hee allemaal,
ik voel me zo verschrikkelijk klote op dit moment. mijn mentor en beste vriendin dwingen me om met de maatschappelijk werker te praten. Ik ben echt heel slecht in het vertrouwen van mensen. het enige wat ik doe als ik daar zit is een beetje voor me uitstaren of kei hard liegen. Ik weet echt niet wat ik er mee moet. Ik weet dat ik psychisch op dit moment gewoon niet helemaal oké ben. Maar het lukt me niet om de maatschappelijk werker in vertrouwen te nemen. Ik wil ook helemaal niet tegen een vreemde aan lopen te zeuren. Zo ben ik gewoon niet. Maar aan de andere kant wil ik wel dat ik me beter ga voelen. Want zo kom ik ook echt niet verder en wordt alles nog erger. Maar ik weet gwn niet wat ik moet zeggen. Ik voel me echt zo dubbel. Ik moet tijdens de les naar haar toe. Dus dan gaat iedereen ook nog vragen waar ik heen was. Super klote natuurlijk.
Ook moet ik mijn ouders vertellen van de gesprekken met de maatschappelijk werker, maar zoals sommige van jullie misschien wel weten, is de band met mijn ouders nou eenmaal niet goed.
Ik ben er echt serieus over na aan het denken om weg te lopen. Maar weet niet of ik daar nou echt wat mee opschiet. Niks gaat goed op dit moment. Alles waarvan ik dacht dat ik het nog goed voor elkaar had stort in.
Heeft iemand tips?
Xxjee
Bladzijde 1 / 1
Iemandd???
Hoi,
Wat stom dat ze je dwingen te praten met de maatschappelijk werker! Ook al is het misschien goed voor je (en weet je dit zelf ook), gedwongen worden is nooit tof.
Ben je tegen je mentor en vriendin wel eerlijk geweest over je gevoel? Denk je dat het helpt als een van de twee een keer met je mee gaat naar zo'n gesprek?
Ik snap dat je niet tegen een vreemde aan wil praten en je problemen daar neer wil leggen. Echter wil ik dat je over het volgende nadenkt:
Wat ben je nu dan aan het doen op het forum?
Daarbij is het zijn/haar werk om met "vreemden" over hun problemen te praten. Daar zou je je dus echt niet bezwaard om hoeven voelen.
Denk je dat je bv wat je hier hebt geschreven op het forum, kan laten lezen aan de maatschappelijk werker? Of dat je iets anders schrijft waaraan duidelijk wordt dat je hier tegenaan loopt?
Stom dat je het je ouders moet vertellen en dat jullie band zo slecht is. Wat is er precies aan de hand?
Ook hierbij geldt dat het je misschien kan helpen om je vriendin en/of mentor erbij te hebben als je het ze vertelt of om iets op papier te zetten en dat te geven. Maar dat is helemaal aan jou.
Als je verder een keer zonder verplichten wél tegen een vreemde aan wil lullen (), kun je natuurlijk altijd de Kindertelefoon bellen!
Gr. Pin
Wat stom dat ze je dwingen te praten met de maatschappelijk werker! Ook al is het misschien goed voor je (en weet je dit zelf ook), gedwongen worden is nooit tof.
Ben je tegen je mentor en vriendin wel eerlijk geweest over je gevoel? Denk je dat het helpt als een van de twee een keer met je mee gaat naar zo'n gesprek?
Ik snap dat je niet tegen een vreemde aan wil praten en je problemen daar neer wil leggen. Echter wil ik dat je over het volgende nadenkt:
Wat ben je nu dan aan het doen op het forum?
Daarbij is het zijn/haar werk om met "vreemden" over hun problemen te praten. Daar zou je je dus echt niet bezwaard om hoeven voelen.
Denk je dat je bv wat je hier hebt geschreven op het forum, kan laten lezen aan de maatschappelijk werker? Of dat je iets anders schrijft waaraan duidelijk wordt dat je hier tegenaan loopt?
Stom dat je het je ouders moet vertellen en dat jullie band zo slecht is. Wat is er precies aan de hand?
Ook hierbij geldt dat het je misschien kan helpen om je vriendin en/of mentor erbij te hebben als je het ze vertelt of om iets op papier te zetten en dat te geven. Maar dat is helemaal aan jou.
