Hoi. Daar ben ik weer, ik heb nagedacht over jullie reacties. Ik ben er nog niet uit, maar ik denk dat ik nog geen pillen ga nemen. Want ik denk dat ik zo goed ben, maar ik wel een ander probleem. Sinds ik er meer over nadacht, krijg ik soms een depressie dipje. Het is niet dat ik dood wil ofz, het is gwn steeds diezelfde vraag: Waarom ben ik zo? Wil ik een meisje worden? Wat zijn de risico’s? Ik bedoel hiermee van: het ia raar dat iedereen het wel kan uitvogelen wat hij/zij voelt, maar ik al er 7/8 jaar mee zit. En ik weet het ook gewoon nog niet, ik ben bang dat als ik in transitie ga, ik mijn enige plek waar ik normaal kan zijn, verlies. En ik ben bang voor de consequenties: Wat zal er met mij gebeuren? Wat als ik er toch niet blij mee ben? Hoe zit het met mijn “oude” leven dan? Is dat gewoon maar eruit gegooid alsof het nooit is gebeurd? Hoe zit het met mijn vrienden? Zijn ze geen vrienden dan meer? Ik zou het niet weten! Maar ik heb er wel 1 al kunnen uitvogelen, want ik zag nooit de soort van verliefdheid in mijn vrienden. Wel meer in meisjes. En dan ga ik nu iets vies zeggen, ik heb het gevoel dat ik tegelijk seks met hun wil, maar ook net zoals hun zijn. Maakt mij dat dan transmeisje en dan na de transitie lesbische? Of zou dat veranderen? Of heb ik alleen maar naar hun gekeken en wou ik ze toch alleen maar zo worden? Het is ook zo dat ik minder snel met jongens om ga, op de paar die wel mijn vrienden zijn of die soms naar me toekomen. Maar als ik de meisjes hoor praten met elkaar, begrijp ik soort van wat ze zeggen, ik weet wat ze bedoelen. Snap je? Je weet wel dat weinig jongens begrijpen wat dan meisjes bedoelen, maar ik begrijp het gewoon prima. En het is raar, maar ik begrijp laatste tijd minder van jongens, dan van meisjes. Want ik ga soort van niet mee met de trend van de jongens, maar kan wel alles soort van volgen van de trend van meisjes. Het is maar allemaal ingewikkeld. Nou soms voel ik die depressie dip en heb van: Ben ik raar? Of begrijpen anderen mij gewoon heel slecht? Of ben ik toch een soort van alien? Een mens gecreëerd door god om te zien hoe dat uitpakt? En soms heb ik het gevoel: Ben ik wel iemand? Maakt het uit of ik besta? Ik weet het allemaal gewoon niet heel goed.
Bedankt voor het (weer) lezen van een lang verhaal van mij. Tot ziens.
Bladzijde 1 / 1
hey
vervelende dat je af en toe dipjes hebt waarbij je je niet zo goed voelt
dat je je beter gaat voelen dan nu. of dat je ontdekt dat je je toch niet helemaal een meisjes bent.
er is niks aan de hand tot dat je vrouwe hormonen krijgt.
ik heb er 10 jaar niks van gesnapt en nu snap ik waar het gevoel vandaan komt. maar ik weet het ook niet zeker.
ik denk dat die plek misschien eerst iets minder gaat worden en later woord de plek waar jij je zelf kunt zijn steeds groter en groter.
nou je bent gelukkig(?) niet in een vinger knipje een vrouw geworden. je krijgt eerst allerlei onderzoeken en hulp bij de transformatie (transitie maar transformatie vind ik leuker klinken) tot een vrouw. pas als dat team 100% zeker weet dat jij je een vrouw voelt dan mag je pas hormonen.
jou omgeving van nu zou jou altijd jou kennen als een op groeiend jongetje die later is verandert. het blijft altijd een deel van je als je dat nou wilt of niet.
als het goede vrienden zijn accepteren ze je en woord waarschijnlijk je vriendschap alleen maar beter.
het is heel simpel. als jij je een meisje voelt en op meisjes valt ben je gewoon lesbi. als je op jongens valt ben je hetro.
dat had ik bij jongens. ik zag altijd het plaatje wat ik super graag wouw worden. ik was een tijd lang op iedereen jarloers. maar doordat ik een beetje aan me zelf kon veranderen waardoor ik minder jarloers was. pas na dat die jarloerse trekjes minder waren kwam ik pas achter waar ik op val.
