Ik heb veel meegemaakt, maar wie niet? Haha
ik ben depressief geworden toen ik 13 was voor het eerst. Ik begon met mezelf snijden, in me handpalm. Ik was in de huis van me tante en ik had iets gedaan en ik wou geen pijn voelen, ik zou met mijn nicht weggaan ze was boven. Dus ik heb me zelf snel gesneden het was best wel een scherpe mes. En ik heb mezelf ook diep gesneden, Daar begon het eigenlijk.
ik begon mensen weg te duwen die waarmee ik een band had, die tijd speelde ik habbo, Omdat ik daar kon zijn wie ik wou i guess, ik kon niet tegen grapjes meer en opmerkingen ik werd al heel snel boos.
Na een tijdje ging het goed, maar toen kreeg ik ruzie met iemand van habbo die mij dood wenste, en mijn beste vriend op habbo tegen mij zette. Het stelde niet echt veel en ik begon de ruzie, gelukkig ben ik nu weer vrienden met dat meisje en kunnen we er om lachen.
ik nam Stanley mesjes mee naar school, ik had al een keer aan zelfmoord gedacht. Maar ik kon mijn familie dat niet aan doen dus was ik toch over gegaan naar krabben.
Ik had ook een vriend van 3 jaar ouder, hij was dus 16. En ik had wel lang met hem iT was fun till iT lasted, hij kreeg na 6 maanden gevoelens voor mijn beste vriendin. Ik heb het geaccepteerd omdat ik dacht meisjes snappen elkaar als er word gezegd neem maar een relatie met hem dat het eigenlijk betekend dat je het niet wilt. Hun zaten ook bij mij op school gelukkig niet in het zelfde gebouw, tot dat ik hun een keer samen zag. Ze kregen trouwens op tweede kerst in 2016
dat was ook de dag dat ik begon met krabben. Ik ben er eigenlijk nooit mee gestopt.ik heb een beste vriendin en zij heeft een relatie met me neef, ik ben blij voor hun maar ik was close met allebei ik ze ze allebei niet veel en het doet me pijn ik weet dat ze een relatie hebben het hoort zo. Maar denken ze echt niet meer aan mij? Mijn neef heeft me verwijderd. En mijn eigen vriend die zit tegen mij te zeggen dat ik vies ben, en dat hij bang is voor wat ik hem aan kan doen. Maar ze weten helemaal niks over mij hij denkt dat ik niks ergs heb meegemaakt. Ik wil er niet over praten ik heb het opgeborgen in een doos, ik heb er flashbacks over maar ik zie alleen maar zwart beeld en onder die flashbacks krijg ik tranen. Ik denk dat er iets mis met mij is depressie ofzo, en dat ik hulp nodig zou hebben. Ik wil er niemand mee storen.
sinds eergisteren heb ik mezelf gekrabd, het is zo een fijn gevoel het brandt zo erg dat ik gewoon niet kan huilen. Ik krab mezelf altijd als ik op het punt sta om te huilen. Ik heb iets raars als ik ruzie heb of zo zeg ik dingen die ik niet meen, maar ook erge dingen. En daar denk ik niet bij na als ik het zeg. Het floept er gewoon uit en ik kwets er mensen mee. Ik wil weten wat er met mij aan de hand is....
sinds vandaag heb ik aan de conciërge een elastiek gevraagd, zodat ik hem om mijn pols kan doen, want jezelf krabben in de les komt gestoord over right ?
ik heb ook ruzie gehad vandaag op school met mijn vriend en ik kon me niet concentreren ik kreeg een vol gevoel in me buik en kon niet meer eten. Ik had moordneigingen (niet bij mezelf) ik wou iedereen die in me weg zat (pijn doen) natuurlijk heb ik het niet gedaan, ik had me elastiek om Mn pols dus kon gewoon trekken
ik heb last van verlatingsangst en bindingsangst.
bedankt dat je dit hebt gelezen, ik weet dat het veel is maar dit moest er allemaal uit. Tips ? Of wat dan ook alles is welkom. Ik wil beter worden
