Al een redelijk lange tijd ben ik depressief, voornamelijk door dingen in het verleden en het snel terugkeren van dezelfde situatie (alleen zijn) als toen. School gaat slecht, maak vaak ruzie/raak snel agressief met ouders en zusje (schop/sla dan meubilair), doe onderhand jammer genoeg ook aan zelfbeschadiging.
Meestal beschadig ik mijn schouders want dan kan ik t-shirts op warme dagen dragen zonder dat mensen raar opkijken, maar soms weet ik het echt niet meer en dan doe ik het boven op mijn pols, de pleisters beginnen onderhand ook op te vallen.
Nou heb ik vorige week mijn moed bij elkaar gezocht en degene van mijn 'vrienden' waarmee ik het beste kan praten een berichtje gestuurd over wat er aan de hand was en dat ik niet echt lekker in mijn vel zat. Nou kreeg ik daarop het antwoord dat ze niet wist hoe ze kon helpen maar dat ze wel kon luisteren en praten.
Heb 4 dagen geleden afgesproken dat we even moesten praten die avond, werd door haar verplaatst naar de dag erna. Toen ook weer verplaatst na nog een dag daarna, gisteren had ik niet eens een bericht terug gekregen dat ze niet kon maar moest ik er naar vissen dat ze niet kon. Na het vertellen aan haar over mijn situatie beginnen mijn andere 2 'vrienden' van de groep ook een beetje raar te doen, ze sloten me al redelijk vaak buiten met dingen zoals bellen en naar de winkel gaan (vandaar het gevoel van alleen zijn). Ook zeggen ze nooit sorry als ze mij bijvoorbeeld 'vergeten' te vragen en geven mij gelijk de schuld dat ik niet had gevraagd of ik mee kon (???).
Ik val steeds dieper in een gat en kan er heel moeilijk uit komen, zelfbeschadiging wordt steeds erger en een grote reden waarom ik depressief ben word erdoor steeds erger.
Ik weet niet meer wat te doen, ggz heeft 5 jaar geleden ook niet geholpen voor mij en nieuwe vrienden maken lukt mij simpelweg niet doordat ik een gigantische introvert ben.
Hulp zou fijn zijn.
Bladzijde 1 / 1
Ik weet dat je dit weet, maar geloof me jezelf snijden is geen oplossing weetje waarom? Ik deed het vroeger ook omdat ik een erge verleden had, maar ik heb nu een betere leven als vroeger en ik heb nu nog littekens. Iedereen die ik nu ken kijkt er ook vaag naar toe. Ik heb heel veel spijt dat ik het heb gedaan dus stop ermee, hoewel het een goed gevoel geeft je moet echt stoppen je gaat spijt krijgen later. Want geloof me op een dag gaat al deze shit verleden voorbij en je gaat je eigen leven als de beste leven. Ik had ook vriendinnen die mij buitensloten, het is zo een naar gevoel ik weet het, maar het zijn geen vriendinnen van je geloof me, want je zegt het zelf ze doen raar, dus ze praten over je. Beëindig die vriendschappen want over paar jaar ga je denken wie de fuck waren hun? Je gaat boos worden op jezelf omdat hun jou leven verpesten. Je bent prachtig en jou ouders is een ander geval. Praat met een pyscholoog ofz. Die helpen vaak met die situaties goed.
@ ikbenlekkeryeah
Maar als ik mijn vrienden 'drop', waar moet ik dan tijdens de pauzes gaan zitten? En naast wie tijdens geschiedenis, het lokaal is namelijk vol dus lijkt het mij akward als ik dan toch nog naast hun zit.
Onnodige quote verwijderd.
Maar als ik mijn vrienden 'drop', waar moet ik dan tijdens de pauzes gaan zitten? En naast wie tijdens geschiedenis, het lokaal is namelijk vol dus lijkt het mij akward als ik dan toch nog naast hun zit.
Onnodige quote verwijderd.
