Skip to main content

hallotjes daar ben ik weer. oke ik ben dus een 14 jarig meisje en ik heb sinds gr 6 zelfmoord gedachtes maar in groep 6 was het meer een smoes zodat ik meer aandacht van mensen zou krijgen. toen der tijd werd ik gepest (niet heel erg ofzo) en had ik heel vaak woede aanvallen wat het erg lastig maakte voor mijn ouders. och ik voel me echt een aandacht slet als ik dit vertel, maar goed.

 

maar later in de eerste kwamen die zelfmoord gedachtes terug maar dit keer echt, want in de eerste werd ik dus meer gepest en getreiterd door wat jongens en ik weet eigenlijk nog steeds niet waarom. maar in de eerste begon ik steeds meer te twijfelen en steeds onzekerder te worden want ik ben ook best wel een plank en in de eerste waren er echt al mensen die leken op 18 jarige. en ik dacht dat niemand me zou mogen enzo. ik heb 1x geprobeerd zelfmoord te plegen in de eerste door middel van een touw.

 

in de tweede had ik een leukere klas maar nog steeds kut. en voelde ik me steeds kutter want ik begon mezelf echt te haten en vond dat alles mijn schuld was enzo. en toen had ik het nog 2x geprobeerd. in de 2de is ook een goede vriend heen gegaan (gestorven) en daar kon ik dus ook totaal niet mee omgaan. zelf zit ik op voetbal en daar werd ik ook belachelijk gemaakt met “ben je depri fz” “hahahahah” toen dacht ik bij mezelf hé ben ik echt depri? vele zeggen gewoon dat ik sad ben enzo en dat je naar de dokter moet gaan zodat je je kan laten testen of je depri bent. (sorry als ik het fout heb ik ben dom) 

 

in de derde begon ik te puberen en werd ik ook stout tegen over mijn ouders en docenten enzo. maar nog steeds het zelfde verhaal ik ben sinds kort ook begonnen met mezelf te snijden als ik iets verkeerds doe (bv als ik een ruzie heb veroorzaakt) maar kort samengevat voel ik me zo alleen zo nutteloos en dom, en vraag ik mezelf constant af of ik wel door wil gaan. 

 

zelf heb ik 2 jaar op therapie gezeten (wat niet helpte) jammer genoeg.

zelf heb ik niemand om me heen die mij begrijpt en die me steunt. zelfs mijn ouders begrijpen mij niet en denken dat ik me aanstel. hierdoor durf ik eigenlijk niks meer te zeggen tegen iemand. en daardoor ben ik hierop terecht gekomen om mijn gevoelens te kunnen delen / te kunnen opschrijven.

 

maar de vraag is: denken jullie dat ik depri ben of dat ik gwn sad ben.

 

sorry als je dit ni begrijpt ik heb maar wat opgeschreven dit was ongeveer 1 procent van alles wat er is gebeurt en het is ook zeer ingewikkeld bij mij dus jahhh ik denk dat niemand dit begrijpt.

 

maar jaa t zou lief zijn als je reageert onder dit en idk of jullie het to zo ver lezen wrs nie

maar jaaa liefs,

 

sad af x

Hey @sad af .

Vervelend dat je je zo voelt!

Ik snap je gevoel, maar snijden is niet de oplossing,  ik spreek uit ervaring,  het helpt niet en als het helpt is het maar voor korte duur en je houd er veel littekens aan over(die heb ik veel) . 

Ik zelf heb vroeger veel zelfmoordpogingen gedaan dus weet wat je op dat moment voelt. Als je weer zo voelt en je wil jezelf iets aan doen bel of chat dan anoniem met 0900 0113 of met de kindertelefoon.  Praten helpt.

Of anders kan je misschien praten met je mentor of iemand anders die je vertrouwt. 

Vervelend dat een goede vriend van je is overleden!  Dat gevoel ken ik ook. 

Dat ruzie maken dat heeft denk ik ook te maken met de pubertijd. 

Je bent helemaal niet nutteloos en dom! Je hebt de moed en de kracht om dit met ons te delen , en daar is veel moed voor nodig. 

Jammer dat de therapie niet werkte.

Gevoelens uiten is goed, dat lucht op.

Of je nou depri of sad bent kan ik niet zeggen. Maar bij beide helpt praten.

Ik begrijp wat je bedoelt.  

En ja ik heb het hele verhaal gelezen.

Ik ben heel trots op je dat je tot deze stap al bent gekomen.

Je kan altijd hier iets op dit forum kwijt over van alles en nogwat.  De forums zullen je dan proberen te helpen en hun advies/menig geven. 

Hopelijk helpt dit. 

Groetjes gebruiker c 

 


hee meid!

super naar dat je je zo voelt maar ik begrijp je.  En je moet echt niet aan jezelf gaan twijfelen, je bent zo als je bent en wees er trots op oke? 

Ik snap dat dat soms moeilijk is en ik heb een paar tips voor je:

1 als je in de ochtend wakker wordt ga je gelijk naar een spiegel en zeg je tegen jezelf dat je mooi bent en dat je gelukkig bent. En dat je er een mooie dag van gaat maken. Nu denk je misschien dat het geen barst help en dat je er niet in gelooft. Maar ik beloof je het werkt echt zolang je er vertrouwen in hebt. Als je dit een poosje doet wordt je waarschijnlijk minder onzeker

2 Ik weet niet of je depri bent maar het zou zomaar kunnen. Om je in iedergeval op te vrolijke kun je een keer je op je allermooiste aankleden en dan een lekker rondje gaan lopen of fietsen met feelgood music. op. Dit werkt echt om je blij te maken ook zou je een keer een kunnen gaan logeren bij iemand die je aardig vind en er een leuke dag van te maken.  Of gewoon lekker gek doen en dansen daar wordt je echt hardstikke blij van! Ook je hobby’s beoefenen is leuk toch? Probeer op elke dag een leuk hoogte puntje te plannen dan kun je daar naar uit kijken.

3 Meid snijd alsjeblieft nooit meer begrepen!? dat is zo slecht voor je geloof me. Om dit tegen te gaan kun je iedere keer als je die gedachte krijgt heel hard in je vuisten knijpen houd dit vol tot de gedachte verminderd dit zou in het begin erg moeilijk zijn. Maar als je de gedachte krijgt en je vuisten knijpt en vervolgens niet hebt gesneden wordt je en mag je trots zijn en jezelf belonen met iets.

ik hoop heel erg dat het beter gaat met je en weet dat er altijd mensen voor je klaar staan 😉 ily!

groetjes


@sad af  mag ik je sws eerst vertellen dat je van jezelf moet houden. Het feit dat het tegenwoordig allemaal draait om hoe je eruit zit vind ik zelf ech fucking gaar en word er ook boos van want iemand zijn persoonlijkheid is gewoon het belangrijkst. 
Start met van jezelf te houden en snijd jezelf niet dat is echt niet slim geloof me. 
 

als je hulp nodig hebt kan je altijd mij hier een bericht sturen en ik wil je altijd opvrolijken als je dat nodig hebt. 
mvg Mattie


bedankt voor de reacties en de hulp, ik was vergeten dat ik dit had gepost maar had eigenlijk ook niet gedacht dat mensen hierop zouden reageren, maar toch… 


bedankt voor de reacties en de hulp, ik was vergeten dat ik dit had gepost maar had eigenlijk ook niet gedacht dat mensen hierop zouden reageren, maar toch…  daar is dit forum voor, om elkaar te helpen. En iedereen vergeet wel is iets, dus no problem.  En natuurlijk reageren mensen hier op.

Groetjes Gebruiker c 


Reageer