De Kindertelefoon.nl

Hoi,



Het is heel naar om aan zelfmoord te denken. En dat houdt denk ik niet zomaar op. Maar je zei dat je wilde springen, en toch ben je niet gesprongen. Waarom?

Omdat je toch zin had om te leven?

Omdat je niet durfde?

Ik denk dat je niet sprong omdat je onbewuste dat je beschermde. Je wil toch diep vanbinnen leven? Maar op een andere manier denk

Ik adviseer je om je leven te veranderen, dat klinkt heel stom, I know

Maar ga met je vriendin waar je van houdt praten. Je zegt dat ze een lieve meid is, dan zal ze toch naar je luisteren?

Zeg haar bijvoorbeeld heel random op school dat je haar iets moet vertellen en of ze bijv met je mee naar huis gaat en tell her!

Wat je vertrouwenspersoon betreft, ik zou het ook vreemd vinden als die steeds de afspraken vergeet, maar je weet de reden erachter niet. Misschien is het gewoon een nare omstandigheden.



Maar blijf alsjeblieft leven, je bent jong en als je nu dood ontloop je zoveel moois. Ik kan je niet dwingen te leven. Maar pls. Ik vind het vervelend als iemand zich zo voelt, anders zou ik niet zoveel typen. Probeer aan de fijne dingen te denken. Van vroeger, hinkelen etc. Soms helpt het.

PS. Wat ik zeg hoef je nietepersee te doen, ik kan namelijk niet goed begrijpen wat je voelt,maar ik mijn best



Groetjes,

---

Heeyy,



Allereerst wat een nare en vervelende situatie.

Net zoals jij beschrijft zijn zelfmoord gedachtes eng en naar.

Ze maken je verdrietig, onrustig, somber, onzeker en helemaal kapot.



Je zegt dat je met een vertrouwenspersoon een gesprek heb gepland, maar zij verzet telkens het gesprek.

Dat is erg vervelend!

Heb je haar misschien al gemaild of gezegd dat je best wel behoefte hebt aan zo'n gesprek en dat het echt niet zo lekker gaat?

Misschien ziet zij/hij dan wel in dat het echt even belangrijk is jou te spreken.

Vertrouwenspersonen zijn vaak druk om kinderen te helpen , en dat willen ze zeker ook bij jou doen alleen weten ze het verhaal bij jou nog niet en kunnen ze je nog niet echt verder helpen.



Als het toch allemaal te lang duurt kun je misschien ook een afspraak maken bij de huisarts. Je kunt daar je verhaal kwijt en ze kunnen je hulp aanbieden en jij kan er zelf mee instemmen wat jij wilt. Als je niet wilt dat je ouders het weten, kan dat. Zij hebben namelijk een geheimhoudingsplicht en mogen het dus niet door vertellen aan bijvoorbeeld je ouders of andere personen. Het gesprek blijft dus tussen jou en je huisarts.



Ik heb nog wel een paar vraagjes voor je:



Hoe komt het dat je je zo voelt? (is er iets gebeurt)

Ben je onzeker over jezelf?

Denk je vaak negatief over jezelf?

Wat is de reden van jou zelfbeschadiging?

Hoelang voel je je al zo?



Je hoeft op deze vragen geen antwoord te geven hoor!

Maar ik krijg door de antwoorden op deze vragen wel iets meer duidelijkheid over jouw situatie..

En misschien kan ik dan tips geven over wat je op sommige momenten kunt doen.



Je kunt ook als je weer zo'n moment hebt, dat je op het punt staat jezelf iets aan te doen bellen met de zelfmoordpreventielijn 113. Zij kunnen je op dat moment helpen en er voor zorgen dat je misschien op dat moment minder bang bent en een beetje tot rust komt.



Je bent een vechter, een mooi mens, een waardevol iemand probeer dat in je hoofd te houden.

Nee, het gaat nu op dit moment niet goed maar jij kunt je weer beter gaan voelen met de juiste hulp, tips en tricks. Je hebt nu het eerste stapje al gezet door een afspraak te plannen en een stukje van je gevoelens op deze site te plaatsen en te delen met anderen! Hierop mag je echt trots zijn!

---