Hey allemaal..
Ik moet even iets kwijt.
Ik heb heelveel meegemaakt, en loop sinds mijn 10e bij een psycholoog, psychiater etc..
2 jaar geleden is vastgesteld dat ik een depressie en burn-out heb door mijn psychiater. Ik heb dus al 2 jaar depressie therapie. Ik weet niet heel goed hoe ik dit allemaal moet typen..
Ik ben 17 en wil graag werken. Ik had heel de zomervakantie (elke dag) gewerkt omdat ik dacht: “Ik ben sterk genoeg”. Ik was zoo moe en ik wilde niks meer. De laatste 2 weken toen ik op weg was naar mijn werk had ik overgegeven. daarna heb ik me ziekgemeld en ben ik met spoed gestopt met werken.
Daarom mag ik nu niet meer werken. Maar op school is mijn niveau zo erg naar boven gegaan dat ze mijn niveau er niet meer hebben, dus moeten ze mijn boeken op niveau bestellen. Ook heb ik al mijn certificaten al behaald op school. Dus heb eigenlijk weinig tot niks te doen. Dat is de reden dat ik wel wil werken, maar het niet aankan.. Ik ben heel erg bang voor de toekomst.. Als ik 18 ben en ik nogsteeds niet kan werken, hoe moet ik dan mijn zorgverzekering betalen, rijbewijs etc? Ik ben bang dat ik weer terugval in die diepe put en zelfmoordneigingen ga doen van alle stress.
En wat zo irritant is dat als ik het er met mijn moeder en stiefvader over heb.. Zegt mijn stiefvader lekker makkelijk: Ja uhh werken.. is toch niet moeilijk?..
Waarom is een depressie zo moeilijk te begrijpen.. :(
Iedereen doet er makkelijk over en zeggen alleen maar: Het komt wel goed..
Dan denk ik: JA dat zeggen ze al sinds mijn 10e..
Vervolgens heb ik PTSS (post traumatische stress stoornis), een depressie en burn-out..
Dan denk ik weer: Wat nou “het komt goed”?!
Ik hoop dat iemand het snapt :(
xx mij.