Heyo,
Ik heb een rare vraag. Met een nog vreemdere reden. Om kort te zeggen ik hou niet van veranderingen. als ik ergens ben waar ik me thuis voel en kan zijn zoals ik ben dan hou ik me daar aan vast. Dit heb ik met de supermarkt waar ik werk.
Ik had al eerder ooit verteld dat die is verbouwd en dat er nu een nieuwe supermarkt in zit. Deze doet het niet goed en veel mensen zijn al vertrokken. Ik ben daar vorige week weggegaan omdat me contract niet werd verlengd. Vele mensen zullen dan zoiets hebben van boeien. Maar ik heb dat dus niet. Ik ben een hele fijne werkplek kwijt. En dat maakt me nu heel onzeker.
Ik heb inmiddels ergens anders een baan en begin daar woensdag. Maar ja me gedachten zijn weer volop bezig met zoeken naar oplossingen. En ja, 1 oplossing springt meteen naar voren. Dat is zelfmoord.
Daarom zei ik in het begin ook dat het een vreemde reden is. Je zou denken deze gast wil zelfmoord plegen omdat die zijn baan kwijt is? Wat een gek. Zielig zeg. Maar die plek was de enigste plek waar ik letterlijk mezelf kon wezen. Ik kon openlijk praten over me zelfmoord, me problemen, leuke dingen gewoon echt alles. Dit kan ik thuis bij me opa en oma niet.
Als je niet weet hoe dat is, dan heb je echt geluk. Dan heb je een plek waar je jezelf kan wezen, waar je je niet hoeft te schamen om wie je bent en wat je doet.
Terug te komen op de vraag. Doordat deze gedachten zo heftig zijn, zat ik te denken van als ik nou gewoon een lichte poging doe, dan zijn die gedachten even weg, toch?
Als het dan op een of andere manier verkeerd uitpakt en het zal lukken, dan is dat super. Een soort win-win situatie. Als het mislukt dan ben ik van de gedachten af. Lukt het dan ben ik eindelijk hier weg, en ook nog is van de gedachten af. Nadeel is wel dat ik een paar dagen bij de nieuwe werkgever werk en zm pleeg. Dat is ook weer zo vervelend voor hun.
Misschien dat je nu ook denk, waarom probeer je het gewoon niet uit, dan kom je er vanzelf achter.? Ja nou euhm. Ja waarom niet... ik heb geen idee.
See ya!
Spookyzx.
(Net als bijna al me topics. Je hoeft niet persé te reageren. Dit is meer iets wat ik graag van me af wil schrijven. En wie weet herkent iemand hier wel iets uit.)
Bladzijde 1 / 1
Weet je, was het maar waar dat je suicidale gedachtes dan stoppen. Dan zou iedereen die suïcidaal was al even 1 zelfmoordpoging doen.
Uit ervaring weet ik dat die gedachtes daarna écht niet weggaan. Je komt alleen maar in een hulpverleningscircuit.
het lijkt me beter als je er ergens met iemand over kan praten, een vriend(in) of je mentor oid. Want dat is ook een win-win: je gaat je beter voelen, je bent niet meer suïcidaal én je leeft nog.
Bovendien kunnen de gevolgen van een poging ook zoveel invloed hebben op jezelf en je omgeving, dat het helemaal niet meer zo ‘win-win’ is.
Uit ervaring weet ik dat die gedachtes daarna écht niet weggaan. Je komt alleen maar in een hulpverleningscircuit.
het lijkt me beter als je er ergens met iemand over kan praten, een vriend(in) of je mentor oid. Want dat is ook een win-win: je gaat je beter voelen, je bent niet meer suïcidaal én je leeft nog.
Bovendien kunnen de gevolgen van een poging ook zoveel invloed hebben op jezelf en je omgeving, dat het helemaal niet meer zo ‘win-win’ is.
Heyo,
@Tandpasta echt zo sorry dat ik niet reageer!
Ik praat wel is met iemand hierover, alleen het geeft mij geen voldoening. Het is net als met snijden. Ik snij me, en dan heb ik even het gevoel van pijn en dan is het alweer weg, en komen de gedachten weer terug.
