Hallo,
Ik ben bijna 16 jaar oud en ik voel me eenzaam. Ik zit nu in 5 havo en mijn beste vriend is blijven zitten. Ik ga nu wel met mensen om die ik echt leuk vind, maar het is niet vertrouwd. Ik voel me daarom erg eenzaam. Mijn broer is nu ook sinds februari uit huis en daardoor voel ik me ook erg eenzaam. Ik zit bijna altijd op mijn kamer, maar eerst kwam hij er dan soms bijzitten en hadden wij diepgaande gesprekken. Ik en mijn broer begrijpen elkaar goed, maar nu zie ik hem bijna nooit meer. Ik wil met iemand praten over deze dingen, maar ik weet niet met wie. Als ik mensen elkaar een liefdevolle knuffel zie geven of elkaar zo snel zie aanraken op elkaars schouder word ik gelijk zo verdrietig. Ik praat door al deze redenen daarom ook tegen een onzichtbare vriendin, maar soms voelt zij als de enigste persoon die mij echt begrijpt. Ze bestaat natuurlijk niet, dus ik ben bang dat ik daar mee moet stoppen, omdat ik me anders te veel ga hechten aan een persoon die niet bestaat.
Groeten mij, en sorry voor de hele dump, toch zouden reacties mij erg fijn lijken :)