Ik zie het leven op dit moment niet echt meer zitten. Ik denk er elke dag aan om zelfmoord te plegen omdat ik geen energie en hoop meer heb. Thuis heb ik bijna altijd ruzie en ik ben al mijn vrienden kwijt. Ik rook ook zonder dat mijn ouders het weten omdat ik niet weet wat ik anders moet. Het lukt mij niet om hierover met anderen te praten. De meeste begrijpen mij niet of vinden mij raar. Mijn moeder zegt wel eens dat ze zich voor mij schaamt omdat ik me huid niet goed verzorg. Daardoor voel ik me ook heel onzeker. Ik draag altijd hetzelfde omdat ik bang ben om op te vallen. Ik kan niet goed omgaan met sociale contacten ,hierdoor ben ik dus ook mijn vrienden kwijt. Ik zie op al hun stories dat ze gaan feesten, shoppen, samen uit eten etc Ik vind het gewoon zo jammer dat ik al die dingen niet kan. Ik word in oktober 15 jaar en sinds m'n 13 ben ik nog geen stap verder. Mijn persoonlijke begeleider is nu ook al weg omdat de gemeente dat niet wilt betalen. Ik zat een paar maanden geleden op n soort dagopvang voor depressieve kinderen ofzo. Alleen ik ben daar meerdere keren bedrogen door medeleerlingen en heb 2x gevochten met dezelfde persoon die mij ook heeft geprobeerd te wurgen. Van mijn ouders mag ik geen aangifte doen tegen hem omdat ze vinden dat het de schuld van de leiding is en niet van die jongen. Ik ben nu van die plek af dus heb nu 0,0 sociale contacten met mensen. (miss een beetje maar ik praat niet met ze) Ik sluit me de hele dag op op mijn kamer en loop 1x met mijn hulphond voor 30 min. Ik kan het niet meer. Laatst ventte ik bij mijn vriend dat ik niet kan stoppen met sh en dat ik dood wil, ik kreeg als reactie '’same'’ ik snap mensen niet meer, ook mezelf niet. het leven is zo verwarrend
Hoi Anoniem,
Wat naar om te horen hoe je je voelt en wat er is gebeurt. Ik ben ook depressief geweest en veel zelfmoord gedachtes gehad. Het klinkt misschien heel stom maar er is altijd nog een betere optie dan voor zelfmoord plegen, ook al voelt of dat de enige optie is.
Had je vroeger hobby's of dingen die je leuk vond? Je zou sommige dingen weer op kunnen pakken ook al is dat lastig. Het heeft mij geholpen om weer dingen met mijn konijnen te doen (vroeger trainde ik ze vaak) en ik ben weer gaan dansen, gewoon voor mezelf zonder dat andere keken. Ook ben ik gaan schrijven, ik vond en vind dit nog steeds erg lastig maar het helpt wel. Ik schrijf wat voor cijfer ik de dag geef en waarom. wat me hielp ontspannen/blij maakte en wat juist negatief was. Je zou dit kunnen proberen misschien vind je patronen wat negatief werken op hoe je je voelt.
Ik zou proberen als het lukt om contact te blijven zoeken met mensen. Je zou met iemand af kunnen spreken om bijvoorbeeld samen buiten te wandelen. vaak is het dan makkelijker om contact te leggen omdat je beweegt.
Het kan zijn dat je vriend ook die gedachtes heeft alleen niet zo heftig als jij.
Ik hoop echt heel erg voor je dat het beter gaat worden. Probeer niet op te geven ook al is het lastig. Nu ik terug kijk op mijn depressie ben ik heel blij dat ik niet heb op gegeven anders was ik nu niet zo ver als ik nu ben. Geef jezelf vooral de tijd.
Sorry voor mijn lange reactie maar hopelijk heb je er iets aan. Ik geef om je en hoop met heel mijn hart dat je je beter gaat voelen en het beter word.
Je kan het
Hoi
Je zit in een nogal lastige situatie zien we. Onthoud dat je er niet alleen voor staat. Je kunt met De Kindertelefoon elke dag van 11:00 tot 21.00 uur bellen (0800-0432) of met ons chatten als je anoniem je verhaal wil delen of samen met de Kindertelefoon wil kijken hoe je je situatie kunt verbeteren. Ook kan je voor hulp of ondersteuning contact opnemen met 113 Zelfmoordpreventie via www.113.nl. Zij zijn 24 uur per dag bereikbaar via telefoon en chat. Nogmaals heel goed van je dat je dit durft te vertellen!
Veel sterkte!
Mariska, De Kindertelefoon
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