Vriendin heeft zojuist geappt dat ik maar iemand anders moest zoeken om mee te praten over mijn probleem... De enige die ik vertrouw.
Hallo, @cookieXL Klinkt alsof je lastige problemen hebt en we hopen dat je op het forum de antwoorden vindt die je verder kunnen helpen. Mocht je echter graag met iemand willen chatten of praten, dan kun je natuurlijk ook terecht bij de Kindertelefoon. We zijn er voor alle kinderen en jongeren tot 18 jaar die in vertrouwen willen praten. Je hoeft dus niet te vertellen hoe je heet en wie je bent. We weten dat het soms lastig is om over iets te praten. Dat is niet erg. We helpen je daarbij. Praten lucht op, echt!
Chat of bel naar 0800-0432 (gratis), dit kan elke dag van 11.00 tot 21.00 uur.
Wil je met een leeftijdsgenoot praten?
Op maandag t/m vrijdag kun je van 18.00 tot 20.00 uur met een jonge vrijwilliger chatten. Dit zijn getrainde vrijwilligers tussen de 16 en 19 jaar oud.
Groeten van Meike_ van de Kindertelefoon
Chat of bel naar 0800-0432 (gratis), dit kan elke dag van 11.00 tot 21.00 uur.
Wil je met een leeftijdsgenoot praten?
Op maandag t/m vrijdag kun je van 18.00 tot 20.00 uur met een jonge vrijwilliger chatten. Dit zijn getrainde vrijwilligers tussen de 16 en 19 jaar oud.
Groeten van Meike_ van de Kindertelefoon
Hii,
Allereerst wil ik je sterkte wensen!
Ben je een lange tijd alleen geweest?
Heb je slechte cijfers op school of is er wat anders?
Waarover gaan de ruzies met je ouders en zusje vooral?
Sla/schop je hen wel eens?
Heb je wel aardige ouders?
En een aardig zusje?
Jammer dat je jezelf ook beschadigt maar het is ook wel lastig, om het in zo'n situatie niet te doen. Maar als je het niet meer doet is het natuurlijk nog beter
Het is echt goed dat je het wel tegen je vrienden hebt gezegt, dat is al een stap. En ik snap dat ze het lastig vinden en niet weten hoe ze jou moeten helpen. Want als je niet hetzelfde meemaakt kan het soms lastig zijn. Dat ze het vooruit stellen kan te betekenen hebben dat ze het ook eng vinden, en dat ze niet weten wat ze moeten zeggen, en dat ze het lastig vinden dat ze je niet kunnen helpen. Mischien hebben ze door dat je niet heel erg vrolijk bent en dat ze gewoon wel een gezellige midag willen hebben ofzo.
Jammer dat je steeds dieper valt.
Wat is de grote reden dat je depresief ben geworden?
Had je er 5 jaar geleden ook al last van?
Liefs,
Lise
Allereerst wil ik je sterkte wensen!
Ben je een lange tijd alleen geweest?
Heb je slechte cijfers op school of is er wat anders?
Waarover gaan de ruzies met je ouders en zusje vooral?
Sla/schop je hen wel eens?
Heb je wel aardige ouders?
En een aardig zusje?
Jammer dat je jezelf ook beschadigt maar het is ook wel lastig, om het in zo'n situatie niet te doen. Maar als je het niet meer doet is het natuurlijk nog beter
Het is echt goed dat je het wel tegen je vrienden hebt gezegt, dat is al een stap. En ik snap dat ze het lastig vinden en niet weten hoe ze jou moeten helpen. Want als je niet hetzelfde meemaakt kan het soms lastig zijn. Dat ze het vooruit stellen kan te betekenen hebben dat ze het ook eng vinden, en dat ze niet weten wat ze moeten zeggen, en dat ze het lastig vinden dat ze je niet kunnen helpen. Mischien hebben ze door dat je niet heel erg vrolijk bent en dat ze gewoon wel een gezellige midag willen hebben ofzo.
Jammer dat je steeds dieper valt.
Wat is de grote reden dat je depresief ben geworden?
