Hallo,
sinds ongeveer 4 maanden voel ik me erg alleen en verdrietig. Mijn vrienden van de basisschool zie ik niet meer. In de klas heb ik eig ook maar 2 vriendinnen waar ik eigenlijk nog niet eens zo serieus mee kan praten. En ik heb hele nare gedachten. Ik denk vaak aan de dood, en dat de tijd veel te snel gaat. Maar ik wil niet dood!! En ik ben vooral ook bezorgd om mijn familie. Ik ben katholiek en ik doe sws al bidden. Maar nu bid ik echt elke moment van de dag dat mijn familie maar niks overkomt. Zelfs als mijn moeder even naar de winkel gaat. Waarschijnlijk ben ik zo bezorgd omdat ik behalve hun bijna niemand meer heb. Door dit wordt ik depressief.
Ik heb nu ook gwn geen zin om uit bed te komen s’ochtends. En ik heb gw echt geen zin meer in dingen. Ik heb nog hoop op de toekomst daarom probeer ik de zelfmoord gedachten te vermijden en gwn door te gaan met mijn leven. Maar dan denk ik weer de tijd gaat veel te snel enzo.
Ik ben nog niet naar de huisarts geweest dus ik weet ook niet of je dit nou echt een depressie kan noemen. Daarom vertel ik hier mijn verhaal. En omdat ik tips nodig heb hoe ik weer gelukkig kan leven.
groetjes “Kiki”
