Skip to main content

Hey 

Ik heb dus een Frans docent en die mis ik heel heel erg.

Het begon dus allemaal toen ik het armbandje van de docent omdat ze het zelf niet meer om kreeg. Ik dacht zelf van waarom heb je het dan af gedaan. Volgensmij was ik aan het begin van het jaar een beetje alleen en probeerde ze contact te maken( zit nu in de 1e). Ik vond haar een beetje emotioneel dus op dat moment vond ik haar niet zo'n fijne docent.

Iedereen was super enthousiast en blij met haar dat we haar als docent frans kregen.

Mijn vriendin zij tegen de frans docent dat ik dyslexie heb en zij was een dyslexie coach zij begon helemaal te stralen omdat ze stiekem wel blij was. We hebben heel veel gesprekjes gehad over dyslexie en een beetje kletsen. Op gegeven moment ( het ging allemaal opeens super snel) vond ik haar super aardig enzo…

De kinderen in de klas noemde mij het lievelingetje van de frans docent omdat wij altijd aan het kletsen ,als er wat is dan kon ik altijd naar haar toe, bij mij keek zij mijn toets altijd als eerste na zodat ik voor dat de les was afgelopen dat ik mijn cijfer wist terwijl de rest van de klas het niet wist , als ik me niet zo fijn in mijn vel zat ging ze rare gezichten trekken waardoor ik ging lachen, voor een toetsen ging ze altijd naar mij toe en zij dat ik het kon enzo…. En ze gaf bij elke frans les wel 1 of meer knipogen.

Het rare was dat ik voor Frans 8 en 9 haal en bij Engels 5 haal terwijl ik TTO doe en dyslexie heb. Komt dit door de docent???. TTO is dat je tweetalig onderwijs doet dus alle vakken zoals biologie, aardrijkskunde, en gym in het Engels praat en alles in het Engels krijgt behalve Nederland frans en duits en wiskunde.

Ik zat bij het bureau en kende de frans docent opsig best goed en had al een raar onderbuik gevoel dat ze weg ging ofzo… Een maand later was de frans docent ziek 2 maanden ik miste haar heel erg en wilde dat ze snel weer op school kwam.Het gerucht ging rond dat ze niet meer naar school zou komen omdat ze ziek was. Ik heb haar een mail gestuurd met bedankt voor alles en een fijne zomervakantie……. Ze antwoorden dat ze nog wel even naar school zou komen om afscheid te nemen. Eigenlijk wilde ik dat niet want dan wist ik dat ik zou gaan huilen.

Een paar dagen later kwam ze op school. Op een of andere manier weet ik wanneer ze dicht bij mij is of niet. Ik zag haar lopen door school en kreeg tranen in mijn ogen de Engels docent vroeg wat er wat en ik zij snel dat het niets was want dit is nogal raar om te vertellen. Een half uur later kwam ze het Engels lokaal binnen iedereen liep op haar af. Ik moest bijna in de klas huilen. Ik liep snel weg maar de Engels docent vroeg weer wat er was ik zij weer niets. ik rende uit het lokaal en barste uit huilen buiten uit omdat ik haar echt niet kon missen. Mijn Engels docent vroeg snel aan mijn bff wat er met mij aan de hand terwijl mijn bff al lang wist wat er was.

Ze kwam naar mij toe en gaf me een knuffel enzo… gelukkig heeft voor de rest niemand mij gezien. In de 2e les zag ik haar weer en gaf ze een knipoog ik kon net optijd bij de wc komen en moest weer huilen. Later heef mijn bff een mailtje gestuurd naar de frans docent dat we haar nog even wilde spreken…

In de pauze kwam ze naar mij toe en vroeg hoe het ging ik zij het gaat half goed… eigenlijk helemaal niet. Mijn bff vertelde dat ik haar miste enzo .. ik barste weer uit huilen uit. De frans docent moest ook huilen. En we probeerde ene oplossing te bedenken ik kreeg haar privé mail adres en mocht lang komen wanneer ik maar wilde. 

 

Is het raar dat ik een soort moeder gevoel kreeg bij haar?

Is het raar dat ik haar miste ?

Is dit niet super raar?

Is het raar dat ik nu de hele tijd buikpijn heb?

hoe kom ik van dat gemis af ?

hoe kan je nooit meer aan een docent gehecht raken?

heeft dyslexie ook een soort van gevolg voor snel aan mensen gehecht raken?

groetje hoi!

 

Stuur alsjeblieft wat!!!!! 

