De Kindertelefoon.nl

Mij lijkt het handig om hier over te praten met je ouders zodat die een psycholoog kunnen regelen dit klinkt misschien een beetje extreem maar het kan helpen of vraag aan je ouders wat je kan doen of mentor of een ander persoon die je vertrouwt 

Sterkte anonimiteit

Hoi jonasjonge,

Wat je beschrijft klinkt inderdaad als OCD, maar ik ben natuurlijk geen expert, dus ik ga niemand diagnosticeren. Het is wel super vervelend dat je deze gedachten hebt!

Ik heb zelf OCD gehad. Ik had ook allemaal van zulk soort gedachten. Dingen als, wat als ik voor die auto spring? Wat als ik voor de trein spring? Staat het gas wel uit? Zit de deur wel op slot? De ergste was dat ik bang was om mijn lievelingsknuffel in het vuur te gooien als er kaarsen aan waren. Dat heb ik nog steeds wel een beetje.

Ik heb hiervoor hulp gehad. Ik ben via de huisarts bij een psycholoog terecht gekomen. Zij heeft me geleerd wat OCD was en wat we eraan konden doen. Wat je eigenlijk doet om van deze dwanggedachten en dwanghandelingen af te komen, is door ze te verdragen en er niks meer te doen. 

Ik maakte een lijstje met mijn psycholoog met alle handelingen die ik uitvoerde. Ik moest namelijk ook heel veel dingen random recht leggen of aantikken zonder dat er een gedachte aan zat. Ik moest dat doen, anders voelde ik me héél kut. Dus ik had een lijstje en toen gingen we langzaam dat lijstje afwerken. Dus eerst ging ik iets minder vaak aantikken, daarna gingen er hele handelingen helemaal weg. Zo ging dat door tot alles weg was.

Het is heel naar om zo'n gedachte of om zo'n vervelend gevoel te hebben. Je eerste reactie is dan waarschijnlijk ook om alles te doen om het weg te laten gaan of om van dingen te vluchten. Wat je moet leren, is dat het maar en gedachte is en dat het maar een gevoel is. Deze dingen staan los van jouw handelingen. Dat je denkt dat je iets gaat doen, betekent niet dat je het gaat doen. Dit is iets wat je weet, maar niet voelt. Dat gevoel komt vanzelf mee als je het nare gevoel maar lang genoeg weerstaat. Na een tijdje wordt het vervelende gevoel minder en voel je de stress wegebben. Door steeds langer dat vervelende gevoel te weerstaan, leer je dat je er niet bang voor hoeft te zijn.

Ik zou je willen aanraden om hulp te zoeken van een professional. Je zou je ouders kunnen vertellen dat je hier last van hebt. Je kan ook beginnen bij een leraar, je mentor of een vertrouwenspersoon als dat veiliger voelt. Met hen kun je kijken welke hulp voor jou het meest geschikt is. Die hulpverlener kan dan met jou hieraan werken.

Je kan hier echt vanaf komen, geen zorgen! Ik ben al jaren dwang-vrij!

Gr. Pin