Hoi,
Ik wil graag zelfmoord plegen. Waarom ik dat wil ga ik hier niet vertellen, het is een te lang verhaal.
Ik heb meerdere keren met zowel de kindertelefoon als 113 gechat. Keer op keer krijg ik te horen dat ik het met iemand er over moet hebben en moet zeggen dat ik zelfmoord wil plegen.
Maar: als ik aan iemand vertel (bijvoorbeeld aan mijn psycholoog) dat ik zelfmoord wil plegen, word ik waarschijnlijk gedwongen opgenomen in een instelling.
Ik heb veel verhalen gelezen op internet en gehoord van vrienden die ooit gedwongen zijn opgenomen, dat het echt verschrikkelijk is in een instelling. Ik wil daar dus niet naar toe. Daarom durf ik het tegen niemand te zeggen dat ik zelfmoord wil plegen.
Als ik dit tegen een medewerker van 113 vertel draaien ze er alleen maar omheen en willen ze er niets over zeggen.
Ik weet niet wat ik moet..
Groetjes,
Zeeleeuw77
dilemma (zelfmoord)
A
A
hallo Zeeleuw77,
toen ik opgenomen was, was het beide keren heel goed voor me. de mensen op de instelling waren echt super lief en er werd de hele tijd voor me gezorgd en opgelet of ik wel oke was.
maar wat nou als je dit allemaal aan je psycholoog vertelt? inclusief dat je die nare verhalen hebt gehoord over instellingen? zij wil alleen maar dat je je beter gaat voelen, dus het lijkt me onwaarschijnlijk dat ze je ergens heenstuurt waar jij denkt dat je ongelukkig wordt. misschien word je wel helemaal niet opgenomen, maar moet je bepaalde regels met haar maken over thuis. bij mij mogen bijvoorbeeld geen messen ergens liggen en 1 scheermesje en geen puntenslijpers. dat voorkomt dat ik voor de 3e keer moet worden opgenomen, omdat ik nu een stuk meer moeite zal moeten doen om dood te gaan.
als je het echt niet wil vertellen (wat ik zeker wel zou doen, das gewoon veiliger) dan kan je altijd zeggen dat je heel graag dood wil en het hele verhaal, maar ook erbij zeggen dat je geen plannen hebt en dat je er de volgende keer nog zal zijn. ze nemen je alleen op als je plannen hebt of, nou ja, niet meer in contact staat met de werkelijkheid.
je kan je psycholoog genoeg vertellen dat ze je kan helpen, maar niet genoeg dat ze je opneemt.
overigens word je echt niet snel opgenomen, het hangt van de psycholoog af maar het is vaak echt de laatste optie die zij zien om te voorkomen dat je dood gaat.
sorry dat ik je weer vertel om erover te praten, dat heb je al gehoord, maar als anderen niet weten wat er in je omgaat kunnen ze je ook niet helpen.
en je mag natuurlijk altijd hier om hulp vragen, maar aangezien de meesten hier geen psychologie hebben gestudeerd, kan je eigen psycholoog je waarschijnlijk wat beter in lang termijn helpen.
veel succes nog.
Kweenie
toen ik opgenomen was, was het beide keren heel goed voor me. de mensen op de instelling waren echt super lief en er werd de hele tijd voor me gezorgd en opgelet of ik wel oke was.
maar wat nou als je dit allemaal aan je psycholoog vertelt? inclusief dat je die nare verhalen hebt gehoord over instellingen? zij wil alleen maar dat je je beter gaat voelen, dus het lijkt me onwaarschijnlijk dat ze je ergens heenstuurt waar jij denkt dat je ongelukkig wordt. misschien word je wel helemaal niet opgenomen, maar moet je bepaalde regels met haar maken over thuis. bij mij mogen bijvoorbeeld geen messen ergens liggen en 1 scheermesje en geen puntenslijpers. dat voorkomt dat ik voor de 3e keer moet worden opgenomen, omdat ik nu een stuk meer moeite zal moeten doen om dood te gaan.
als je het echt niet wil vertellen (wat ik zeker wel zou doen, das gewoon veiliger) dan kan je altijd zeggen dat je heel graag dood wil en het hele verhaal, maar ook erbij zeggen dat je geen plannen hebt en dat je er de volgende keer nog zal zijn. ze nemen je alleen op als je plannen hebt of, nou ja, niet meer in contact staat met de werkelijkheid.
je kan je psycholoog genoeg vertellen dat ze je kan helpen, maar niet genoeg dat ze je opneemt.
overigens word je echt niet snel opgenomen, het hangt van de psycholoog af maar het is vaak echt de laatste optie die zij zien om te voorkomen dat je dood gaat.
sorry dat ik je weer vertel om erover te praten, dat heb je al gehoord, maar als anderen niet weten wat er in je omgaat kunnen ze je ook niet helpen.
en je mag natuurlijk altijd hier om hulp vragen, maar aangezien de meesten hier geen psychologie hebben gestudeerd, kan je eigen psycholoog je waarschijnlijk wat beter in lang termijn helpen.
veel succes nog.
