Hoi ik ben een tijdlang heel erg goed bevriend geweest met iemand. Sinds we 8 of 9 waren. Helaas is het in de tweedeklas bergafwaarts gegaan. Mijn vriendin wist dit alleen niet, omdat ik niet durfde te vertellen over mijn strugels. Ik ben namelijk heel onzeker over mijzelf en zit voor dit en nog een paar andere reden bij een psycholoog. Mijn vriendin wist wel dat ik daar zat maar ik schaam me er voor en heb dus nooit verteld waarom.
Ze maakte zo nu en dan opmerkingen over mijn lichaam, hoe ik eet/drink en nog veel meer. Na een tijdje toen we aan het fietsen waren was ik er klaar mee. En nu ik erop terug kijk was ik best onredelijk het ging zo:
(onthoud hierbij dat ik erg veel moeite heb met vragen aan mensen stellen en daarom of heel veel of niet praat)
Ik die vriendin en nog een vriendin van mij waren al zo’n 20 minuten naar school aan het fietsen. Hierin was ik bijna de hele tijd stil en was ik aan het twijfelen om te vragen hoe het ging.
Uiteindelijk vroeg ik het en die vriendin keek me vreemd aan en zei dat ik altijd over mezelf praatte.
Ik viel stil en aangezien ik een slecht zelfbeeld heb begon ik me naar te voelen maar ik werd ook een beetje pissig aangezien ik al zo lang vervelende opmerkingen accepteerde en ik gewoon wou weten of het goed ging.
Aangezien ik boos was fietste ik weg en sindsdien heb ik geen woord meer met der gesproken.
Dit was afgelopen herfst vakantie en vandaag heb ik van mijn vader gehoord dat het niet goed met der gaat. Ze heeft depressieve klachten en heel weinig eetlust. Dat eetlust had ze ook al last van toen we nog close waren. Ze at dan elke dag alleen maar een komkommer avond eten en soms een snack. niet genoeg dus.
Nu ben ik bang dat ze zich slecht over zichzelf is gaan voelen aangezien ik zo abrupt contact heb verbroken en nooit iets heb uitgelegd ook al vroeg ze erom.
Ik weet dat het niet goed is dat ik der geen uitleg geef maar ik kan het niet gewoon niet.
Ik heb geen idee wat ik nu moet doen, want zelf mis ik onze vriendschap wel. Ik ben ook heel bang dat ze zichzelf wat aandoet. Dit, omdat ze heel erg roekeloos is en nooit echt bang was voor de dood tenzij het pijn zal doen.
Of dat ze aan selfharm doet, want dat verdient ze niet aangezien ik de gene ben die dit heeft veroorzaakt.
Heeft iemand misschien advies wat ik kan doen, want ik weet het gewoon niet meer.
