Hoi DIËZZ, 
Wat ontzettend naar voor je! Ik leef heel erg met je mee! Ik denk dat het ten eerste heel goed is om hier met iemand over te praten : je ouders, een oom, een nichtje. Praten lucht heel erg op, en ze zullen je  begrijpen en naar je luisteren! Ook zou ik je aanraden om dingen te doen die je leuk vindt, en waardoor je niet aan die verschrikkelijke gedachtes moet denken! Ga bijvoorbeeld een rondje wandelen, ga dansen, zingen, knuffel een dier. Het is zo dat op een geefmoment je tranen als het ware op zijn, maar je je rot blijft voelen.  dit is een hele moeilijke periode voor je, dus je hoeft je niet blij en vrolijk voor te doen, maar eerlijk zijn! Je kan er altijd nog met je mentor of een vertrouwenspersoon op school over praten! 
Ik hoop dat ik je goed geholpen heb! 
sterkte en groetjes van mij!