Had je er 5 jaar geleden ook al last van?
Liefs,
Lise
hey,
Wat super klote dat die vriend opeens niet meer met je wil praten..... Je kunt op dit forum altijd je verhaal kwijt!
zelfbeschadiging, dat is een lastig iets. Stoppen is moeilijk, maar wel noodzakelijk. Elke dag waarop je niet snijdt is een overwinning. Dat moet je onthouden.
Ik hoop dat het helpt om je verhaal te delen op dit forum!
liefs,
Xxjee
Wat super klote dat die vriend opeens niet meer met je wil praten..... Je kunt op dit forum altijd je verhaal kwijt!
zelfbeschadiging, dat is een lastig iets. Stoppen is moeilijk, maar wel noodzakelijk. Elke dag waarop je niet snijdt is een overwinning. Dat moet je onthouden.
Ik hoop dat het helpt om je verhaal te delen op dit forum!
liefs,
Xxjee
Eerst even je vragen beantwoorden:
- De ruzies gaan meestal over kleine dingen, ikzelf word vooral geirriteerd als er dingen anders gaan dan geplanned.
- Ik sla/schop hen niet, echt heel soms mijn zusje maar dat is meestal niet hard en dan knijpt ze mij bijvoorbeeld, niet uit pure agressie (gelukkig).
- Mijn ouders zijn erg aardig, het is niet hun schuld dus.
- Mijn zusje is nu net 12 en is aan het puberen dus doet soms afstand of doet gewoon een beetje vreemd/puberig, niks mis mee I guess.
Ik wil het liefst ook stoppen met het snij gedoe maar het is soms echt de enige uitweg voor mij, dan werkt het uitschreeuwen bijvoorbeeld zelfs niet meer.
Mijn grootste reden is het alleen zijn en de druk die school tijdens deze moeilijke periode erbij oplegt maakt het steeds erger jammer genoeg. Ook spelen de gedachtes van de pesterijen weer op die op de basisschool gebeurden, voornamelijk omdat ik toen ook alleen was en naast mijn ouders/zusje niemand had. Toen werd ik al ook erg snel boos en zonderde me al snel af als ik thuis kwam van school om de rest van de dag tv te kijken op mijn kamer.
Gelukkig wist ik 5 jaar geleden niet over zelfbeschadiging en depressie en al het gedoe dat hierbij komt. Ik was toen gewoon er 'verdrietig' en 'verward' omdat ik niet wist wat ik fout deed en omdat mijn sociale vaardigheden er heel snel op achteruit gingen.
Het liefst bel ik ook hierover maar doordat mijn ouders thuis werken kan ik niet bellen zonder dat hun het weten. En als ze soms beide weg zijn zit mijn zusje in de kamer tegenover mij.
Bedankt voor het voorstel though
Misschoen kan je er een keer met je zusje over praten?
Je kan misschien ook met een vertrouwenspersoon of je mentor op school praten. En evetueel kan je naar de huisarts gaan, die kan je doorverwijzen.
Liefs Lexy
Liefs Lexy
- De ruzies gaan meestal over kleine dingen, ikzelf word vooral geirriteerd als er dingen anders gaan dan geplanned.
Ojah, snap ik wel..
- Ik sla/schop hen niet, echt heel soms mijn zusje maar dat is meestal niet hard en dan knijpt ze mij bijvoorbeeld, niet uit pure agressie (gelukkig).
Gelukkig, maar ja iedereen slaat zijnn zusje wel eens
- Mijn ouders zijn erg aardig, het is niet hun schuld dus.
Oke, wel fijn
- Mijn zusje is nu net 12 en is aan het puberen dus doet soms afstand of doet gewoon een beetje vreemd/puberig, niks mis mee I guess.
O vandaar, ja snap ik dat doet iedereen wel eens..
Ik wil het liefst ook stoppen met het snij gedoe maar het is soms echt de enige uitweg voor mij, dan werkt het uitschreeuwen bijvoorbeeld zelfs niet meer.