Als je verder een keer zonder verplichten wél tegen een vreemde aan wil lullen (
), kun je natuurlijk altijd de Kindertelefoon bellen!Gr. Pin
Hee @Pin
Mijn vriendin en mentor weten allebei dat ik geen klik heb met de maatschappelijk werker, maar ze weten niet zo goed wat ze anders met me moeten. Ook wel begrijpelijk.
Op het forum mn problemen delen is minder eng. Het is anoniem en typen is soms makkelijker dan praten.
Mn ouders en ik zijn "uit elkaar gergroeid" om het simpel te houden. Dit begon toen ze erachter kwamen dat ik mezelf sneed. Sinds dien is dr band alleen maar slechter geworden.
Mijn grootste probleem is denkik dat ik andere mensen niet gauw in vertrouwen neem. Ik moet iemand goed kennen voor ik iets los laat over mezelf. Dus met een maatschappelijk werker praten vind ik ook nog eens super moeilijk.....
Xxjee
Mijn vriendin en mentor weten allebei dat ik geen klik heb met de maatschappelijk werker, maar ze weten niet zo goed wat ze anders met me moeten. Ook wel begrijpelijk.
Op het forum mn problemen delen is minder eng. Het is anoniem en typen is soms makkelijker dan praten.
Mn ouders en ik zijn "uit elkaar gergroeid" om het simpel te houden. Dit begon toen ze erachter kwamen dat ik mezelf sneed. Sinds dien is dr band alleen maar slechter geworden.
Mijn grootste probleem is denkik dat ik andere mensen niet gauw in vertrouwen neem. Ik moet iemand goed kennen voor ik iets los laat over mezelf. Dus met een maatschappelijk werker praten vind ik ook nog eens super moeilijk.....
Xxjee
Hoi,
maar ze weten niet zo goed wat ze anders met me moeten. Dat snap ik ook wel, maar het is dan ook zeker niet correct om je dan maar te dwingen naar die maatschappelijk werker te gaan. Wat vond je van het idee om iemand mee te nemen naar het gesprek?
Op het forum mn problemen delen is minder eng. Het is anoniem en typen is soms makkelijker dan praten. Het is ook wel anders, maar het principe is hetzelfde. Je legt je problemen hier ook bij iemand anders neer (bij mij nu bv, wat ik overigens helemaal niet erg vind). Dat bedoelde ik.
Als je deze vorm, van anoniem met iemand ''praten'' fijn vindt, kun je misschien ook een keer chatten met de KT. Dat is ook laagdrempelig: je typt rustig, maar het gaat wel een stapje verder dan op het forum, omdat je dan echt een life gesprek voert. Misschien kan dat helpen om te oefenen?
Mn ouders en ik zijn "uit elkaar gergroeid" om het simpel te houden. Dit begon toen ze erachter kwamen dat ik mezelf sneed. Sinds dien is dr band alleen maar slechter geworden. O jee, dat klinkt vervelend. Denk je misschien dat dit kan komen, omdat ze niet goed weten hoe ze je moeten helpen of wat ze wel en niet moeten doen?
Ik moet iemand goed kennen voor ik iets los laat over mezelf. Denk je dat je dit zou kunnen vertellen aan de maatschappelijk werker? Dan kunnen jullie in de gesprekken misschien iets meer focussen op kennismaken, zodat je later misschien makkelijker wat los kan laten.
Gr. Pin
Als je deze vorm, van anoniem met iemand ''praten'' fijn vindt, kun je misschien ook een keer chatten met de KT. Dat is ook laagdrempelig: je typt rustig, maar het gaat wel een stapje verder dan op het forum, omdat je dan echt een life gesprek voert. Misschien kan dat helpen om te oefenen?
Gr. Pin
Hee @Pin
Het eerste gesprek dat im met de MW moest voeren was met mn mentor en beste vriendin. Het was zo fking klote. Behalve mijn beste vriendin vertrouw ik eigenlijk niemand. En ik mag haar niet meenemen omdat ze het al teveel vind om met me om te gaan. Dus iemand meenemen is geen optie.
Mn ouders hebben echt geen flauw idee wat ze met me aan moeten. Als ik probeer met ze te praten, begrijpen ze mij niet. Ze worden alleen boos.
