Ik ben 14 jaar en ben een meisje. Toen ik naar de middelbare school ging, begon ik niet zo goed. iIk had 2 manden geen vrienden, maar ik kon wel goed opschieten met iedereen. Iedereen vond me aardig tenminste dat denk ik.
Daarna werd ik bevriend met een andere meisje ze was ook moslim en had een hoofddoek op ze zei dat ze veel problemen had en depressief was. Ik probeerde een goede vriendin te zijn en elke dag vragen hoe het ging thuis en of het wel goed ging en zei zei nee. Haar depressie kwam voornamelijk door haar grote geheim die ze verborg. Ze was lesbi maar ze was ook moslim en meestal is dat niet zo’n goede combinatie omdat het niet mag. Voor mij maakte het niet uit, ik probeerde haar zoveel mogelijk te steunen.
Ik respecteer iedereen als me maar niet uit menselijkheid stappen en dan bedoel ik dat ze niet te ver moeten gaan zoals racistisch zijn en dergelijke. Maar ja, haar enige probleem was eigenlijk da ze lesbi was verder niet echt. ik weet dat het moeilijk kan zijn, maar in die periode had hele moeilijke dingen achter de rug en ik beleefde ze op dat moment. Ze vroeg nooit hoe het me ging. Ik had een dag besloten m het toch maar te vertellen ze zei letterlijk o wat erg… dat was het ik had haar een levensverhaal zitten vertellen over mijn 4 broertjes die overleden zijn, en over mijn ouders die heftige ruzies kregen vroeger over mijn vader die met 20 jarige omging terwijl hij 40 was en vieze video’s stuurde naar hun en enz.. En zij zei o wat erg en verder niks als zij iets vertelde probeerde ik haar zoveel mogelijk te helpen en oplossingen te vinden of om haar te troosten met iets terwijl haar enige probleem lesbi zijn was. Maar ja, er kwam corona toen dus hadden we niet zoveel contact meer ik vond het op zich wel fijn..
Toen we naar de 2e klas gingen was ze weer dezelfde mr dit keer wou ze tegen iedereen vertellen dat ze lesbi was ik steunde haar enorm. Maar na een paar weken hadden we sportdag ik zei dat ze moest komen want ze meldde zich altijd ziek op zulke dagen. Ze beloofde het maar weet je wat er gebeurde ja je weet het misschien al ZE KWAM NIET. Ik had haar op die dag geblokt en niks meer geschreven. Ze kwam die week niet naar school haar moeder had haar niet beter gemeld waardoor ze deed alsof ze naar school ging maar ze ging gwn chillen. Die dagen schreef ze steeds naar een klasgenoot dat ze moest zeggen dat ik haar moest unblocken uiteindelijk heb ik het gedaan. Opeens stuurt ze me een video op waar ze haar neus snijd en huilt met muziek. Ik werd en woedend en ik vond het erg zielig. Ik werd woedend omdat ze zielig probeerde over te komen. Na een paar dagen spijbelen kwam ze uiteindelijk naar school ze zei dat ze hyper ventilatie had en had een soort adem dingetje maar ze weet natuurlijk niet dat ik dat ook heb omdat ze nooit iets vraagt aan me. maar ik was toen al helemaal klaar met haar, alleen wou ik haar misschien nog een kans geve omdat ik het zielig vond. Weer over een paar dagen kwam ze met open mouwen naar school met allemaal sneetjes op haar armen. Mijn eerste vraag was je draagt een hoofddoek en normaal mag je je armen niet laten zien en normaal doe je dat ook niet waarom doe je het vandaag opeens wel heel toevallig dat ze dan ook zichzelf heeft gesneden. En mijn 2e vraag is niks ik had geen vragen mer eigenlijk ik wist het al ik ga dit niet meer doen. Want op dat moment had ik alle puzzelstukjes bij elkaar gelegd ze wou gwn aandacht en ze kon die aandacht op geen andere manier krijgen dan een depressief kind te zijn. Kijk ze vraagt niks aan mij ze draagt altijd zwart ze wilt tegen iedereen een aankondiging maken dat ze lesbi i. Ik denk zelf gewoon dat ze überhaupt geen lesbi is want ze draagt een hoofddoek en een persoon die een hoofddoek draagt zou of lesbi zijn of geen hoofddoek dragen want bij de islam zijn er een aantal regels en die weet ze ook heel goed maar dat boeit verder niet ik ga gwn verder. Een andere puzzelstukje is dat ze snijd op plekken waar je ze kan zien zoals je neus en als je ze niet kan zien wilt ze het perse laten zien merk ik toch? Maar oke ik heb dus ons vriendschap beëindigt.