Kweenie
A
Hoi Zeeleuw77!
Wat vreselijk voor je dat jij je zo voelt zeg. Ik herken het helemaal in mezelf dit gevoel. Het is onbeschrijfelijk naar hé. Ik weet niet hoe dat bij jullie werkt bij de psycholoog maar je wordt niet meteen opgenomen als je hier last van hebt. Ik heb dit al een jaar verteld en we zijn nu bezig met een opname omdat medicijnen etc. niet werken maar je wordt niet zomaar opgenomen. Vaak maak je eerst een veiligheidsplan. Een idee om dat nu ook al te maken voor jezelf? Ik heb ook vaak contact gehad met www.113.nl en met de kindertelefoon. Soms is dit gevoel gewoon niet weg te krijgen hé! Wat rot voor je zeg. Ik gun jou dit niet. Je mag hier altijd je verhaal doen hé. Er zijn mensen die je begrijpen. Het hoeft natuurlijk niet, je bent niks verplicht.
Vind je het ook spannend om te vertellen tegen je psycholoog? Het kan je misschien helpen als je haar een brief schrijft. Er gebeurt niet zomaar iets. Je wordt dan niet opeens gedwongen opgenomen. Het liefst zou ik het voor je tegen haar zeggen omdat ik weet hoe het is om er mee te worstelen en het niet te zeggen. Natuurlijk schrikken mensen ervan maar weet je, ze weten het en ze kunnen jou er dan mee gaan helpen. Blijft het bij gedachten of zijn het plannen en ideeën. Weet dat hier iemand is die je begrijpt en dat jij het gevoel hebt dat je niet meer kunt. Je bent altijd welkom als er iets is.
Mijn tips:
Een grote stap maar sorry, het belangrijkste is toch praten zodat ze jou daarmee kunnen helpen!
Probeer op te schrijven wat je voelt
Maak een veiligheidsplan, het liefst met behulp van je psycholoog
Een signaleringsplan kun je vinden op de site van 113.
Ik wens je veel sterkte. Ik begrijp wat je voelt. Dat je niet meer kunt. Ik zou je van dit gevoel af willen helpen!
Sterkte!
Veel liefs!❤
Wat vreselijk voor je dat jij je zo voelt zeg. Ik herken het helemaal in mezelf dit gevoel. Het is onbeschrijfelijk naar hé. Ik weet niet hoe dat bij jullie werkt bij de psycholoog maar je wordt niet meteen opgenomen als je hier last van hebt. Ik heb dit al een jaar verteld en we zijn nu bezig met een opname omdat medicijnen etc. niet werken maar je wordt niet zomaar opgenomen. Vaak maak je eerst een veiligheidsplan. Een idee om dat nu ook al te maken voor jezelf? Ik heb ook vaak contact gehad met www.113.nl en met de kindertelefoon. Soms is dit gevoel gewoon niet weg te krijgen hé! Wat rot voor je zeg. Ik gun jou dit niet. Je mag hier altijd je verhaal doen hé. Er zijn mensen die je begrijpen. Het hoeft natuurlijk niet, je bent niks verplicht.
Vind je het ook spannend om te vertellen tegen je psycholoog? Het kan je misschien helpen als je haar een brief schrijft. Er gebeurt niet zomaar iets. Je wordt dan niet opeens gedwongen opgenomen. Het liefst zou ik het voor je tegen haar zeggen omdat ik weet hoe het is om er mee te worstelen en het niet te zeggen. Natuurlijk schrikken mensen ervan maar weet je, ze weten het en ze kunnen jou er dan mee gaan helpen. Blijft het bij gedachten of zijn het plannen en ideeën. Weet dat hier iemand is die je begrijpt en dat jij het gevoel hebt dat je niet meer kunt. Je bent altijd welkom als er iets is.
Mijn tips:
Een grote stap maar sorry, het belangrijkste is toch praten zodat ze jou daarmee kunnen helpen!
Probeer op te schrijven wat je voelt
Maak een veiligheidsplan, het liefst met behulp van je psycholoog
Een signaleringsplan kun je vinden op de site van 113.
Ik wens je veel sterkte. Ik begrijp wat je voelt. Dat je niet meer kunt. Ik zou je van dit gevoel af willen helpen!
Sterkte!
Veel liefs!❤
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your username or e-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