______________________________________
Over de baan trouwens. Heb er 2 weken gewerkt. Daarna ben ik ontslagen omdat ik geen bijverkoop toepaste. Ik snapte dat ook al niet, als een klant een ipad pro koopt van +€1000,- dan ga je daar toch geen bijverkoop aan toepassen?
Dus ga weer solliciteren bij de supermarkt, kan in de tussentijd werken in de slagerij bij me vriend zijn vader.
See ya!
Spookyzx.
Topic aangepast in verband met regel 9 door De Kindertelefoon
Ik praat wel is met iemand hierover, alleen het geeft mij geen voldoening. Het is net als met snijden. Ik snij me, en dan heb ik even het gevoel van pijn en dan is het alweer weg, en komen de gedachten weer terug.
______________________________________
Over de baan trouwens. Heb er 2 weken gewerkt. Daarna ben ik ontslagen omdat ik geen bijverkoop toepaste. Ik snapte dat ook al niet, als een klant een ipad pro koopt van +€1000,- dan ga je daar toch geen bijverkoop aan toepassen?
Dus ga weer solliciteren bij de supermarkt, kan in de tussentijd werken in de slagerij bij me vriend zijn vader.
See ya!
Spookyzx.
Topic aangepast in verband met regel 9 door De Kindertelefoon
Hey Spookyzx
Wat naar dat je met deze gedachten zit. Ook vervelend dat je je baan waar je aan gehecht was kwijtraakte.
Of zelfmoordgedachten verminderen na een zelfmoordpoging? Ik denk het niet. Bij mezelf zouden m'n problemen die deze gedachten veroorzaken er nog steeds zijn na een poging, en misschien zorgt de poging daarbij nog voor extra (gezondheids)problemen.
Bij snijden ervaar ik hetzelfde. De gedachten stapelen op, ik geef eraan toe, en kort daarna kan ik mezelf wel een mep geven omdat ik ingegaan ben op die gedachten. Ze gaan niet weg door toe te geven, integendeel, door toe te geven lijkt de grens naar zelfbeschadiging verlaagd te worden.
Ten slotte hoop ik dat je vroeg of laat een baan vindt waar je je even goed voelt als bij degene waar je goed kon praten. Het kan misschien even duren tot een nieuwe baan je hetzelfde geborgen gevoel bezorgt zoals je vorige dat deed, geduld oefenen lijkt me hier belangrijk, maar ik kan me voorstellen dat er wel meerdere plekken zijn waar begripvolle medewerkers rondlopen.
Groetjes
Kenshin
Wat naar dat je met deze gedachten zit. Ook vervelend dat je je baan waar je aan gehecht was kwijtraakte.
Of zelfmoordgedachten verminderen na een zelfmoordpoging? Ik denk het niet. Bij mezelf zouden m'n problemen die deze gedachten veroorzaken er nog steeds zijn na een poging, en misschien zorgt de poging daarbij nog voor extra (gezondheids)problemen.
Bij snijden ervaar ik hetzelfde. De gedachten stapelen op, ik geef eraan toe, en kort daarna kan ik mezelf wel een mep geven omdat ik ingegaan ben op die gedachten. Ze gaan niet weg door toe te geven, integendeel, door toe te geven lijkt de grens naar zelfbeschadiging verlaagd te worden.
Ten slotte hoop ik dat je vroeg of laat een baan vindt waar je je even goed voelt als bij degene waar je goed kon praten. Het kan misschien even duren tot een nieuwe baan je hetzelfde geborgen gevoel bezorgt zoals je vorige dat deed, geduld oefenen lijkt me hier belangrijk, maar ik kan me voorstellen dat er wel meerdere plekken zijn waar begripvolle medewerkers rondlopen.
Groetjes
Kenshin
Hey,
Wat stom dat je veilige plek is weggevallen! Zelf heb ik niet zo'n plek, dus ik weet ook niet hoe het is om dat kwijt te raken. Het lijkt me wel heel naar.
