeel te kunnen vormen.
Hi
Je hond zal binnenkort worden ingeslapen, en daar heb je het moeilijk mee. Het kan erg veel pijn doen om een huisdier te verliezen
Als je liever niet bij het inslapen aanwezig bent, hoeft dat niet. Je zou, voor je hond naar de dierenarts gaat, afscheid van hem kunnen nemen. Dit kan je bijvoorbeeld bij zijn mand of bij zijn favoriete plekje in het huis doen, zodat je laatste beeld van hem op een vertrouwde plek is.
Zou je het overwegen om professionele hulp op te zoeken? Het lijkt me nuttig om te leren omgaan met agressie. Als je dat leert, ben je er de rest van je leven mee geholpen.
Zou je dat kettinkje met as nogmaals met je ouders kunnen bespreken? Geef gerust aan dat je je daarmee gesteund zal voelen. Als het toch niet zou mogen, kan je vragen of je bv. de halsband mag bewaren. Toen een manegepaard stierf op de manege waar ik reed, kregen de leerlingen allemaal een plukje van de staart. Aan dat plukje hing een kaartje met foto, naam en gegevens van het paard. Zo'n aandenken hielp me om met verlies om te gaan.
Jullie zouden de komende dagen rustig kunnen doorbrengenmet het gezin. Leg de hond maar goed in de watten. Geef hem zijn favoriete eten, knuffel met hem, neem foto's met hem, etc.
Verlies kan je een erg naar gevoel geven. Dat gevoel kan je als ziek ervaren. Vaak wordt het gevoel minder naar door over het verlies te praten. Als je het een plaats kan geven, voel je je vaak een stuk beter. Dat plaatsen heeft echter z'n tijd nodig. Het kan helpen om een gedenkplekje in te richten, waar je gezin aan de hond kan denken.
Groetjes
Kenshin
Hond, mens, katten.. iedereen gaat ooit dood. Helaas, maar het is niet anders. Het liefst hou je je hond de rest van je leven bij je, maar dat kan niet.
Je hond heeft nu kanker, dat is verschrikkelijk. Maar eet je hond nog goed? speelt ie? Knuffelt ie veel? Ik denk het niet. Hij/zij heeft pijn, voelt zich doodziek en hij/zij weet dat er iets komt, dat voelen ze. Is het dan niet fijn dat ie naar de eeuwige jachtvelden kan? Is het dan niet mooi dat ie verlost word van zn pijn? Tuurlijk is het k*t dat ie word ingeslapen, maar soms... soms is het gewoon beter.
Om dit te verwerken zou ik geen afleiding zoeken, geniet samen met je hond de tijd die je nu hebt. Denk aan de mooie, leuke, grappige tijden die je hebt gehad als je gaat slapen. Verdriet is goed he? Het is wel een soort familie die er zomaar niet is!
Je agressie begrijp ik volledig. Een psycholoog zou misschien helpen? Of gewoon is goed praten met je ouders werkt ook altijd!
Voordat ik afsluit... laat je hond alsjeblieft niet alleen als ie word ingeslapen.. Als ie alleen gaat zal die stress krijgen en snapt ie het niet, zo wil je natuurlijk niet dat je hond overlijd. Laat dus sowieso iemand meegaan!
Onwijs veel succes en sterkte!
Toen ik het las was ik opeens weer een klein meisje van 6. Ik werd al gepest op de basisschool en ik begon me net te realiseren wat het betekende om buitenlands bloed in je te hebben. En toen werd mijn hond ook ziek. Ook kanker, helaas. Ik weet nog dat ze mijn hond (herder) met grote mat en al in de auto tilden. We gingen naar de dierenarts en ik ging ook mee naar binnen (mijn ouders wilden niet dat ik alleen in de wachtkamer bleef). De details van zijn dood bespaar ik je, maar ik weet heel goed hoe dat voelt. Je weet dat je een goede vriend gaat verliezen. Maar weet dat het beter is voor de hond (ik weet het: cliche).
Wij hadden ook een klein gedenkplaatsje voor de hond gemaakt. Een klein kastje met een mooie foto en kaarsjes. Toen wij gingen verhuizen is er helaas geen vervanging voor gekomen. Wij hebben nog wel een grote foto in het huis hangen.
Even verdrietig zijn is helemaal oke, maar je moet je er niet in verliezen. Ik weet dat je er niets aan kunt doen dat je je even agressief voelt, maar zij kunnen er ook niets aan doen dat jouw hond gaat sterven. Zij hebben ook veel verdriet.
Ik wens je uiteraard wel veel sterkte.
