Hoi!
Ik ben 16 jaar en ik zit hier al echt TIJDEN mee. Het is alleen nu zover gekomen dat ik hier toch graag antwoorden op wil hebben. Ik hou er echt niet van om "dramatisch" te doen, vandaar dat ik hier al heel lang mee wacht tot hier echt wat mee deed. Ik heb wel mijn onderzoek gedaan en zelftesten gemaakt maar het is allemaal wat wisselvallig.
Maar even voor wat achtergrond info. Ik ben al wel eens naar therapie gegaan als 6/7 jarige voor een aantal jaar. Dit was omdat ik veel tegen familie zei dat ik er niet meer wou zijn, erg vroege leeftijd natuurlijk en ik weet er ook niet super veel meer van maar ik heb wel het gevoel dat het er mee te maken heeft.
Nu loop ik al tijden tegen aan dat ik soms dagen heel somber ben en echt totaal uit mijn doen. Ik snijd niet, alhoewel ik daar wel aan gedacht heb en ik maak ook vaak "doelen" voor mijzelf, waar ik naar uit kan kijken als een soort herinnering dat ik tot dat moment moet leven. Soms heb ik wel echt moment dat ik denk van "nu doe ik het!" Maar dan wil ik mijn zusje niet achterlaten, dus dan doe ik toch niks.
Ik vind beslissingen maken lastig, ik huil snel, ik heb vaak het gevoel dat ik eenzaam ben ondanks dat ik mensen om mij heen heb. Als ik een tijdje niet met iemand praat wordt ik al snel onrustig.
Wat mij vooral tegenhoudt is dat ik mij veel beter voel rond andere mensen omdat ik dan snel kan lachen, maar alleen kakt het allemaal in.
Ik wil niemands tijd verspillen en ik heb er moeite mee om met mijn moeder hierover te praten.
Is het de tijd waard om toch te vragen om naar de huisarts te gaan?
Alvast heel erg bedankt!
Jouw reactie was het laatste zetje die ik nodig had om de stap te zetten
