Skip to main content

Okee dit word waarschijnlijk een lang verhaal. Zal het kort proberen te houden. 
Ik snijd mezelf, regelmatig. En dat heb ik hier wel vaker gezegd. Ik heb dit uiteindelijk aan een docent verteld die ik heel erg vertrouw. Dat luchtte heel erg op.

Die docent is nu al 4 weken weg, omdat haar moeder is overleden. Daardoor heb ik al die weken niet met haar kunnen praten, en zij is een van de weinigen waar ik echt mee kan praten.

Laatst had ik een gesprek met mijn leerling ondersteuner over dit onderwerp. Zij zei dat ze had gebeld met de docent en dat die docent het heel vervelend vindt dat het nogsteeds niet goed met me gaat, maar dat ze op dit moment gewoon niet met me kan praten, wat ik begrijp.

Nog geen minuut later, begint de leerling ondersteuner over of ik mezelf in meer manieren pijn doe dan alleen met mijn elastiekje.

Ik denk dus dat die docent van mij in dat gesprek met de leerling ondersteuner iets hierover heeft zegt dat ik mezelf snijd. Daardoor voelde het alsof ik het moest vertellen.

Dit vind ik zo ontzettend vervelend. Maar ik kan niet bewijzen dat mijn docent dit verteld heeft. En om haar een bericht te sturen om te vragen vind ik ook moeilijk.

Weten jullie misschien wat ik moet doen. Ik krijg hier zoveel stress van. 

Hey,

Ik denk gewoon effe laten rusten, die docent heeft het waarschijnlijk ook zwaar. Maar heb je het de leerlingen-ondersteuner verteld? Soms gaat het niet op de manier waarop, maar om de oplossing. Dus je kan je nu druk gaan maken over of je docent het verteld heeft (wat ik ook goed begrijp), maar je kan ook kijken naar wat voor nut het heeft dat ze het weet. Begrijp je wat ik bedoel? En al had de docent het vertelt, dan was het met de goeie intenties gebeurd, i guess. Maar een bericht sturen vind ik persoonlijk niet echt een goed idee, i.v.m het overlijden van haar moeder, daar heeft ze het al zwaar genoeg mee.

Sterkte!


Reageer