De MW weet dat ik heel veel moeite heb om mensen te vertrouwen, maar dat boeit haar niet zo heel veel ofzo. Dus dit is allemaal super ingewikkeld en ik heb geen idee wat ik er aan kan doen.
Ik zit die gesprekken wel uit. Desnoods lieg ik wel rechtin haar face zodat ik snel weer weg kan.
Xxjee
Het eerste gesprek dat im met de MW moest voeren was met mn mentor en beste vriendin. Het was zo fking klote. Behalve mijn beste vriendin vertrouw ik eigenlijk niemand. En ik mag haar niet meenemen omdat ze het al teveel vind om met me om te gaan. Dus iemand meenemen is geen optie.
Mn ouders hebben echt geen flauw idee wat ze met me aan moeten. Als ik probeer met ze te praten, begrijpen ze mij niet. Ze worden alleen boos.
De MW weet dat ik heel veel moeite heb om mensen te vertrouwen, maar dat boeit haar niet zo heel veel ofzo. Dus dit is allemaal super ingewikkeld en ik heb geen idee wat ik er aan kan doen.
Ik zit die gesprekken wel uit. Desnoods lieg ik wel rechtin haar face zodat ik snel weer weg kan.
Xxjee
Hoi,
Vervelend dat je eigenlijk alleen je beste vriendin vertrouwt, maar zij het moeilijk vindt om met de problemen om te gaan. Dat is ergens ook wel begrijpelijk, maar nu voornamelijk rot voor jou.
Denk je dat het kan helpen als je ouders eens met iemand zouden praten (bijvoorbeeld de MW), zodat diegene je ouders kan uitleggen wat je problematiek inhoudt en hoe ze je kunnen helpen?
De MW weet dat je moeite heb om mensen te vertrouwen. Ik denk dat dat haar zeker wel wat kan schelen. Wat maakt dat jij denkt dat het haar niks kan schelen?
Ik denk niet dat liegen de oplossing is. Wil je uiteindelijk niet mensen leren vertrouwen? Wil je je niet beter voelen?
Gr. Pin
Vervelend dat je eigenlijk alleen je beste vriendin vertrouwt, maar zij het moeilijk vindt om met de problemen om te gaan. Dat is ergens ook wel begrijpelijk, maar nu voornamelijk rot voor jou.
Denk je dat het kan helpen als je ouders eens met iemand zouden praten (bijvoorbeeld de MW), zodat diegene je ouders kan uitleggen wat je problematiek inhoudt en hoe ze je kunnen helpen?
De MW weet dat je moeite heb om mensen te vertrouwen. Ik denk dat dat haar zeker wel wat kan schelen. Wat maakt dat jij denkt dat het haar niks kan schelen?
Ik denk niet dat liegen de oplossing is. Wil je uiteindelijk niet mensen leren vertrouwen? Wil je je niet beter voelen?
Gr. Pin
hee,
ik wou dat ik mensen kon vertrouwen, maar elke keer als ik dat doe word ik zo keihard gekwetst. En dat doet pijn. Dat maakt het zo moeilijk, ik heb het zo vaak geprobeerd.
Mijn ouders hebben meerdere gesprekken gehad zodat ze weten wat ze met me aan moeten, maar het heeft niet geholpen. ze kijken bijna niet meer naar me om. Hebben de hoop opgegeven.
Ik hoop dat het ooit beter word, en daar hou ik me dus maar aan vast.
de MW weet dat ik moeite heb met mensen vertrouwen, maar ze doet er niks aan. het enige wat ze zei was dat ik maar gewoon moest praten, ze zou niet oordelen. maar daar gaat het al fout. 'gewoon praten'. dat vind ik niet moeilijk als het over anderen gaat. maar als ik het over mezelf moet hebben klap ik compleet dicht.
xxjee
ik wou dat ik mensen kon vertrouwen, maar elke keer als ik dat doe word ik zo keihard gekwetst. En dat doet pijn. Dat maakt het zo moeilijk, ik heb het zo vaak geprobeerd.
Mijn ouders hebben meerdere gesprekken gehad zodat ze weten wat ze met me aan moeten, maar het heeft niet geholpen. ze kijken bijna niet meer naar me om. Hebben de hoop opgegeven.