ik snap het gedeelte wel van jongens en meisjes praat. maar omdat al die meiden mij aardig en zo vinden nemen ze me mee in die meiden praat waarbij ik de hele tijd denk hou toch eens op. maar door de jongens woord ik ook mee genomen door de jongens dingen en snap ik het ook voledig.
iedereen heeft in de pubertijd dipjes waarbij ze denken aan wie ze zijnm maar als het alleen blijft bij heel af en toe een klein dipje dat je niet meer weet wie je bent is het denk ik niet zo erg... maar als het bijna de hele dag zit rond te spoken in je hoofd is het meer dan alleen de pubertijd
groetjes blue
vervelende dat je af en toe dipjes hebt waarbij je je niet zo goed voelt
Wat zijn de risico’s?
dat je je beter gaat voelen dan nu. of dat je ontdekt dat je je toch niet helemaal een meisjes bent.
er is niks aan de hand tot dat je vrouwe hormonen krijgt.
Ik bedoel hiermee van: het ia raar dat iedereen het wel kan uitvogelen wat hij/zij voelt, maar ik al er 7/8 jaar mee zit.
ik heb er 10 jaar niks van gesnapt en nu snap ik waar het gevoel vandaan komt. maar ik weet het ook niet zeker.
En ik weet het ook gewoon nog niet, ik ben bang dat als ik in transitie ga, ik mijn enige plek waar ik normaal kan zijn, verlies.
ik denk dat die plek misschien eerst iets minder gaat worden en later woord de plek waar jij je zelf kunt zijn steeds groter en groter.
Wat als ik er toch niet blij mee ben?
nou je bent gelukkig(?) niet in een vinger knipje een vrouw geworden. je krijgt eerst allerlei onderzoeken en hulp bij de transformatie (transitie maar transformatie vind ik leuker klinken) tot een vrouw. pas als dat team 100% zeker weet dat jij je een vrouw voelt dan mag je pas hormonen.
Hoe zit het met mijn “oude” leven dan? Is dat gewoon maar eruit gegooid alsof het nooit is gebeurd?
jou omgeving van nu zou jou altijd jou kennen als een op groeiend jongetje die later is verandert. het blijft altijd een deel van je als je dat nou wilt of niet.
Hoe zit het met mijn vrienden? Zijn ze geen vrienden dan meer?
als het goede vrienden zijn accepteren ze je en woord waarschijnlijk je vriendschap alleen maar beter.
Maakt mij dat dan transmeisje en dan na de transitie lesbische? Of zou dat veranderen?
het is heel simpel. als jij je een meisje voelt en op meisjes valt ben je gewoon lesbi. als je op jongens valt ben je hetro.
Of heb ik alleen maar naar hun gekeken en wou ik ze toch alleen maar zo worden?
dat had ik bij jongens. ik zag altijd het plaatje wat ik super graag wouw worden. ik was een tijd lang op iedereen jarloers. maar doordat ik een beetje aan me zelf kon veranderen waardoor ik minder jarloers was. pas na dat die jarloerse trekjes minder waren kwam ik pas achter waar ik op val.
ik snap het gedeelte wel van jongens en meisjes praat. maar omdat al die meiden mij aardig en zo vinden nemen ze me mee in die meiden praat waarbij ik de hele tijd denk hou toch eens op. maar door de jongens woord ik ook mee genomen door de jongens dingen en snap ik het ook voledig.
iedereen heeft in de pubertijd dipjes waarbij ze denken aan wie ze zijnm maar als het alleen blijft bij heel af en toe een klein dipje dat je niet meer weet wie je bent is het denk ik niet zo erg... maar als het bijna de hele dag zit rond te spoken in je hoofd is het meer dan alleen de pubertijd
groetjes blue
Hallo, sorry dat ik nu geen zinnig antwoord ga geven waar je iets aan hebt, maar je hebt nu in die zinnen precies samengevat wat ik de hele tijd voel. Je hebt eigenlijk me wat rustiger in mijn hoofd gemaakt, bedankt.
Oh, en aangezien ik hier zelf nog mee zit te strugglen kan ik geen antwoord geven op je vraag...
Gr Iwemw
Oh, en aangezien ik hier zelf nog mee zit te strugglen kan ik geen antwoord geven op je vraag...
Gr Iwemw
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