Snap ik, ja ik heb het ook en het is ook lastig om eraf te komen
Mijn grootste reden is het alleen zijn en de druk die school tijdens deze moeilijke periode erbij oplegt maakt het steeds erger jammer genoeg. Ook spelen de gedachtes van de pesterijen weer op die op de basisschool gebeurden, voornamelijk omdat ik toen ook alleen was en naast mijn ouders/zusje niemand had. Toen werd ik al ook erg snel boos en zonderde me al snel af als ik thuis kwam van school om de rest van de dag tv te kijken op mijn kamer.
O je bent gepest. Heel heftig?
Gelukkig wist ik 5 jaar geleden niet over zelfbeschadiging en depressie en al het gedoe dat hierbij komt. Ik was toen gewoon er 'verdrietig' en 'verward' omdat ik niet wist wat ik fout deed en omdat mijn sociale vaardigheden er heel snel op achteruit gingen.
O gelukkig dan ja!
Hej,
Zijn die 'vrienden' van je de concrete aanleiding of zijn er ook nog andere redenen waardoor je in de shit bent gekomen? Ik ben best benieuwd. Het is namelijk erg vervelend om te horen hoe ze tegen je doen, maar waarom doen ze zo tegen je?
Zijn die 'vrienden' van je de concrete aanleiding of zijn er ook nog andere redenen waardoor je in de shit bent gekomen? Ik ben best benieuwd. Het is namelijk erg vervelend om te horen hoe ze tegen je doen, maar waarom doen ze zo tegen je?
Even een update geven,
Afgelopen woensdag is degene die ik alles had verteld naar iemand op school gegaan zodat die het verder kon handelen, toch iemand die om me geeft, toch? Nee, het was eigenlijk alleen maar zodat ze kon zeggen dat ze er iets had aan gedaan en mij had geholpen als ik zelfmoord had gepleegd, het was dus uit eigen belang (uitleg verder op). Ik ben eerst bij het gesprekspersoon geroepen uit de les en heb daar mee gepraat en uiteindelijk zijn mijn ouders gebeld terwijl ik werd vastgehouden bij de schoolhoofd (zodat ik niet weg kon rennen ofzo). Mijn moeder zei dat ze al langer doorhad dat er iets was maar mij niet te veel wilde storen ermee omdat ze wist dat ik dan erg snel geïrriteerd wordt en dan al helemaal niks vertel. De volgende dag naar de psycholoog gegaan en die heeft me opgegeven voor een 4-dagen lange kamp om aan mezelf te werken in de zomer (tja het moet dan maar).
Nu dus diegene die ik vertrouwde, laten we dr Kim noemen zodat het wat makkelijker is om te vertellen. Ik had Kim geappt dat ik dankbaar was voor haar keuze enzo maar kreeg een beetje ongeinterreseerde reacties zoals 'oke' enzo... Vervolgens vraag ik de volgende dag of we na de toetsweek weer konden bellen zoals normaal en dat ik (de reden waarom ik eerst niet meer mee mocht bellen) niet meer zal doen en dat ik me onderhand al wat beter voelde.
Vervolgens kreeg ik de reactie van dat ze geen zin had om met mij te bellen (geen duidelijke reden opgegeven), dus die reden die ze eerst opgaf was gewoon een excuus en heb ik me voor niks zitten verbeteren. Vervolgens nadat ik zei wat voor bs dit was kreeg ik een reactie dat het beter was dat ik andere vrienden voor buitenschool moest zoeken. Dusja, daarna leavede Kim de groep (omdat ze toch met zijn 3en al een groep hadden) en daarna volgde ik want die andere 2 wisten toch al wat er gaande was omdat alle gesprekken door zijn gestuurd.
Dus dat is waarom ik denk dat ze met iemand ging praten over mij gewoon puur voor haarzelf was zodat ze van me af was, want ze verwachtte waarschijnlijk niet dat ik zal veranderen enzo duss... Nu heb ik (door mezelf soortvan) de einzijdige vriendschap weggedaan en heb ik geen vrienden meer, volgend jaar maar weer proberen... Ik ben verder ook niet meer geappt ofzo erover dus het kan ze alle 3 niet schelen.
