Ontbijt en lunch skippen is nogal iets. Er zal een reden zijn dat je geen eetlust hebt. Vaak heeft dat met onderliggende emotionele problemen te maken, en hoe langer je dit eetpatroon voortzet, hoe meer je lichaam er aan gewend raakt. En dat laatste is nogal een issue. Hoe meer je eet hoe meer energie je krijgt en hoe meer je ook verbrandt. Als je niet eet heb je dus ook niks om te verbranden. En dat kan je leven nogal in de weg zitten. Ik zou je sws aanraden 3x per dag iets te eten. Gewoon iets.
Bedankt voor je reactie… maar ik kan gwn niet eten...
Als het echt niet lukt om wat te eten zou ik naar de huisarts (of miss wel een diëtist) gaan. Die gaan je dan helpen.
Hoi….
ik ben iemand die nii snel naar iets toe gaat…. ben heel eigenwijs…. want anders zou ik zelfs naar een psycholoog gaan….. maar dat ga ik ook nii…. wil het zelf oplossen…. maar wel bedankt voor je reactie!!
Hoi
Je zegt dat je het zelf wilt oplossen. Uhh ik wil je niet ontmoedigen maar je hebt denk ik echt iemand nodig die je kan helpen zoals een diëtist.
Hoe moeilijk het ook is praat erover en als je het aan je ouders vertelt kunnen ze vast iemand voor je regelen.
Succes en groetjes Amélie
Hoi….. ik zou wel ff kijken hoe…. het verder gaat!!
Hey sophie28,
Je schrijft een verminderde eetlust te hebben en veel maaltijden te skippen. Wat vervelend!
Ik vraag me dan af of je niet eet, omdat je echt geen zin in eten hebt door iets wat je lichamelijk voelt of dat het mentaal iets is waardoor je niet wil eten. Beide vervelend, maar hebben ook beide een andere oplossing.
Zelf ben ik depressief en heb daardoor een verminderde eetlust. Ik ben veel misselijk en skip daarom regelmatig lunch. Niet gezond, geen aanrader. Hoe meer ik dit deed, hoe misselijker ik werd. Niet eten maakt uiteindelijk ook misselijk. Ik zou je dus ook willen aanraden om echt wat te eten. Als is het een klein crackertje.
Als het iets mentaals is, omdat je jezelf bv te dik vindt, zou ik je toch aanraden om hulp te zoeken. Ik lees dat je dat lastig vindt. Zou je het durven zeggen aan iemand die dichtbij je staat? Je ouders of een vriend(in)?
Je kan dit soort problemen niet alleen op te lossen en gelukkig hoeft dat ook niet! Er zijn mensen die je kunnen helpen. Je bent geen last door ze om hulp te vragen. Het is hun beroep en ze helpen je graag verder.
Niemand hoeft dit soort dingen alleen te doen. Jij ook niet!
Gr. Pin
Hoi….
ja klopT… ik vind mezelf te dik… maar het is ook gwn om mezelf ofz te straffen… en daarmee bedoel ik dat ik die honger…. gevoel moet hebben en daarna laat ik hem heel lang…. en als ik toch moet eten….. zit ik opeens na paar happen al bom vol…. terwijl ik normaal echt wel veel op kon…. Bijv vandaag heb ik in de middag paar komkommers en snoeptomaten gegeten…. en ja toen moesten we avond eten…. en ja zat ik na de rijst + sperziebonen…. het was echt paar happen zat ik gwn vol…. me moeder zei ja als je chips enz eet…. is het normaal… (want was op dat moment ook met me vriendin aan het afspreken) maar ja had dus eigenlijk nii eens veel gegeten… ik heb vermoeidheid, duizelig soms of gwn futloos, misselijk heel soms, pijn op m’n borst. En ja dat wel een beetje…. Nee wil mensen nii belasten met me problemen… En me ouders al helemaal nii, want heb vaak gezeik met hun dus ja dat…. Ik wil mensen geen pijn doen met mijn gedrag en houding… en wil hun tijd nii verspillen!!
Hoi sophie28,
Sorry dat ik niet meer heb gereageerd. Ik word altijd overspoeld met mailtjes van de KT met dat er overal weer een nieuwe reactie is geplaatst. Ik kan dan door de bomen het bos niet meer zien… Ben ze nu langzaam aan het afwerken en toen kwam ik jouw topic weer tegen!
Allereerst, hoe gaat het nu? Zijn er nog dingen veranderd in de afgelopen 11 dagen?
