Heyyy,
ik zit nu in het eerste van het MBO en ik voel me erg eenzaam. Ik heb geen vrienden en ik merk dat ik dat erg vervelend vind. Dit was ook zo op de middelbare school waarbij ik maar één vriend R had. Met die goede vriend kon ik heel goed en ging ik eigenlijk altijd en alleen maar mee om. Daarvoor zat ik ook in een vriendengroep maar dit was echt niet leuk. Iedereen zag mij daar nooit en ik liep altijd maar een beetje mee. Zelf had ik ook niet echt aansluiting met die groep wat ik van alle kanten ook merkte als ik er was. Ik ging er ook met tegenzin af en toe naartoe. Uiteindelijk heb ik besloten om eruit te gaan en daardoor gingen ze mij minder mogen en was ik ook vaak het slachtoffer als ze met een aantal van de groep waren. Ik heb ze niet vertelt waarom ik eruit ging omdat ik niet als 'zielig’ gevonden wou worden wat dan snel gebeurd. Maargoed om even terug te gaan naar die goede vriend R van me (zit niet in de groep). Tot een half jaar geleden lijkt het ineens helemaal omgeslagen te zijn. Plotseling kwam er van zijn kant helemaal niks meer en merkte ik dat het telkens vanuit mij moest komen. Natuurlijk vond ik dit erg vervelend en jammer. Hij bedacht (voor mijn gevoel) ook vaak smoesjes dat die de hele herfst en kerstvakantie druk was. Ik heb hem meerdere keren gevraagd of er wat was en of ik iets verkeerd had gedaan en ik kon niks met de antwoorden. Na een tijdje ging hij mij ook vaak negeren op Whatsapp en snapte ik het helemaal niet meer, omdat wij eerst zo goede vrienden waren. Bij hun thuis was ik ook altijd welkom en heb nooit problemen gehad met een familielid. Ik vind het echt mega jammer want we waren altijd echt elkaars beste vriend. Nu zit ik dus zoals ik zei op het MBO en loop ik een beetje tegen hetzelfde principe aan. We hebben echt wel een meidenklas en die voelen zich allemaal ‘beter dan een ander’. Niet echt aardig mensen om mee om te gaan dus. De helft van de jongens zijn echt van die stoere die alleen maar willen stoer doen en de andere zijn echt geen types voor mij die niet echt vrienden willen en die ook niet leuk zijn (losers, ik ken ze al). Nu ga ik weer met een iemand om maar die heeft ook echt mega veel andere vrienden dusja ik ben van hem maar een ‘vage vriend’. In de vakanties (zoals voor mij nu) voel ik me mega eenzaam en ga ik helemaal kapot. Ik wil ook al een tijdje mega graag een vriendin om gewoon te knuffelen en gwn samen te zijn. Het hoeft van voor mij nog niet eens voor de seks ook al ben ik er wel aan toe. Ik merk toch als je geen vrienden hebt waarmee je dan uit zal kunnen gaan gaat een vriendin krijgen ook echt bijna onmogelijk zijn. Ook vind ik het wel moeilijk om tegen meiden te praten en af te spreken dus dat maakt het dubbel zo moeilijk.
Het is een erg lang verhaal geworden. Bedankt voor het lezen en hopelijk kunnen jullie mij tips of advies geven, want ik ben het echt even nodig. Alvast bedankt!
Groetjes,
Mij :)