Ik hoop dat het ooit beter word, en daar hou ik me dus maar aan vast.
de MW weet dat ik moeite heb met mensen vertrouwen, maar ze doet er niks aan. het enige wat ze zei was dat ik maar gewoon moest praten, ze zou niet oordelen. maar daar gaat het al fout. 'gewoon praten'. dat vind ik niet moeilijk als het over anderen gaat. maar als ik het over mezelf moet hebben klap ik compleet dicht.
xxjee
Hey,
Heb gauw alles gelezen, maar ik vraag me toch af in hoeverre het je stoort dat je mensen zo lastig kan vertrouwen.
Want zelf zit ik meer met dat ik letterlijk niemand heb die ik meer dan niet vertrouw of tegen praat buiten school om (behalve m'n ouders) wat ervoor zorgt dat alles opgekropt wordt in m'n hoofd en dat veroorzaakt vooral s' avonds negatieve of suïcidale/wegloop gevoelens (afhankelijk van de situatie, zoals nu in een toetsweek is het meer wegloop). Hopelijk kan dit iets helpen, heb eigenlijk geen idee :p
groetjes^^
Heb gauw alles gelezen, maar ik vraag me toch af in hoeverre het je stoort dat je mensen zo lastig kan vertrouwen.
Want zelf zit ik meer met dat ik letterlijk niemand heb die ik meer dan niet vertrouw of tegen praat buiten school om (behalve m'n ouders) wat ervoor zorgt dat alles opgekropt wordt in m'n hoofd en dat veroorzaakt vooral s' avonds negatieve of suïcidale/wegloop gevoelens (afhankelijk van de situatie, zoals nu in een toetsweek is het meer wegloop). Hopelijk kan dit iets helpen, heb eigenlijk geen idee :p
groetjes^^
hee @Marsu
Ik ben redelijk sociaal en praat verder wel gewoon heel veel met mensen.
Het is alleen zo dat ik anderen niet vertrouw met mijn persoonlijke problemen. Ik heb slechte ervaringen gehad met hulp. Het heeft het tot 3x toe alleen maar slechter gemaakt.
Maar daardoor praat ik met niemand meer echt over hoe ik me voel. Dus het is wat jij zegt. Alles word opgekropt in m'n hoofd waardoor ik bijna niet slaap.
Xxjee
Ik ben redelijk sociaal en praat verder wel gewoon heel veel met mensen.
Het is alleen zo dat ik anderen niet vertrouw met mijn persoonlijke problemen. Ik heb slechte ervaringen gehad met hulp. Het heeft het tot 3x toe alleen maar slechter gemaakt.
Maar daardoor praat ik met niemand meer echt over hoe ik me voel. Dus het is wat jij zegt. Alles word opgekropt in m'n hoofd waardoor ik bijna niet slaap.
Xxjee
Hoi,
Ja, mensen kunnen je kwetsen als je je kwetsbaar opstelt. Mensen kunnen je echter ook helpen. Het werkt twee kanten op. Mensen kunnen je in ieder geval niet helpen als je niks zegt. Vertrouwen is lastig, zeker als je een aantal keren bent teleurgesteld, maar als je stopt voor je ook een positieve ervaring hebt binnengesleept, is ook wat voor te zeggen...
Jammer dat ook gesprekken met je ouders niet hebben geholpen. Ik weet verder niet zo goed wat ik daar nog over kan zeggen vrees ik.
Je zegt dat je wel over anderen kan praten. Helpt het misschien om een gesprek te starten door beginnen over luchtige onderwerpen. Over dingen die niet echt met jou te maken hebben. Dat je je daardoor wat comfortabeler voelt. Als het gesprek misschien wordt opgestart, is het voor jou makkelijk om door te gaan op iets wat moeilijker is. Dan is de drempel lager, omdat jullie al aan het praten zijn.
Gr. Pin
Ja, mensen kunnen je kwetsen als je je kwetsbaar opstelt. Mensen kunnen je echter ook helpen. Het werkt twee kanten op. Mensen kunnen je in ieder geval niet helpen als je niks zegt. Vertrouwen is lastig, zeker als je een aantal keren bent teleurgesteld, maar als je stopt voor je ook een positieve ervaring hebt binnengesleept, is ook wat voor te zeggen...
