Durf niet te vertellen
Hee ik ben een meisje van 13 en ben al lange tijd "depressief " maar ik durf het aan bijna niemand te vertellen. Ik krijg steeds vaker paniek aanvallen en begin ook mezelf te snijden. Weet iemand van jullie hoe je het beste aan iemand kunt vertellen en wie ik het kan vertellen(niet ouders want zij veroorzaken het en zeggen toch dat ik me aanstel)
+2
Beste x.iemand.x, omdat er nog niet iemand heeft gereageerd op je topic, (kan nog komen,) wel een reactie vanuit de kindertelefoon. Wat goed dat je je vraag deelt op dit forum. Weet dat je ook altijd met de kindertelefoon kunt bellen of chatten, wij zijn 7 dagen per week bereikbaar en luisteren altijd naar je verhaal. groet Sandra, De Kindertelefoon.
A
Hoi
Je bent al een lange tijd depressief, maar durft dit niet goed te vertellen. Dat kan ik me voorstellen, het is best een gevoelig onderwerp. Zoals Sandra zei, kan je alvast terecht bij de KinderTelefoon.
Is er op school iemand waar je je goed bij voelt? Je mentor bijvoorbeeld, of een leraar? Je kan hier ook met een vriend(in) over praten. Die vriend(in) zou, als je dat wenst, mee kunnen gaan naar een volwassene, als steun tijdens het gesprek.
Sommige scholen hebben een schoolpsycholoog. Die heeft beroepsgeheim, net zoals de huisarts of een psycholoog buiten school. Daar kan je terecht. Als je niet weet hoe je met de schoolpsycholoog in contact kan komen, kan dat via je mentor of de leerlingenbegeleiding.
Als je praten moeilijk vindt, zou je kunnen overwegen om te (beginnen met) schrijven. Je kan de persoon die je in vertrouwen neemt mailen, of op papier een brief geven. Daarin kan je vertellen waarover je het graag zou hebben. Hoe uitgebreid je die brief maakt, is jouw keuze.
Je kan tijdens het gesprek een briefje met kernwoorden bij je houden. Als je even de draad kwijtraakt, wat helemaal niet erg is, kan je even op dat briefje kijken.
Heb je iemand in gedachte waarbij je terecht kan?
Groetjes
Kenshin
Je bent al een lange tijd depressief, maar durft dit niet goed te vertellen. Dat kan ik me voorstellen, het is best een gevoelig onderwerp. Zoals Sandra zei, kan je alvast terecht bij de KinderTelefoon.
Is er op school iemand waar je je goed bij voelt? Je mentor bijvoorbeeld, of een leraar? Je kan hier ook met een vriend(in) over praten. Die vriend(in) zou, als je dat wenst, mee kunnen gaan naar een volwassene, als steun tijdens het gesprek.
Sommige scholen hebben een schoolpsycholoog. Die heeft beroepsgeheim, net zoals de huisarts of een psycholoog buiten school. Daar kan je terecht. Als je niet weet hoe je met de schoolpsycholoog in contact kan komen, kan dat via je mentor of de leerlingenbegeleiding.
Als je praten moeilijk vindt, zou je kunnen overwegen om te (beginnen met) schrijven. Je kan de persoon die je in vertrouwen neemt mailen, of op papier een brief geven. Daarin kan je vertellen waarover je het graag zou hebben. Hoe uitgebreid je die brief maakt, is jouw keuze.
Je kan tijdens het gesprek een briefje met kernwoorden bij je houden. Als je even de draad kwijtraakt, wat helemaal niet erg is, kan je even op dat briefje kijken.
Heb je iemand in gedachte waarbij je terecht kan?
Groetjes
Kenshin
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your username or e-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
