Hallo allemaal,
Ik ben zolang ik me al herinner niet 100% vrolijk. En de laatste tijd gaat alles enorm bergafwaarts. Ik heb het vermoeden dat ik depressief ben, alleen ik weet niet hoe ik dit aan iemand kan vertellen. Het gaat thuis niet echt lekker. (Mijn vader word snel boos en gaat dan schreeuwen en dingen stuk slaan). Verder is er veel ruzie en er komen mensen van leger des heils Enzo om het proberen op te lossen. Ik heb het nooit geweldig kunnen vinden met mijn moeder. Wel met mijn vader vroeger. Maar tegenwoordig ben ik een beetje bang voor hem. Hij zal ons nooit slaan of wat dan ook, alleen als hij boos is slaat hij borden stuk en schreeuwd hij dingen als: het licht ook allemaal aan mij! En ik rijd straks wel tegen een boom aan, dan zijn jullie van me af! En dat soort dingen. Verder is het nooit makkelijk geweest. Ik begon 1 jaar gelden mezelf te snijden. Het was een hele moeilijke tijd voor me. Het ging om mijn half broer Marc. Toen zijn moeder stierf toen hij 18 was werd hij depressief en begon hij met roken, drank en drugs. Hij is weggegaan (ik weet niet waarnaartoe) en in de 5 jaar dat we niet wisten waar hij was heeft hij zichzelf enorm in de problemen gewerkt. Daarna had hij geen slaapplek geen geld. Zijn complete leven naar de klote, drankverslaving, schulden, strafblad enzovoort. Hij kwam bij ons wonen. Pappa zou hem helpen zijn problemen optelossen. En financieel steunen.
Vroeger hadden we een close band, maar dat was verdwenen. Hij heeft ons opnieuw in de steek gelaten en zo ging het door. Nu weten we allen niet waar hij is. Ik had het daar moeilijk mee (nog steeds) en ik heb er nooit over gepraat. Ik ben geen prater. Er is maar een die alles weet. Die ik echt vertrouw. En dat is mijn lease pony. Allemaal kleine en grote problemen stapelden tot grote bergen. Maar ik kan niet praten en niet huilen. Iedereen op dit forum zegd praten en huil het eruit. Maar ik kan niet huilen. Ik sla alles op in mijn hoofd en denk. Om mijn frustatie te minderen rook ik. Mijn verhaal is lang en ingewikkeld en ik blijf er over denken. En besluit dat het niet erg genoeg is om over te praten. Mijnlease pony is het enige wat me nog overeind houd. Alleen daar licht probleen 2. We hebben echt een band en ik kan niet zonder hem. Maar ik kan me niet concentreren op school, want mijn hoofd zit vol en gedachtes dwalen constant af. Hierdoor staat school er slecht voor. Maar ik weet dat ik mijn niveau aan kan, alleen momenteel niet.ik hield bewust mijn mond thuis. Ik wist hoe ze zouden reageren. Bovendien durfde ik het niet aan papa te vertellen. Alleen nu heeft mijn mentor naar huis gebeld. Mijn moeder heeft godzijdank niets tegen papa gezegd. Aleen mama was boos en heeft gezegd dat ik minder naar de stal mag. Maar stal is nu het belangrijkste en het enigste waar ik echt gelukkig van word. Ik weet dat ik het jaar nu aan het verkloten ben en ik niet over ga zo. Alleen dit gaat me niet helpen. Ikword nog depressiefer en het zal bergafwaarts werken. Ik weet echt niet wat ik nu moet doen.

Sorry voor de lange tekst en de schrijf fouten. Dankje als je de hele tekst leest voor me en ik hoop dat jullie een oplossing hebben voor me