Hallo,
ik heb een jaar lang geen topics geplaatst omdat alles eigenlijk wel beter begon te gaan. Ik voelde me gelukkiger en nu heb ik het gevoel dat ik te vroeg heb gejuicht.
Het is namelijk weer terug, ik voel me heel erg leeg en verdrietig, en ik huil vrijwel altijd als ik alleen ben. Het is zo vervelend want ik heb voor mijn gevoel alles gedaan om dit gevoel proberen weg te laten gaan. Ik heb gewoon geen hoop meer. Mensen pesten me niet meer, op school gaat alles best wel goed, maar nu gebeurt alles in mijn hoofd.
Ik maak mezelf wijs dat de wereld beter zou zijn zonder mij, en dat ik nutteloos en lelijk ben. Ik ben ook weer begonnen met zelfbeschadiging en ik zie gewoon geen uitweg meer.
Heeft iemand misschien tips voor me?
Bladzijde 1 / 1
Hallo!
Ik wil eerst even zeggen dat ik me eigen heel erg goed kan inleven in de situatie waar jij nu inzit. Ik weet heel goed hoe dat lege gevoel voelt en hoeveel verdriet je hebt als je alleen bent. Ik heb zelf ook heel veel last van eenzaamheid en ik heb het gevoel dat mensen mij niet snappen. Verdrietig dat je weer bent begonnen met zelfbeschadiging, ik heb het ook een tijdje gedaan maar heb het nu voor een tijdje niet meer gedaan en ik heb de drang ook niet.En hoe dat komt? Iemand wees me erop dat ik de weg naar zelfliefde moest gaan maken, ik moest weer van me eigen houden, ik moest me eigen weer accepteren en ik ben richting de goede kant ik voel het, ook al heb ik nog vaak van dat lege gevoel. Maar als ik nu zeg tegen jou dat je misschien ook wel die reis moet maken? Die reis naar zelfliefde en zelfacceptatie? En inderdaad de weg naar die liefde is moeilijk en ingewikkeld, het is echt met vallen en opstaan, maar als ik het kan dan kan jij dat ook! Ik heb littekens op mijn arm waar ik zoveel spijt van heb, dus denk echt wat je op dat moment aan het doen ben, ook al is dat heel erg moeilijk, je doet je eigen vaak pijn omdat je even die verdriet niet meer wilt voelen maar eigenlijk werd mijn verdriet nog groter door zelfbeschadiging, ik wist niet waar ik mee bezig was.
Ik voelde me eigen vergeten, ongehoord en ik ging steeds dieper die put in, tot dat ik geen uitweg meer zag. Ik verdronk eigenlijk in mijn donkerte en ik verloor mijn ziel tussen de mensenmassa. Maar ik wilde dit helemaal niet en ik mailde mijn verhaal naar iemand die mij goed heeft geholpen en nog steeds helpt, Ik had tegen die gene gezegd dat ik verdronken ben in een zwarte put met verdriet en leegte, waarop die persoon had gezegd ''Lichtstralen van de zon weerkaatsen op de wanden van de put en gaan steeds dieper de put in, dan word het dus echt donker in die put, en in dat donker kan je omhoog naar de sterren kijken en dan zie je het licht van de ster die recht boven jou staat''. Ik wil hiermee zeggen dat je accepteert dat je voor nu even in die zwarte put zit en dat je rustig gaat zitten op de bodem van de put, als je gaat klimmen dan zie je sterren niet. Maar als je op de bodem zit dan kan je de sterren zien. Ik vond dit zo'n mooie uitspraak en het heeft me echt weer wat positiever gemaakt, het is moeilijk om dat voor je ogen te zien maar misschien lukt je het wel? Kijk naar de sterren en weet dat de sterren jou weer het licht kunnen geven wat jij nu nodig hebt.
Je bent niet nutteloos en lelijk, dat zijn die donkere gedachten die dat zeggen, maar luister niet naar ze, want jij bent het waard, jij bent uniek en niemand is zoals jou! Ik voelde me eigen ook altijd heel erg minderwaardig tot dat ik dacht Nee! ik moet me eigen accepteren het is klaar met dit gevoel! Ieder mens is uniek en ieder mens heeft zijn eigen talenten. Er is altijd een uitweg, ook al zie je die nu niet, hij is er wel, ergens verstopt, heel erg goed verstopt in je eigen. En ook al denk je dat die uitweg nu niet kan bereiken probeer het echt. Ik sta elke dag weer op en ik probeer elke dag weer me eigen wat beter te voelen, elke dag heb je nieuwe kansen en nieuwe mogelijkheden die jouw leven beter maken. Soms is het moeilijk om die uitweg te zoeken, maar weet dat elke dag dingen kunnen omslaan naar iets positiefs. Ook al heb je die verdriet nog van gisteren of van weken geleden probeer je te focussen op de positieve weg naar je toekomst.
Ik kan je als tip meegeven om naar www.113.nl te gaan ze geven daar een anonieme therapie aan mensen die aan zelfmoord denken of die aan zelfbeschadiging doen. Ik zit zelf nu midden in die therapie en ik moet zeggen dat ik er echt positief over ben. Als je je eigen aanmeld voor de therapie dan heb je verschillende chatsessies met je therapeut en je gaat ook samen met je therapeut een veiligheidsplan maken, Dat is een plan waarin je gaat kijken hoe jij het beste veilig kan blijven zodat je niet meer aan zelfbeschadiging doet Ik zie al veel vaker lichtpuntjes in de zwarte menigte waar ik inzit, Het is nog steeds heel erg moeilijk om met dat lege gevoel te lopen, maar het is echt met vallen en opstaan en vaak moet je je eigen mentaal sterk houden, want ook erg lastig is.