Afgelopen woensdag is degene die ik alles had verteld naar iemand op school gegaan zodat die het verder kon handelen, toch iemand die om me geeft, toch? Nee, het was eigenlijk alleen maar zodat ze kon zeggen dat ze er iets had aan gedaan en mij had geholpen als ik zelfmoord had gepleegd, het was dus uit eigen belang (uitleg verder op). Ik ben eerst bij het gesprekspersoon geroepen uit de les en heb daar mee gepraat en uiteindelijk zijn mijn ouders gebeld terwijl ik werd vastgehouden bij de schoolhoofd (zodat ik niet weg kon rennen ofzo). Mijn moeder zei dat ze al langer doorhad dat er iets was maar mij niet te veel wilde storen ermee omdat ze wist dat ik dan erg snel geïrriteerd wordt en dan al helemaal niks vertel. De volgende dag naar de psycholoog gegaan en die heeft me opgegeven voor een 4-dagen lange kamp om aan mezelf te werken in de zomer (tja het moet dan maar).
Nu dus diegene die ik vertrouwde, laten we dr Kim noemen zodat het wat makkelijker is om te vertellen. Ik had Kim geappt dat ik dankbaar was voor haar keuze enzo maar kreeg een beetje ongeinterreseerde reacties zoals 'oke' enzo... Vervolgens vraag ik de volgende dag of we na de toetsweek weer konden bellen zoals normaal en dat ik (de reden waarom ik eerst niet meer mee mocht bellen) niet meer zal doen en dat ik me onderhand al wat beter voelde.
Vervolgens kreeg ik de reactie van dat ze geen zin had om met mij te bellen (geen duidelijke reden opgegeven), dus die reden die ze eerst opgaf was gewoon een excuus en heb ik me voor niks zitten verbeteren. Vervolgens nadat ik zei wat voor bs dit was kreeg ik een reactie dat het beter was dat ik andere vrienden voor buitenschool moest zoeken. Dusja, daarna leavede Kim de groep (omdat ze toch met zijn 3en al een groep hadden) en daarna volgde ik want die andere 2 wisten toch al wat er gaande was omdat alle gesprekken door zijn gestuurd.
Dus dat is waarom ik denk dat ze met iemand ging praten over mij gewoon puur voor haarzelf was zodat ze van me af was, want ze verwachtte waarschijnlijk niet dat ik zal veranderen enzo duss... Nu heb ik (door mezelf soortvan) de einzijdige vriendschap weggedaan en heb ik geen vrienden meer, volgend jaar maar weer proberen... Ik ben verder ook niet meer geappt ofzo erover dus het kan ze alle 3 niet schelen.
Hey,
Oja
Gelukkig dat je niet echt schopt en slaat, word jij wel eens geslagen?
Heb je wel geluk mee!
Oja dat is soms wel vervelend
Ja ik snap je hellemaal, want het is ook fk moeilijk om mee te stoppen.. Zelf
Ja, als je alleen bent doe ik het in ieder geval veel sneller, jij?
Heeft school veel druk op je?
Nee dat is echt super logisch
Gelukkig niet nee.
Ja, gelukkig wel!!!!
Maar weet je dat zeker??
Was het een fijn gesprek?
Kun je goed met je ouders praten?
Wat voor kamp is het?
Wat was de eerste reden dan?
Oke....?
Ik snap wel dat je dat denkt maar mischien is het ook wel niet zo... Mischien kun je het haar vragen.
Je mag wel blij zijn dat je nu hulp enzo krijgt!!
Liefs,
Lise
De ruzies gaan meestal over kleine dingen, ikzelf word vooral geirriteerd als er dingen anders gaan dan geplanned.