Nadat probeerde ik vrienden te worden met verschillende mensen iedereen vroeg ook wrm ben je geen vrienden meer met je oude bsf en ik zei wat er was gebeurd. Maar na verschillende pogingen om vrienden te worden had ik niemand gevonden, want na 2 of 3 dagen skipte ze me en deden ze alsof ik er niet was.Toen ging ik in een fase waar ik ook mee begon gwn sociaal zijn met iedereen, en proberen te praten met iedereen. Ik was op zo’n punt gekomen dat ik uiteindelijk een doel had gemaakt en op mijn schriftje schreef wie me al allemaal aardig vond en hoeveel er mij nog aardig moest vinden. Dus ik spaarde letterlijk mensen die mij aardig vonden, maar me niet goed genoeg vonden om bevriend te zijn echt DOM. En na een tijdje zei ik ook zo van waar de fuck ben ik mee bezig want ik zag gwn dat ik niet probeerde te accepteren dat ik niet genoeg was om een bevriend met iemand te zijn dus had ik besloten om m’n echte gezicht te laten zien, de gezicht die ik al jaren verborgen hield. Ik verborg vroeger al mijn emoties in een grappige neppe blije ik. Maar nu nu was ik anders ik praatte met niemand ik zei nooit iets ik deed nooit een opmerking of een grapje. Ik was gwn droog geworden en dacht aan al mijn problemen.
Ik was alleen op deze wereld (ik ben enig kind) dus ik heb ook geen broer of zus om mee te praten. Ik had nergens meer zin in. Niemand op school merkte dat ik stiller was geworden en niet meer blij was toen snapte ik dat gewoon al die tijd onzichtbaar was en niemand me zag alleen ik dacht dat ze mij aardig vonden omdat ze mij vragen beantwoorde. Zelfs mijn moeder had niet door dat ik droger was geworden. een dag zei ik tegen me moeder dat ik vrienden wou en dat ik alleen was en toen zei ze oo heb je geen vriednen ja daar kan ik niks aan doen. Daarna vroeg ik het aan mijn vader en hij zei dat het mijn schuld was en da ik niet sociaal ben maar hij wist niet hoe hard ik heb geworsteld om bevriend te raken. En na een tijdje zei m’n vader dat ik op dieet kon gaan ik zei dat ik dat niet wou en dat ik blij was met mijn lichaam hij pushte me maar ik zei nee. Hij zei dat ik hem zal snappen als ik groter word ik zei WAt moet ik snappen en hij zei toen als ik zo dikker dan de rest bleef dat ik nooit vrienden zou krijgen en nooit een man zal hebben in de toekomst en ik ging huilend naar boven. Na die dag at ik niks meer en lag ik de hele dag op bed. Normaal eet ik avondeten gwn stampot of spaggetti en als tussen doortje meestal fruit en soms chocola, maar ik weet zeker dat ik net zoveel at als normale mensen. Op een dag kreeg ik rug en buikkrampen en moest ik nar de ziekenhuis…. Voor de rest ben ik daarna nog alleener en alleener geworden en weet je wat het ergste is niemand ziet dat ik alleen ben. Als iemand vraagt hoe gaat het ofzo zou ik al zo blij zijn mr ja laat toch maar niemand gaat dit toch lezen, is veel te lang
tekst aangepast door De Kindertelefoon n.a.v. forumregel 15: houd je tekst leesbaar