Jammer dat ook gesprekken met je ouders niet hebben geholpen. Ik weet verder niet zo goed wat ik daar nog over kan zeggen vrees ik.
Je zegt dat je wel over anderen kan praten. Helpt het misschien om een gesprek te starten door beginnen over luchtige onderwerpen. Over dingen die niet echt met jou te maken hebben. Dat je je daardoor wat comfortabeler voelt. Als het gesprek misschien wordt opgestart, is het voor jou makkelijk om door te gaan op iets wat moeilijker is. Dan is de drempel lager, omdat jullie al aan het praten zijn.
Gr. Pin
hee,
morgen heb ik dus dat gesprek, ik ben zo ontzettend gestrest. ik ben gaan hardlopen om m'n hoofd leeg te maken, niet geholpen. De stres werd alleen maar erger. Gevolg: Ik heb mezelf gesneden.
En daar heb ik nu weer zo ontzettend veel spijt van. Ik snap mezelf echt niet meer. Ik weet dat de MW er is om mij te helpen. Maar ik wil gewoon niet alles aan haar vertellen. Ik kan het niet. Er komt niks uit mij, al wil ik het zo graag. Heb 3 paniekaanvallen gehad van alle stres voor dat gesprek. Het kan toch ook niet normaal zijn dat ik me er zo druk om moet maken??
XXjee
morgen heb ik dus dat gesprek, ik ben zo ontzettend gestrest. ik ben gaan hardlopen om m'n hoofd leeg te maken, niet geholpen. De stres werd alleen maar erger. Gevolg: Ik heb mezelf gesneden.
En daar heb ik nu weer zo ontzettend veel spijt van. Ik snap mezelf echt niet meer. Ik weet dat de MW er is om mij te helpen. Maar ik wil gewoon niet alles aan haar vertellen. Ik kan het niet. Er komt niks uit mij, al wil ik het zo graag. Heb 3 paniekaanvallen gehad van alle stres voor dat gesprek. Het kan toch ook niet normaal zijn dat ik me er zo druk om moet maken??
XXjee
Hey,
Ondanks dat er vervelende dingen zijn gebeurd, wil ik even de focus leggen op wat goeds: je bent gaan hardlopen! Ik vind het echt heel erg knap van je dat je van alle slechte dingen die je had kunnen doen, toch bent gaan hardlopen. En ja, uiteindelijk heb je toch toegegeven aan het snijden, maar daar gaat het niet om. Je hebt geprobeerd om met goede methodes je stress te verlichten!
Heb je al eens gedacht aan een brief die je aan de MW kan geven? Daarin kun je dingen rustig uitleggen (dus ook dat je zoveel stress hebt voor die gesprekken).
Je had na het snijden meteen heel veel spijt. Kan ik hieruit opmaken dat je het niet snel nog eens gaat doen?
Zo veel stress en je zo rot voelen om die gesprekken kan zo echt niet. Ik vind het echt schandalig dat ze je dwingen in een situatie die alleen maar slecht voor je is. Hebben ze het gehad over wat er gebeurt als je niet naar de gesprekken gaat? Ik ben ook wel eens gedwongen om met iemand te praten, terwijl mij dat alleen maar schaadde. Ik heb toen met mezelf afgesproken dat ik dat nooit meer zou laten gebeuren en dat ik des noods niet zou komen opdagen. Die belofte aan mezelf heeft me veel rust gebracht.
Gr. Pin
Ondanks dat er vervelende dingen zijn gebeurd, wil ik even de focus leggen op wat goeds: je bent gaan hardlopen! Ik vind het echt heel erg knap van je dat je van alle slechte dingen die je had kunnen doen, toch bent gaan hardlopen. En ja, uiteindelijk heb je toch toegegeven aan het snijden, maar daar gaat het niet om. Je hebt geprobeerd om met goede methodes je stress te verlichten!
Heb je al eens gedacht aan een brief die je aan de MW kan geven? Daarin kun je dingen rustig uitleggen (dus ook dat je zoveel stress hebt voor die gesprekken).
Je had na het snijden meteen heel veel spijt. Kan ik hieruit opmaken dat je het niet snel nog eens gaat doen?
