hey mensen,

ik heb hier al vaker wat berichten op geplaatst (onder andere over mijn relatie met mijn moeder en hoe dat tot stand is gekomen) 

ik heb dus kort samengevat, gescheiden ouders, de scheiding as niet prettig, en ik was erg jong. en beide ouders wonen dus (gelukkig/kan erger) in de zelfde stad. een in de binnen stad en de ander net daarbuiten. 

bij mijn vader hebben we een hond, dit is een vrij donkerbruine labradoodle en hij is super lief. en speels. ik ga dus een keer in de 2 weken een weekend naar mijn vader en hier heb ik het een stuk meer naar mijn zin. 

toevallig is het nu vakantie, en mijn moeder maakt weer eens mijn vader zwart omdat de tweede helft eigenlijk van haar was en dat ze nu dus de eerste helft heeft, zonder overleg. niet alsof ze ook maar iets doet nu maar ja….

de laatste keer dat ik bij mijn moeder het huis uit was gestuurd deed ze de hond weg die we daar toen hadden. ik mis hem iedere dag, en de hond die we nu hebben bij onze vader herinnerd mij iedere dag aan onze vorige hond, dit doet pijn. 

vanavond had ik even hart-zeer, niet voor het eerst deze week denk ik weer aan hoe fijn ik het vind bij mijn vader en hoe benauwd de sfeer is bij mijn moeder in huis.

ik mis het om weer eens een soort van vrij te zijn en bij mijn vader te zijn.  ik mis de hond, en ik mis de rest van de mensen die daar wonen. ik wou dat ik iemand had bij mijn moeder om mijn gevoelens kwijt te kunnen en om uit te huilen over iets dat over mijn vader gaat in de goede zin. want ik ben constant bang dat mijn moeder boos word omdat ik de ‘kant’ van mijn vader kies, want dat is niet haar kant. en dat betekend dat ik compleet tegen haar ben in haar ogen. 

voor nu heb ik alleen een knuffel om tegen te praten als ik mij alleen voel. 

dus daarom dacht ik: laat ik het hier eens proberen. ik wilde vooral even mijn gevoelens kwijt bij iemand die niet te snel beoordeeld. 

ik wou dat de sfeer niet altijd zo bedrukt zou zijn bij mijn moeder. 

ik red me wel :)

groetjes, 

Alpha Wolf