Oja
- Ik sla/schop hen niet, echt heel soms mijn zusje maar dat is meestal niet hard en dan knijpt ze mij bijvoorbeeld, niet uit pure agressie (gelukkig).
Gelukkig dat je niet echt schopt en slaat, word jij wel eens geslagen?
- Mijn ouders zijn erg aardig, het is niet hun schuld dus.
Heb je wel geluk mee!
- Mijn zusje is nu net 12 en is aan het puberen dus doet soms afstand of doet gewoon een beetje vreemd/puberig, niks mis mee I guess.
Oja dat is soms wel vervelend
Ik wil het liefst ook stoppen met het snij gedoe maar het is soms echt de enige uitweg voor mij, dan werkt het uitschreeuwen bijvoorbeeld zelfs niet meer.
Ja ik snap je hellemaal, want het is ook fk moeilijk om mee te stoppen.. Zelf
Mijn grootste reden is het alleen zijn
Ja, als je alleen bent doe ik het in ieder geval veel sneller, jij?
en de druk die school tijdens deze moeilijke periode erbij oplegt maakt het steeds erger jammer genoeg.
Heeft school veel druk op je?
Ook spelen de gedachtes van de pesterijen weer op die op de basisschool gebeurden, voornamelijk omdat ik toen ook alleen was en naast mijn ouders/zusje niemand had. Toen werd ik al ook erg snel boos en zonderde me al snel af als ik thuis kwam van school om de rest van de dag tv te kijken op mijn kamer.
Nee dat is echt super logisch
Gelukkig wist ik 5 jaar geleden niet over zelfbeschadiging en depressie en al het gedoe dat hierbij komt. Ik was toen gewoon er 'verdrietig' en 'verward' omdat ik niet wist wat ik fout deed en omdat mijn sociale vaardigheden er heel snel op achteruit gingen.
Gelukkig niet nee.
Afgelopen woensdag is degene die ik alles had verteld naar iemand op school gegaan zodat die het verder kon handelen, toch iemand die om me geeft, toch?
Ja, gelukkig wel!!!!
Nee, het was eigenlijk alleen maar zodat ze kon zeggen dat ze er iets had aan gedaan en mij had geholpen als ik zelfmoord had gepleegd,6 het was dus uit eigen belang (uitleg verder op).
Maar weet je dat zeker??
Ik ben eerst bij het gesprekspersoon geroepen uit de les en heb daar mee gepraat
Was het een fijn gesprek?
Kun je goed met je ouders praten?
De volgende dag naar de psycholoog gegaan en die heeft me opgegeven voor een 4-dagen lange kamp om aan mezelf te werken in de zomer (tja het moet dan maar).
Wat voor kamp is het?
Vervolgens kreeg ik de reactie van dat ze geen zin had om met mij te bellen (geen duidelijke reden opgegeven), dus die reden die ze eerst opgaf was gewoon een excuus en heb ik me voor niks zitten verbeteren.
Wat was de eerste reden dan?
Vervolgens nadat ik zei wat voor bs dit was kreeg ik een reactie dat het beter was dat ik andere vrienden voor buitenschool moest zoeken.
Oke....?
Dus dat is waarom ik denk dat ze met iemand ging praten over mij gewoon puur voor haarzelf was zodat ze van me af was,
Ik snap wel dat je dat denkt maar mischien is het ook wel niet zo... Mischien kun je het haar vragen.
want ze verwachtte waarschijnlijk niet dat ik zal veranderen enzo duss... Nu heb ik (door mezelf soortvan) de einzijdige vriendschap weggedaan en heb ik geen vrienden meer, volgend jaar maar weer proberen... Ik ben verder ook niet meer geappt ofzo erover dus het kan ze alle 3 niet schelen.
Je mag wel blij zijn dat je nu hulp enzo krijgt!!
Liefs,
Lise
Heeeeyyyyy. Hoe gaat het nu met je? Ik hoop dat het beter gaat met je sinds de vorige keer dat je iets schreef.
