Hoihoi,
Ten eerste wou ik even zeggen dat je echt geen aansteller bent! En dat het ook echt belangrijk is om te praten het handigst met je ouders want die zouden je dan naar iemand kunnen sturen om mee te praten ofs. Maar als je ze het echt niet durft te vertellen kun je het ook doen met een brief dat je daar alles opschrijft. En ik denk dat je beste vriendin juist wél wil dat je haar hier over vertelt want ze wil je waarschijnlijk heel erg graag helpen en dan kan ze zich ook misschien haar gedachten verplaatsen want ik denk dat ze nu erg vaak over haar moeder denkt. En je hoeft niet te lachen als je niet in de mood bent zeg maar je hoeft echt niet de hele tijd te doen of het goed gaat als dan niet het geval is. En weet dat je niet de enige bent met dit soort gevoelens 
.
Hoop dat je hier misschien iets aan hebt gehad. Xx
@Maddie
Ik wil het wel vertellen maar vind die stap daarna moeilijk. Dat je met een psycholoog moet gaan praten. Alles vertellen wat je dwars zit ins moeilijk en die persoon weet alles over jou en ik weet alleen haar/zijn naam… Ik wil het er eigenlijk ook niet met mijn mentor over hebben (vind der super vervelend mag der niet zo)
In ieder geval is het denk ik sowieso wel verstandig om het te vertellen en als je niet met een psycholoog wilt praten is dat ook oke 
Maar ik denk wel dat het belangrijk is dat je hier mensen over inlicht! En als je je mentor niet mag zou ik het ook niet met hem/ haar over hebben maar misschien is er wel een andere docent die je vertrouwt en aardig vindt?
@Maddie dankjewel hoop dat ik ooit de moed bij elkaar raap om het te zeggen tegen een docent...:)
Heey @Ehm-ikke ,
Zelf heb ik een depressie en ik heb daar sinds kort hulp voor. Maar ik loop hier al drie jaar mee rond en in die tijd heb ik er niks aan gedaan. In ieder geval geen hulp gezocht. Op een gegeven moment ging het alleen maar bergafwaarts en toen kon ik niet veel anders dan hulp zoeken.
En je weet inderdaad niet heel veel meer van je behandelaar dan zijn/haar naam en leeftijd. Maar ergens is dat ook wel fijn, want stel jij zou die persoon wel kennen en die komt je opeens tegen op straat. Het is fijn om iemand onafhankelijk te hebben die je vertrouwt en waarmee je alles kan delen en bespreken. Die persoon is er voor jou.
En dan is hulp zwaar en moeilijk en een depressie is zwaar klootte, maar hulp gaat je wel verder helpen. Je wilt namelijk echt niet dieper zakken.
Met een docent praten is echt al een hele goede eerste stap! Ik denk dat je ook wel een vertrouwenspersoon op school hebt, misschien is die stap iets minder groot?
Aan het begin is praten spannend, moeilijk en eng, maar het lucht wel echt op. Je kunt ook mailen, appen of een brief schrijven. Wat voor jou fijn werkt. Succes!
Je mag altijd om tips of ervaring vragen
Groetjes,
Simply Me
Het is zoiezo verstandig om te praten.
Tegen je ouders
Of een docent
Of je vrienden
Heyy!! Ik heb dit gehad en heb het soms welleens. Jij kijkt door je ogen alsof alles door jou komt! Ik weet dat het moeilijk is dat je het tegen niemand kn vertellen, maar ik hoop dat je zelf wilt dat dit overgaat. Probeer het leuke te zien! Ga gezellig een uitje doen of plan een dagje dat je even heel de dag heerlijk in bed blijft liggen! Je vriendin haar moeder is overleden, dat is heel rot! Maar jij zit niet lekker in je vel, ga dr lekker met haar over praten want zij heeft het ook moeilijk!! Dus dan lijkt dat mij de beste optie!
ik ben blij om te helpen ;)