Je oude collega's zijn ook bij de supermarkt weggegaan. Weet je waar zij heen zijn gegaan? Zou je bij dezelfde winkel/hetzelfde bedrijf kunnen solliciteren?
Je suïcidale gedachten zijn toegenomen nu je veilige plek weg is. Je denkt erover om een poging te doen, in de hoop dat je gedachten verminderen of dat je daadwerkelijk zal sterven.
Ik snap die gedachten. Ik heb momenten gehad waarbij ik alles zou doen om maar even weg te kunnen van m'n leven. Zelfs als het zou mislukken...
Echter denk ik niet dat een poging je verder gaat helpen. Juist het tegenovergestelde. Ik denk dat het je grens verder verlegt, waardoor je eerder geneigd bent om het nog eens te doen en dan een stuk serieuzer. Ik zou je er dus echt niet aan wagen.
In plaats daarvan lijkt het me goed om met iemand te spreken die je vertrouwt en samen ervoor te zorgen dat je zo'n nieuwe plek krijgt. Dat lijkt me een stuk beter.
Gr. Pin
Wat stom dat je veilige plek is weggevallen! Zelf heb ik niet zo'n plek, dus ik weet ook niet hoe het is om dat kwijt te raken. Het lijkt me wel heel naar.
Je oude collega's zijn ook bij de supermarkt weggegaan. Weet je waar zij heen zijn gegaan? Zou je bij dezelfde winkel/hetzelfde bedrijf kunnen solliciteren?
Je suïcidale gedachten zijn toegenomen nu je veilige plek weg is. Je denkt erover om een poging te doen, in de hoop dat je gedachten verminderen of dat je daadwerkelijk zal sterven.
Ik snap die gedachten. Ik heb momenten gehad waarbij ik alles zou doen om maar even weg te kunnen van m'n leven. Zelfs als het zou mislukken...
Echter denk ik niet dat een poging je verder gaat helpen. Juist het tegenovergestelde. Ik denk dat het je grens verder verlegt, waardoor je eerder geneigd bent om het nog eens te doen en dan een stuk serieuzer. Ik zou je er dus echt niet aan wagen.
In plaats daarvan lijkt het me goed om met iemand te spreken die je vertrouwt en samen ervoor te zorgen dat je zo'n nieuwe plek krijgt. Dat lijkt me een stuk beter.
Gr. Pin
Heey mensen,
Ik voel me echt zo'n mislukking. Steeds weer komt dat gevoel voorbij dat ik alles fout heb gedaan. Ik twijfel overal aan. Werk, school, mijn familie, echt alles. Heb ik wel de juiste keuzes gemaakt?
Ik snap het niet. Alles ging zo goed, nu is alles weg. Nu zit ik maar een beetje in me kamer me te snijden. Waarom is de stap om uit het leven te gaan toch zo moeilijk, haast onmogelijk, maar toch zo dichtbij. Het is net dat je voor het raam staat en naar buiten kijkt. Waarom? Wat houdt me tegen? En hoe kan ik ervoor zorgen dat het toch lukt?
Waarom stel ik zoveel vragen haha.
Er is nog wel iets positiefs gaande. Tenminste ik ben er mee bezig. 2 dingen zelfs. Of 3, maar dat is niet perse positief. Dus houdt ik het op de 2 positieve dingen.
Jullie hebben trouwens allemaal gelijk dat de pogingen niet werken, heb iets geprobeerd maar dat hielp niet. Meestal helpt het wel voor een paar dagen, maar toen had ik ook bijkomende problemen en deze keer niet. Heb vrijdag weer gesprek met de psycholoog. Praat met hem hierover.
See ya!
Spookyzx.
Ik voel me echt zo'n mislukking. Steeds weer komt dat gevoel voorbij dat ik alles fout heb gedaan. Ik twijfel overal aan. Werk, school, mijn familie, echt alles. Heb ik wel de juiste keuzes gemaakt?
