Hey Kehj Baaij,

Als jij graag niet mee wilt gaan moet je het gewoon tegen je ouders zeggen. Als je dat niet durft zou je ook nog kunnen doen dat je ziek word. (Evil AF) lol! Je zou ook mee kunnen gaan en haar compleet kunnen negeren . (Dat zou ik doen) maar je zou ook idd naar een ander festival kunnen gaan. Ik zou er even een nachtje over slapen , misschien weet je wel wat je morgen moet doen.

Gr. Miss.W

Hi Tobie de homie,

Het lijkt het makkelijkste om dingen die niet prettig zijn of aanvoelen uit de weg te gaan. Je hoeft niet altijd alles uitgepraat en opgelost te hebben, maar sommige dingen blijven terugkomen of vragen er gewoon om, om uitgesproken te worden.

Als je nou zeker zou weten dat je jouw ex vriendin nooit meer zou hoeven te spreken of tegen te komen, zou je er ook nooit meer met haar over hoeven te praten, maar omdat haar moeder een vriendin van jouw moeder is, is dat iets wat niet voor de hand ligt. Via haar komen er af en toe verhalen en is er contact met haar familie.

Dus, is de keus meer van “ga ik de rest van mijn leven” proberen om “ongemakkelijke” contacten met haar te vermijden, dus door je ziek te melden en niet naar Pinkpop en dus ook niet bij haar op bezoek hoeven en hoe ga je dat een volgende keer doen als die vriendin van je moeder met haar dochter (jouw ex) onverwachts een keer bij jullie thuis langs komen.

Welke smoes heb je dan. Ik kan nog wel even doorgaan, maar het lijkt me dat het een terugkerend “probleem” kan zijn.

Dus, is het misschien verstandig om nu, of eventueel nog één keertje uitstellen en dan toch die volgende keer de confrontatie maar aan te gaan.

In principe zie ik niet in (vorige topics gelezen) dat jij verantwoordelijk bent voor het wel of niet depressief zijn van je ex. Je hebt hulp aangeboden, maar zij gaf je halve en onduidelijke antwoorden en verwijten. Op een gegeven moment sta je dus ook met je rug tegen de muur. Aan de andere kant is het ook niet de schuld van je ex, dat jij niet lekker in je vel zit/hebt gezeten. Ik snap wel dat je er mee gezeten hebt dat jouw hulp niet door haar werd geaccepteerd en dat is niet leuk, maar ik denk niet dat ze jou bewust gekwetst heeft. Eerder dat het kwam omdat ze zelf niet lekker in haar vel zat, is ze onaardig geweest tegen jou. Uit een soort onmacht.

Ik zou zeggen, denk ff na wat je op de korte termijn wilt, maar voor de langere termijn zou ik zeggen, ga de confrontatie aan. Spreek je gevoelens uit, dat je wilde helpen, maar niet wist hoe en dat je toen zelf ook niet lekker in je vel zat en het lijkt mij dat jullie dan allebei tot het inzicht komen dat het een samenloop van omstandigheden is geweest.

Hoe jullie daarna verder gaan, hangt van jullie af. Er hoeft niet weer een klik te zijn en jullie hoeven niet (opnieuw) beste vrienden te worden, kan wel als jullie dat allebei willen, maar spreek het uit zodat het uit de lucht is. Dat is voor iedereen beter. Mocht het uiteindelijk tot niks leiden, dan heb je je best iig gedaan en kun je het ook afsluiten en dan heb je er voor jezelf ook geen vragen meer over.

Klinkt dit als iets waar je wat mee kunt?

Ga gwn lekker de festivals af met de mensen die van je houden en waarvan jij houdt en geniet ervan.

Groetjes,
M&M’s