Hey
Ik heb dus een Frans docent en die mis ik heel heel erg.
Het begon dus allemaal toen ik het armbandje van de docent omdat ze het zelf niet meer om kreeg. Ik dacht zelf van waarom heb je het dan af gedaan. Volgensmij was ik aan het begin van het jaar een beetje alleen en probeerde ze contact te maken( zit nu in de 1e). Ik vond haar een beetje emotioneel dus op dat moment vond ik haar niet zo'n fijne docent.
Iedereen was super enthousiast en blij met haar dat we haar als docent frans kregen.
Mijn vriendin zij tegen de frans docent dat ik dyslexie heb en zij was een dyslexie coach zij begon helemaal te stralen omdat ze stiekem wel blij was. We hebben heel veel gesprekjes gehad over dyslexie en een beetje kletsen. Op gegeven moment ( het ging allemaal opeens super snel) vond ik haar super aardig enzo…
De kinderen in de klas noemde mij het lievelingetje van de frans docent omdat wij altijd aan het kletsen ,als er wat is dan kon ik altijd naar haar toe, bij mij keek zij mijn toets altijd als eerste na zodat ik voor dat de les was afgelopen dat ik mijn cijfer wist terwijl de rest van de klas het niet wist , als ik me niet zo fijn in mijn vel zat ging ze rare gezichten trekken waardoor ik ging lachen, voor een toetsen ging ze altijd naar mij toe en zij dat ik het kon enzo…. En ze gaf bij elke frans les wel 1 of meer knipogen.
Het rare was dat ik voor Frans 8 en 9 haal en bij Engels 5 haal terwijl ik TTO doe en dyslexie heb. Komt dit door de docent???. TTO is dat je tweetalig onderwijs doet dus alle vakken zoals biologie, aardrijkskunde, en gym in het Engels praat en alles in het Engels krijgt behalve Nederland frans en duits en wiskunde.
Ik zat bij het bureau en kende de frans docent opsig best goed en had al een raar onderbuik gevoel dat ze weg ging ofzo… Een maand later was de frans docent ziek 2 maanden ik miste haar heel erg en wilde dat ze snel weer op school kwam.Het gerucht ging rond dat ze niet meer naar school zou komen omdat ze ziek was. Ik heb haar een mail gestuurd met bedankt voor alles en een fijne zomervakantie……. Ze antwoorden dat ze nog wel even naar school zou komen om afscheid te nemen. Eigenlijk wilde ik dat niet want dan wist ik dat ik zou gaan huilen.
Een paar dagen later kwam ze op school. Op een of andere manier weet ik wanneer ze dicht bij mij is of niet. Ik zag haar lopen door school en kreeg tranen in mijn ogen de Engels docent vroeg wat er wat en ik zij snel dat het niets was want dit is nogal raar om te vertellen. Een half uur later kwam ze het Engels lokaal binnen iedereen liep op haar af. Ik moest bijna in de klas huilen. Ik liep snel weg maar de Engels docent vroeg weer wat er was ik zij weer niets. ik rende uit het lokaal en barste uit huilen buiten uit omdat ik haar echt niet kon missen. Mijn Engels docent vroeg snel aan mijn bff wat er met mij aan de hand terwijl mijn bff al lang wist wat er was.
Ze kwam naar mij toe en gaf me een knuffel enzo… gelukkig heeft voor de rest niemand mij gezien. In de 2e les zag ik haar weer en gaf ze een knipoog ik kon net optijd bij de wc komen en moest weer huilen. Later heef mijn bff een mailtje gestuurd naar de frans docent dat we haar nog even wilde spreken…
In de pauze kwam ze naar mij toe en vroeg hoe het ging ik zij het gaat half goed… eigenlijk helemaal niet. Mijn bff vertelde dat ik haar miste enzo .. ik barste weer uit huilen uit. De frans docent moest ook huilen. En we probeerde ene oplossing te bedenken ik kreeg haar privé mail adres en mocht lang komen wanneer ik maar wilde.
Is het raar dat ik een soort moeder gevoel kreeg bij haar?
Is het raar dat ik haar miste ?
Is dit niet super raar?
Is het raar dat ik nu de hele tijd buikpijn heb?
hoe kom ik van dat gemis af ?
hoe kan je nooit meer aan een docent gehecht raken?
heeft dyslexie ook een soort van gevolg voor snel aan mensen gehecht raken?
groetje hoi!
Stuur alsjeblieft wat!!!!!
Groetje hoi