Ik snap het niet. Alles ging zo goed, nu is alles weg. Nu zit ik maar een beetje in me kamer me te snijden. Waarom is de stap om uit het leven te gaan toch zo moeilijk, haast onmogelijk, maar toch zo dichtbij. Het is net dat je voor het raam staat en naar buiten kijkt. Waarom? Wat houdt me tegen? En hoe kan ik ervoor zorgen dat het toch lukt?
Waarom stel ik zoveel vragen haha.
Er is nog wel iets positiefs gaande. Tenminste ik ben er mee bezig. 2 dingen zelfs. Of 3, maar dat is niet perse positief. Dus houdt ik het op de 2 positieve dingen.
Jullie hebben trouwens allemaal gelijk dat de pogingen niet werken, heb iets geprobeerd maar dat hielp niet. Meestal helpt het wel voor een paar dagen, maar toen had ik ook bijkomende problemen en deze keer niet. Heb vrijdag weer gesprek met de psycholoog. Praat met hem hierover.
See ya!
Spookyzx.
Wat jammer dat je jezelf als een mislukking ziet. Sure, het kan gebeuren dat je onjuiste keuzes maakt, maar ik ben ervan overtuigd dat die keuzes je ook ergens heen zullen leiden. De klassieke 'uit fouten leer je' gaat niet voor niets al een tijd lang mee.
Ik kan me echter voorstellen dat constructief denken bij momenten erg lastig kan zijn. Daarom vind ik het goed dat je bij een psycholoog langs gaat. Voel je je geholpen bij hem?
Twee positieve projecten in werking, goed zo. Je hebt het niet gemakkelijk, maar toch weet je energie en moed te verzamelen.
'Waarom stel ik zoveel vragen haha.'
Jouw topic, jouw recht om vragen te stellen :)
Gr. Kenshin
Ik kan me echter voorstellen dat constructief denken bij momenten erg lastig kan zijn. Daarom vind ik het goed dat je bij een psycholoog langs gaat. Voel je je geholpen bij hem?
Twee positieve projecten in werking, goed zo. Je hebt het niet gemakkelijk, maar toch weet je energie en moed te verzamelen.
'Waarom stel ik zoveel vragen haha.'
Jouw topic, jouw recht om vragen te stellen :)
Gr. Kenshin
Hey,
Knap dat je toch nog 2 à 3 positieve dingen ziet, terwijl het niet lekker met je gaat!
Je zegt dat je wat dingen hebt geprobeerd en dat je je er inderdaad niet beter door ging voelen. Heb je dit specifiek ook besproken met je behandelaar?
Het voelt alsof je de verkeerde keuzes hebt gemaakt. Of toch in ieder geval die twijfel. Ik denk dat het best normaal is dat je twijfelt. Er zijn heel veel dingen onzeker nu voor jou, vooral nu je werk ook is weggevallen. Het is logisch dat je dan twijfelt aan zaken, want je vaste omgeving, de dingen die altijd zeker waren en waar je op terug kon vallen, zijn nu weg. Ik denk dat dit daarom ook wel wat bijtrekt als je omgeving weer stabieler wordt en je een nieuwe plek hebt gevonden.
Ik hoop dat je hier in de tussentijd ook met je psycholoog over kan spreken.
Gr. Pin
Knap dat je toch nog 2 à 3 positieve dingen ziet, terwijl het niet lekker met je gaat!
Je zegt dat je wat dingen hebt geprobeerd en dat je je er inderdaad niet beter door ging voelen. Heb je dit specifiek ook besproken met je behandelaar?
Het voelt alsof je de verkeerde keuzes hebt gemaakt. Of toch in ieder geval die twijfel. Ik denk dat het best normaal is dat je twijfelt. Er zijn heel veel dingen onzeker nu voor jou, vooral nu je werk ook is weggevallen. Het is logisch dat je dan twijfelt aan zaken, want je vaste omgeving, de dingen die altijd zeker waren en waar je op terug kon vallen, zijn nu weg. Ik denk dat dit daarom ook wel wat bijtrekt als je omgeving weer stabieler wordt en je een nieuwe plek hebt gevonden.
Ik hoop dat je hier in de tussentijd ook met je psycholoog over kan spreken.
Gr. Pin
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