 

Groetje hoi

Heey, dit is helemaal niet raar je hebt een geweldige band opgebouwd met je docent,

en nu het opeens niet meer in je leven is is het een soort gemis en dit gevoel gaat over alleen maak dit bespreekbaar met mensen dat je die docent fijn vond misschien kunnen jullie af en toe berichten via teams sturen hoe het nu gaat en over je gevoel praten met mensen helpt erg goed! 

praten is de enige solution 


Heyy,

bedank!

ik heb haar een mailtje gestuurd. En gevraagd hoe het nu met haar gaat. Ik schaam mij op een of andere manier hier voor. Ik durf niet echt te vertellen wat er gebeurt en de enige die mij echt begrijpt is de frans docent. 
 

ik lijk best wel op haar vind ik zelf. Blond haar, blauwe ogen ,houd van sporten, houd van jongens(mannen)🤭, niet dik, ik heb dyslexie en zij dyscalculie, veel emotie (als jullie snappen wat ik bedoel), houd van Frans, helpt super graag mensen, haalt het beste uit mensen, helpt jongens fiksen 🤪,alle bij niet heel groot , super creatief, wilde al vanaf begin af aan docent worden.

Ik heb dit ook al een andere keer gehad met een andere docent alleen toen kwam ik er over heen omdat we elkaar af en toe nog zagen. Maar ook al is zij al een heel stuk ouder ze lijkt ook erg op mij

 

kan dit ook zijn waardoor wij het goed met elkaar kunnen? 
waarom schaam ik mij hiervoor?

ik zie haar nog maar 1x 

Ik mis haar nog steeds heel erg en wil niet dat het nog een keer gebeurt met een andere docent

liefs


omdat je veel vergelijking zoekt in mensen naar jezelf toe, heb je snel een band met mensen die dat ook doen, en nu je die band had en opeens weg valt is het een soort rouwproces waar je inzit en daar moet je door heen komen, 

je schaamt je ervoor omdat je denkt dat je de enige bent die dit heeft en het lastig vindt omdat het een docent van je is, ik had ook een goeie band met mijn docenten van het VMBO zo nu en dan ga ik ff langs schelden we elkaar uit voor de klas terwijl hij les geeft en lachen we en praten we bij, maar aangezien die docent nu weg is heb je die kans niet 

je bent een heel mooi persoon als ik uit ga van wat je zegt qua innerlijk een liefdevol mens, en je zult dit vast en zeker vaker krijgen maar je moet geen bindingsangst krijgen uit eindelijk ik weet nog niet hoe je hier mee om moet gaan maar ik ga hier zeker mee bezig en uitzoeken wat voor jou t beste helpt, hierdoor heb ik wat te doen en kan ik door met afleiding. 

 

groetjesss 


Heyy,

zelf heb ik haar privé mail gekregen. Ik had haar een mailtje gestuurd. Met hoe gaat het met u. Ik mag bij haar langs komen wanneer ik wil, mag haar vragen om een afspraak te maken om even te praten.
 

 Zij beantwoorden…. Ze antwoorden met de woorden zoals een moeder dat zou zeggen. Ze heeft twee kinderen haar dochtertje lijkt echt super veel op mij en haar zoontje is gewoon heel schattig. Maar af en toe vraag ik mij af of zij dit jaar een moeder rol heeft gespeeld voor mij. 
 

en toen ze een mailtje terug stuurde kwamen alle herinneringen weer terug het was wel fijn ofzo maar toch… ik kan haar met alles vertrouwen meer dan mijn vader en moeder. Het voelt alsof ik haar niet kan loslaten en niet kan zeggen dat ik haar als een moeder zie ik kan het niet. mijn ouders denken dat ik het top doe maar in mijn hoofd is alles omgekeerd. Ik weet het niet meer. Het voelt alsof er een grote steen op mijn hart is gelegd en niet meer weg krijg.
 

2 docenten hebben gevraagd wat er met mij aan de hand was omdat ik bijna nooit in mij zelf dacht maar nu om het kwartier zit ik weer met mijn hoofd aan wat anders…. Ze weten dat er wat aan de hand is met mij en mevrouw maar niet wat. Ik wil zo graag voor de zomervakantie nog een keer haar hebben gezien.
 

Mijn vriendin wilde dat we een cadeautje gingen kopen en naar haar toe brengen maar ik kan het niet. 
 

mijn bff steunt mij aan alle kanten ik ben heel dankbaar voor haar😘 

het voelt gewoon niet meer goed

wat bedoel je met verbinding angst?

 

 

liefs


verbindingsangst of verlatingsangst is een angst gevoel dat op speelt als je je aan mensen gaat hechten of ze uit je leven stappen, bij jou zou het wel eens verlatingsangst kunnen zijn. 


je bent echt een geweldig persoon van binnen voel ik, alleen ik kan je verder niet helpen helaas via hier, dit is iets wat jij kunt en moet doen om het op telossen voor jezelf in je eigen hoofd, ik voel dat je het kunt en wilt maar nog niet weet hoe je het het beste kan aanpakken maar daar ga je achter komen. 

 

(lichte vorm van verlatingsangst) trouwens als je het al zou hebben ga ik niet van uit maar is mogelijk


Reageer