Zo veel stress en je zo rot voelen om die gesprekken kan zo echt niet. Ik vind het echt schandalig dat ze je dwingen in een situatie die alleen maar slecht voor je is. Hebben ze het gehad over wat er gebeurt als je niet naar de gesprekken gaat? Ik ben ook wel eens gedwongen om met iemand te praten, terwijl mij dat alleen maar schaadde. Ik heb toen met mezelf afgesproken dat ik dat nooit meer zou laten gebeuren en dat ik des noods niet zou komen opdagen. Die belofte aan mezelf heeft me veel rust gebracht.
Gr. Pin
Hee lieve @Pin
Ik ben volgens jeugdzorg officieel "genezen" verklaard. Dus eigenlijk zou ik niet eens mogen terugvallen. Op dit moment is alles nou eenmaal ff anders. Maar ik wil echt van het snijden afkomen. Daarom stel ik het ook zo lang mogelijk uit.
De brief is best wel een goed idee. Maar kan hem nu niet meer schrijven want ik heb geen tijd......
Mijn vriendin en mentor bedoelen het allemaal heel goed en ze willen me helpen, alleen ze weten niet hoe. Ze weten dat ik het verschrikkelijk vind om met de MW te praten. Dus daarom heeft mijn mentor besloten dat hij af en toe meegaat zodat hij kan controleren dat ik echt ga en dingen vertel.
Dus skippen is geen optie...
Xxjee
Ik ben volgens jeugdzorg officieel "genezen" verklaard. Dus eigenlijk zou ik niet eens mogen terugvallen. Op dit moment is alles nou eenmaal ff anders. Maar ik wil echt van het snijden afkomen. Daarom stel ik het ook zo lang mogelijk uit.
De brief is best wel een goed idee. Maar kan hem nu niet meer schrijven want ik heb geen tijd......
Mijn vriendin en mentor bedoelen het allemaal heel goed en ze willen me helpen, alleen ze weten niet hoe. Ze weten dat ik het verschrikkelijk vind om met de MW te praten. Dus daarom heeft mijn mentor besloten dat hij af en toe meegaat zodat hij kan controleren dat ik echt ga en dingen vertel.
Dus skippen is geen optie...
Xxjee
Ik snap dat ze niet weten hoe ze je moeten helpen en dat hun intenties goed zijn, maar dat laten ze zo niet zien. Het is niet goed om jou in deze situatie te blijven forceren. Ze zouden je eerder moeten helpen iets te vinden wat wél werkt.
Aangezien je ze duidelijk hebt gemaakt dat dit niet werkt en ze niet luisteren, kan skippen juist een optie zijn. Dan laat je ze zien dat je dit echt niet wil.
Jeugdzorg heeft jou genezen verklaard. Dat is stom van ze. Kun je ze niet vertellen dat dat niet zo is, dat ze je weer komen helpen? Of was hun hulp niet fijn?
Gr. Pin
Aangezien je ze duidelijk hebt gemaakt dat dit niet werkt en ze niet luisteren, kan skippen juist een optie zijn. Dan laat je ze zien dat je dit echt niet wil.
Jeugdzorg heeft jou genezen verklaard. Dat is stom van ze. Kun je ze niet vertellen dat dat niet zo is, dat ze je weer komen helpen? Of was hun hulp niet fijn?
Gr. Pin
hee,
vanmorgen had ik dat gesprek. ik heb gedaan alsof alles gewoon oké ging. Het zou de bedoeling zijn dat er een leraar (de enige die ik wel vertrouw) mee zou gaan naar die gesprekken. Maar de MW vond dat geen goed idee. Dus nu moet ik altijd alleen. Ik kan haar niks vertellen, ik wil het wel maar het lukt gewoon niet. Ze weet dus ook niet hoe het echt met me gaat en dat ik ben teruggevallen.
ik weet nu al helemaal niet meer wat ik moet doen. Mijn mentor gaat echt heel boos worden als ze hoort dat ik de gesprekken skip. Ze zorgt er wel weer voor dat ik opnieuw met de MW moet praten. En dat is zo ontzettend frustrerend. Helemaal omdat ik toch niks loslaat. En zeker niet als er niemand bij zit die ik vertrouw.