Ik hoop echt dat ik je wat heb mee kunnen geven, probeer je eigen sterk te houden in deze tijd, ik sta samen met je sterk. Ik hoor graag van je!
Groetjes,
Britt
Ik wil eerst even zeggen dat ik me eigen heel erg goed kan inleven in de situatie waar jij nu inzit. Ik weet heel goed hoe dat lege gevoel voelt en hoeveel verdriet je hebt als je alleen bent. Ik heb zelf ook heel veel last van eenzaamheid en ik heb het gevoel dat mensen mij niet snappen. Verdrietig dat je weer bent begonnen met zelfbeschadiging, ik heb het ook een tijdje gedaan maar heb het nu voor een tijdje niet meer gedaan en ik heb de drang ook niet.En hoe dat komt? Iemand wees me erop dat ik de weg naar zelfliefde moest gaan maken, ik moest weer van me eigen houden, ik moest me eigen weer accepteren en ik ben richting de goede kant ik voel het, ook al heb ik nog vaak van dat lege gevoel. Maar als ik nu zeg tegen jou dat je misschien ook wel die reis moet maken? Die reis naar zelfliefde en zelfacceptatie? En inderdaad de weg naar die liefde is moeilijk en ingewikkeld, het is echt met vallen en opstaan, maar als ik het kan dan kan jij dat ook! Ik heb littekens op mijn arm waar ik zoveel spijt van heb, dus denk echt wat je op dat moment aan het doen ben, ook al is dat heel erg moeilijk, je doet je eigen vaak pijn omdat je even die verdriet niet meer wilt voelen maar eigenlijk werd mijn verdriet nog groter door zelfbeschadiging, ik wist niet waar ik mee bezig was.
Ik voelde me eigen vergeten, ongehoord en ik ging steeds dieper die put in, tot dat ik geen uitweg meer zag. Ik verdronk eigenlijk in mijn donkerte en ik verloor mijn ziel tussen de mensenmassa. Maar ik wilde dit helemaal niet en ik mailde mijn verhaal naar iemand die mij goed heeft geholpen en nog steeds helpt, Ik had tegen die gene gezegd dat ik verdronken ben in een zwarte put met verdriet en leegte, waarop die persoon had gezegd ''Lichtstralen van de zon weerkaatsen op de wanden van de put en gaan steeds dieper de put in, dan word het dus echt donker in die put, en in dat donker kan je omhoog naar de sterren kijken en dan zie je het licht van de ster die recht boven jou staat''. Ik wil hiermee zeggen dat je accepteert dat je voor nu even in die zwarte put zit en dat je rustig gaat zitten op de bodem van de put, als je gaat klimmen dan zie je sterren niet. Maar als je op de bodem zit dan kan je de sterren zien. Ik vond dit zo'n mooie uitspraak en het heeft me echt weer wat positiever gemaakt, het is moeilijk om dat voor je ogen te zien maar misschien lukt je het wel? Kijk naar de sterren en weet dat de sterren jou weer het licht kunnen geven wat jij nu nodig hebt.
Je bent niet nutteloos en lelijk, dat zijn die donkere gedachten die dat zeggen, maar luister niet naar ze, want jij bent het waard, jij bent uniek en niemand is zoals jou! Ik voelde me eigen ook altijd heel erg minderwaardig tot dat ik dacht Nee! ik moet me eigen accepteren het is klaar met dit gevoel! Ieder mens is uniek en ieder mens heeft zijn eigen talenten. Er is altijd een uitweg, ook al zie je die nu niet, hij is er wel, ergens verstopt, heel erg goed verstopt in je eigen. En ook al denk je dat die uitweg nu niet kan bereiken probeer het echt. Ik sta elke dag weer op en ik probeer elke dag weer me eigen wat beter te voelen, elke dag heb je nieuwe kansen en nieuwe mogelijkheden die jouw leven beter maken. Soms is het moeilijk om die uitweg te zoeken, maar weet dat elke dag dingen kunnen omslaan naar iets positiefs. Ook al heb je die verdriet nog van gisteren of van weken geleden probeer je te focussen op de positieve weg naar je toekomst.
Ik kan je als tip meegeven om naar www.113.nl te gaan ze geven daar een anonieme therapie aan mensen die aan zelfmoord denken of die aan zelfbeschadiging doen. Ik zit zelf nu midden in die therapie en ik moet zeggen dat ik er echt positief over ben. Als je je eigen aanmeld voor de therapie dan heb je verschillende chatsessies met je therapeut en je gaat ook samen met je therapeut een veiligheidsplan maken, Dat is een plan waarin je gaat kijken hoe jij het beste veilig kan blijven zodat je niet meer aan zelfbeschadiging doet Ik zie al veel vaker lichtpuntjes in de zwarte menigte waar ik inzit, Het is nog steeds heel erg moeilijk om met dat lege gevoel te lopen, maar het is echt met vallen en opstaan en vaak moet je je eigen mentaal sterk houden, want ook erg lastig is.
Ik hoop echt dat ik je wat heb mee kunnen geven, probeer je eigen sterk te houden in deze tijd, ik sta samen met je sterk. Ik hoor graag van je!
Groetjes,
Britt
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