Ik vind het jammer om te horen dat je jezelf voor straf uithongert. Je vindt jezelf te dik, maar dat is in mijn ogen geen reden om jezelf uit te hongeren. Iedereen verdient genoeg voedsel om de dag gezond door te komen! Wie je ook bent, wat je ook doet en hoe je er ook uit mag zien!
Nu ben ik geen expert, dus neem wat ik nu ga zeggen niet meteen voor waarheid aan: Volgens mij went je lichaam aan de hoeveelheid voedingsmiddelen die het tot zich neemt en past het zich daar aan aan. Ben je bv gewend om veel te eten, dan kun je veel meer op. Als je weinig eet, gaat je lichaam daar ook vanzelf aan wennen en dan voelt het dus alsof je niet meer op kan. Je lichaam verwerkt de stoffen die het binnenkrijgt dan anders. Voorbeeldje: Ik voel mijn dorstprikkel niet, dus ik drink al jaren dagelijks te weinig. Dit zorgt ervoor dat als ik wel genoeg drink, ik meteen heel veel en heel nodig moet plassen. Mijn plas ruikt sterk, wat betekent dat het geconcentreerd is. Mijn lichaam heeft zich aangepast aan dat ie te weinig vocht binnenkrijgt, door mijn plas geconcentreerder te maken. Als ik dus meer vocht binnenkrijg, een gezonde hoeveelheid, weet het in eerste instantie niet wat het moet doen. Dat past niet in z'n schema en verwerking van het weinige vocht wat het gewend is. Dan plas ik het dus weer uit. Zou ik nu dagelijks wel een gezonde hoeveelheid vocht tot me nemen en dit goed opbouwen, dan went mijn lichaam vanzelf aan '’het nieuwe normaal'’.
Wat ik hiermee wil zeggen: je lichaam is nu gewend om weinig eten binnen te krijgen. Dat je niet meer op kan, betekent niet dat het niet gezond zou zijn om wel meer te eten. Een paar happen per dag is namelijk bij lange na niet genoeg. Ik denk dus dat het wel goed voor je is om iets meer te eten, ook al voel je je misselijk en voelt het alsof je het niet op kan. Eet dan niet meteen 10x de hoeveelheid van wat je normaal doet, maar bouw het voorzichtig op.
Nu heb ik al gezegd dat ik geen expert ben, dus geen idee of dit werkt en goed voor je is, etc. Mijn advies is gebaseerd op mijn ervaring en mijn logica. Ik wil je daarom aanraden om de hulp in te schakelen van iemand die er wel verstand van heeft, bv een diëtist. Die kun je denk ik sowieso wel vinden via je huisarts en anders ook wel via een Google zoektocht.
Nu schrijf je dat je het lastig vindt om hulp te vragen. Dat kan en dat hebben heel veel jongeren! Kijk maar eens rond op het forum, zeker het subforum Emotionele Problemen en Gevoelens. Als er iets is wat je daar van kan leren, is dat zij niemands tijd verdoen! Jij hebt een serieuze hulpvraag en zelfs als je het niet per se als '’serieus'’ of '’ernstig'’ zou beoordelen (die woorden zijn ook maar subjectief), heb jij nog steeds het recht om gehoord en geholpen te worden. Iedereen heeft dat recht, of de kwestie nu '’groot'’ of '’klein'’ is. Iedereen verdient dat, jij ook, geen uitzonderingen.
Zou je bv durven te praten met iemand op school? Bv je mentor? Je mentor is er ook voor je om te praten over persoonlijke dingen. Je valt je mentor dus ook niet lastig en je verdoet zijn/haar tijd ook niet. Je kan nooit de tijd van een hulpverlener verdoen als je om hulp vraagt. Dat is namelijk zijn/haar beroep. Je kan dus ook bv naar een vertrouwenspersoon op school gaan.
Je doet hier ook niemand pijn mee. Natuurlijk kan het voor mensen in je omgeving lastig zijn om te horen dat het niet zo goed met je gaat. Dat betekent niet dat je ze pijn doet! Jij hebt namelijk geen schuld aan jouw situatie, dat is niemands schuld (voor zover ik je verhaal ken). Jij kan er niks aan doen, dus jij doet niemand pijn. De situatie kan lastig en pijnlijk zijn, maar het is pijnlijker voor vrienden en familie om te horen dat ze je hadden kunnen helpen, maar dat jij ervoor hebt gekozen om het alleen te doen. Mensen die van je houden willen niet dat jij lijdt, dus als dat wel het geval is, vinden ze dat natuurlijk niet leuk, maar ze zullen alles doen om je te helpen en dat is veel belangrijker voor ze dan onwetend zijn over de situatie van hun dierbare.
Hopelijk helpt dit iets,
Gr. Pin