Liefs Fiona
Liefs Fiona
hey!
eerst wil ik zeggen, heel erg goed van je dat je hier hulp zoekt. Ik snap je situatie heel goed. Ik kan je nu wel vertellen dat snijden slecht is blablabla ( wat het ook zeker is ) maar dat heb je al vaak genoeg gehoord. Ik wil je graag helpen. - De tekst is verwijderd, is in strijd met de forumregels -
eerst wil ik zeggen, heel erg goed van je dat je hier hulp zoekt. Ik snap je situatie heel goed. Ik kan je nu wel vertellen dat snijden slecht is blablabla ( wat het ook zeker is ) maar dat heb je al vaak genoeg gehoord. Ik wil je graag helpen. - De tekst is verwijderd, is in strijd met de forumregels -
Haii Zendaya hier,
kijk life sucks en ik snap je.. Ik heb ook het echt heel moeilijk thuis, vooral omdat mijn broer en moeder tegen mij werken. Ook omdat ik agressie problemen heb en een stoornis.. Daardoor gaat het heel slecht thuis en begin ik mijzelf pijn te doen, ik heb niet mijzelf gesneden maar ik sla mijn hoofd tegen de muur ik knijp mijzelf ik trek super hard aan mijn haar.. En ben nu ook heel depressief.. Het lijkt wel alsof niemand mij begrijpt, want als ik erover zou praten.. De meeste mensen snappen het toch niet want ze zitten niet in zo'n situatie dus ze kunnen ze ook vrij lastig inleven in het idee hoe het zou zijn om het zo kut te hebben.. Maar ik wil 1 ding zeggen, ik vind het super dapper dat je het al hebt gezegd tegen een van je vrienden.. En ik denk waarom ze zo doen dat dat vooral komt omdat ze niet weten hoe ze met jou issues moeten omgaan.. Het is natuurlijk best wel wat dat je depressief bent en in een dip zit.. Veel mensen snappen het niet zo goed en raken dan een beetje bang omdat ze niet zo goed weten hoe ze ermee kunnen omgaan. Ik zeg trouwens het tegen niemand van mijn vriendengroep. Want ze begrijpen me toch niet.. Ik ben namelijk ook niet goed ik doe mijn moeder pijn en zij is zeg maar degene waarop ik al mijn boosheid uit. Is het eerlijk dat ik dat doe? Nee, maar ik kan gewoon niet omgaan met de boosheid en verdriet...
kijk life sucks en ik snap je.. Ik heb ook het echt heel moeilijk thuis, vooral omdat mijn broer en moeder tegen mij werken. Ook omdat ik agressie problemen heb en een stoornis.. Daardoor gaat het heel slecht thuis en begin ik mijzelf pijn te doen, ik heb niet mijzelf gesneden maar ik sla mijn hoofd tegen de muur ik knijp mijzelf ik trek super hard aan mijn haar.. En ben nu ook heel depressief.. Het lijkt wel alsof niemand mij begrijpt, want als ik erover zou praten.. De meeste mensen snappen het toch niet want ze zitten niet in zo'n situatie dus ze kunnen ze ook vrij lastig inleven in het idee hoe het zou zijn om het zo kut te hebben.. Maar ik wil 1 ding zeggen, ik vind het super dapper dat je het al hebt gezegd tegen een van je vrienden.. En ik denk waarom ze zo doen dat dat vooral komt omdat ze niet weten hoe ze met jou issues moeten omgaan.. Het is natuurlijk best wel wat dat je depressief bent en in een dip zit.. Veel mensen snappen het niet zo goed en raken dan een beetje bang omdat ze niet zo goed weten hoe ze ermee kunnen omgaan. Ik zeg trouwens het tegen niemand van mijn vriendengroep. Want ze begrijpen me toch niet.. Ik ben namelijk ook niet goed ik doe mijn moeder pijn en zij is zeg maar degene waarop ik al mijn boosheid uit. Is het eerlijk dat ik dat doe? Nee, maar ik kan gewoon niet omgaan met de boosheid en verdriet...
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
