Hey,
Ik voel me de laatste tijd enorm vaak alleen en buitengesloten. Door mijn familie en vrienden. Mijn vader moet tijdens de corona-crisis gewoon aan het werk en mijn moeder niet, ik zit dus de hele tijd met haar en mijn zus(je) “opgescheept”.
Laatst had ik mijn 14 jarige hond een nieuw trucje geleerd: omrollen. Ik liet het aan mijn moeder zien en die zei: “oké”. Terwijl ze gewoon verder zat te lezen in haar boek, zonder op te kijken. Een ander voorbeeld: ik had mijn kamer helemaal schoongemaakt en opgeruimd en ze zei alleen maar “goed hoor”, toen ze een film aan het kijken was. Mijn zus en zusje ook: ik heb alleen maar ruzie met ze en toen ik laatst ruzie had met mijn zus, sloeg ze me (mijn zus), toen vertelde ik dat en ze werd niet eens boos op mijn zus, maar zei alleen maar: “dat doet ze volgende keer niet nog een keer”, alweer terwijl ze zat te lezen.
Met mijn vrienden heb ik ook niet zo’n goede band, al betwijfel ik of ze wel echt mijn vrienden zijn. Ze willen niet horen wanneer het niet goed gaat, ze willen alleen maar horen: “het kan niet beter!” of “ik voel me geweldig!”. Ook praten ze over mij, in plaats van met mij.
ik durf niet echt tegen ze te zeggen dat ik me zo buitengesloten voel, ik ben ontzettend bang voor hun reactie.
heeft iemand tips om me minder alleen te voelen?
(sorry voor als ik me aanstel)