Xxjee
vanmorgen had ik dat gesprek. ik heb gedaan alsof alles gewoon oké ging. Het zou de bedoeling zijn dat er een leraar (de enige die ik wel vertrouw) mee zou gaan naar die gesprekken. Maar de MW vond dat geen goed idee. Dus nu moet ik altijd alleen. Ik kan haar niks vertellen, ik wil het wel maar het lukt gewoon niet. Ze weet dus ook niet hoe het echt met me gaat en dat ik ben teruggevallen.
ik weet nu al helemaal niet meer wat ik moet doen. Mijn mentor gaat echt heel boos worden als ze hoort dat ik de gesprekken skip. Ze zorgt er wel weer voor dat ik opnieuw met de MW moet praten. En dat is zo ontzettend frustrerend. Helemaal omdat ik toch niks loslaat. En zeker niet als er niemand bij zit die ik vertrouw.
Xxjee
Stom dat die leraar nu ook niet meer mee mag!
Ik snap dat je hebt gelogen. Jammer dat de MW nu niet weet hoe het echt met je gaat, maar dat is dan maar zo.
Wat dacht je van die brief? Die je aan de MW zou kunnen geven?
Je mentor kan je moeilijk vastbinden aan een stoel en je zo dwingen met de MW te praten. Ik zeg niet dat je dan maar gewoon weg moet blijven, je moet natuurlijk altijd doen wat jij het beste acht. Ik probeer je alleen mee te geven dat je echt een eigen keuze hebt, ook al voelt dat soms niet zo.
Gr. Pin
Ik snap dat je hebt gelogen. Jammer dat de MW nu niet weet hoe het echt met je gaat, maar dat is dan maar zo.
Wat dacht je van die brief? Die je aan de MW zou kunnen geven?
Je mentor kan je moeilijk vastbinden aan een stoel en je zo dwingen met de MW te praten. Ik zeg niet dat je dan maar gewoon weg moet blijven, je moet natuurlijk altijd doen wat jij het beste acht. Ik probeer je alleen mee te geven dat je echt een eigen keuze hebt, ook al voelt dat soms niet zo.
Gr. Pin
Hey,
Over die brief ben ik wel echt aan het nadenken. Maar vind t alsnog wel heel moeilijk.
Meerdere mensen zijn flink teleurgesteld over het feit dat ik niet heb verteld hoe het echt gaat. Dus voel me ook nog eens super schuldig.....
Heb het erover gehad met mn mentor, hij gaat zn best doen om wat te regelen zodat hij mee kan. Gelukkig. Dat geeft me al een heel stuk rust
Xxjee
Over die brief ben ik wel echt aan het nadenken. Maar vind t alsnog wel heel moeilijk.
Meerdere mensen zijn flink teleurgesteld over het feit dat ik niet heb verteld hoe het echt gaat. Dus voel me ook nog eens super schuldig.....
Heb het erover gehad met mn mentor, hij gaat zn best doen om wat te regelen zodat hij mee kan. Gelukkig. Dat geeft me al een heel stuk rust
Xxjee
Hoi,
Goed dat je wel aan het nadenken bent over de brief! Dat is al echt knap van je, dat je het in ieder geval niet meteen afwijst, maar dat je er echt over aan het nadenken bent!
Ik zou je niet schuldig voelen! Natuurlijk zijn ze teleurgesteld: ze willen graag dat het goed met je gaat. Echter wil jij dit ook. Jij hebt er net zo goed geen controle over als dat zij hebben. Het is gewoon te lastig. Je hoeft je dus echt niet schuldig te voelen!
Fijn dat je mentor er misschien wel bij kan zijn 🙂 Goed dat je dat hebt aangegeven!
Gr. Pin
Goed dat je wel aan het nadenken bent over de brief! Dat is al echt knap van je, dat je het in ieder geval niet meteen afwijst, maar dat je er echt over aan het nadenken bent!
Ik zou je niet schuldig voelen! Natuurlijk zijn ze teleurgesteld: ze willen graag dat het goed met je gaat. Echter wil jij dit ook. Jij hebt er net zo goed geen controle over als dat zij hebben. Het is gewoon te lastig. Je hoeft je dus echt niet schuldig te voelen!
Fijn dat je mentor er misschien wel bij kan zijn 🙂 Goed dat je dat hebt aangegeven!
Gr. Pin
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
