Skip to main content

Hoi, 

Ik ben een meisje, 16 jaar. Het gaat niet goed met me. 

Ongeveer 5 maanden geleden was ik erg depressief. Voor mijn depressie was mijn leven vrij stabiel, goede cijfers, veel vriendinnen, een vriendje en sport. Maar dit is allemaal weg, ik sta alleen maar onvoldoendes, mijn vriendinnen zijn weg, mijn vriendje is weg en mijn sport vind ik niet meer leuk. Ook gaat het thuis heel erg slecht en is er elke dag ruzie. 

Het punt is, het gaat beter met mij, ik voel me beter. Maar telkens als ik me beter begin te voelen, val ik terug. Dit omdat mijn leven zo onstabiel is, hierdoor ben ik constant gestresst en gespannen. En die eeuwige stress maakt mij zo ongelukkig, ik krijg er agressie van en paniekaanvallen.  Ik weet gewoon niet of ooit weer ECHT gelukkig zal zijn, omdat ik mijn trauma's () blijf herbeleven. 

Ik voel mij vaker blij op zijn tijd, maar over het algemeen voel ik me zo ongelukkig en leeg, gestresst en paniekerig en agressief en gestresst en gestresst en gestresst. 

dit dus 

Hoi Chillingz,

Ik snap hoe je je voelt, ik heb ook zo iets mee gemaakt in mijn verleden (een paar jaar geleden) en moest ik uiteindelijk van mijn school toen die tijd naar een psycholoog  toe voor mijn trauma's om die te verwerken, misschien is dat ook iets voor jou? Want ik heb net gelezen dat je trauma's hebt en steeds herbelevingen hebt. Ik weet hoe moeilijk die stap kan zijn, maar ik raad het je zeker aan om te proberen. Ik heb tot 2 x aan toe emdr gevolgd en mij hielp het niet, ik weet niet hoe het bij jou zit maar je kan het altijd aangeven en zo iets een kans geven als je er ook voor openstaat.

 

Veel succes ermee,

Xxx Girltjepower.

 


ik zit nu in een soortgelijke situatie als jij.

ik probeer om zo veel mogelijk objectief naar dingen te kijken. ik ben 3 jaar depressief nu ongeveer. en mijn psycholoog heeft mij deels emotioneel gevoelloos en deels overemotioneel verklaard. ik snap hier nog steeds niks van hahaha. maar wat voor mij helpt is kijken van een afstandje naar mijn situatie en eens hard lachen. ik probeer me dan in te beelden hoe ik hier over 20 jaar op terug kijk en me afvraag waar ik me al die tijd zo druk om maakte terwijl ik me stiekem af vraag of ik de 20 wel ga halen. het punt wat ik probeer te maken (wat niet goed lukt maar ja je moet het er mee doen 😉 is het komt wel goed. als school kut gaat stop je misschien met school. of het gaat weer beter. of je knokt jezelf erdoor heen. maar hoe dan ook het komt vanzelf en het heeft sowieso geen zin om je daar nu depressief over te voelen. geniet van de kleine dingen, leef in het nu 🙂 sterkte! en dit forum is er altijd voor je..


Reageer