hey, ik wil denk ik gewoon even vertellen waar ik mee zit? sinds de eerste klas ben ik niet meer 100% blij geweest. de zomer na de eerste ging het echt heel erg slecht, ik deed aan sh en kon dagen niet uit mijn bed komen, en kon niet stoppen met huilen. Ik moest van mijn ouders toen naar een jeugdtherapeut maar dit werkte voor mij niet heel erg bij deze persoon, dus ging ik weg toen zij vond dat ik “klaar¨ was. Ik voelde mee hierna dus niet echt veel beter, maar zei niks omdat ik geen last voor mijn ouders wil zijn. Ik heb een heel slecht zelfbeeld en voel me slecht over mijn lichaam, skip heel veel maaltijden en geef soms expres over. dit vertel ik niet aan mijn ouders omdat een familielid van mij last had van anorexia vroeger en mijn ouders hier heel veel moeite mee hebben gehad. Ik zit nu in de derde en dit duurt dus al twee jaar. Ik heb dit nog nooit aan iemand verteld want ik vind dat heel moeilijk, en heb het gevoel dat het niet zo serieus is. ik vroeg me af of dit normaal is en of ik het moet vertellen of dat iedereen dit weleens heeft.
Ik weet dat dit heel cliché klinkt, maar het is denk ik alsnog het beste om met andere erover te praten, ookal is dat lastig. Je kunt ook met een vertrouwingspersoon op school erover praten.
Misschien dat je nog iets aan deze site hebt: https://www.thuisarts.nl/depressie/ik-heb-depressie-informatie-voor-jongeren
Je kunt ook met de Kindertelefoon bellen
Ik weet niet of je iets aan mijn tips hebt gehad maar ik hoop dat het goed komt.
Hoii,
Ik ben depressief, dus ik denk dat ik je wel een btje begrijp.
Bij mij wist ook niemand ervan, toen heb ik mijn mentor een berichtje gestuurd en we hebben (nu nog steeds) hele fijne gesprekken gehad, die écht helpen, want hij snapt me.
Dus mijn tip is: neem iemand in vertrouwen, bijv je mentor of een andere leraar.
iig: heel veel sterkte!!!
Groetjesss
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
