Skip to main content

Hoi

Ik ben een meisje van 13 jaar, en ik worstel als bijna 3,5 jaar met depressie. Ik werd/word ook veel gepest. Tijdens de gym kreeg ik 3 ballen van 10cm afstand en een schommel in mijn gezicht. Ik heb altijd al het gevoel gehad dat ik anders ben dan andere mensen. En dat ik alleen maar een probleem ben voor iedereen. Mijn paardrijd juf scheld me uit als ik iets fout doe en mijn ouders weten het niet eens omdat het ze niet boeit.

Soms vraag ik me af of mij ouders nog weten dat ze een kind hebben, en dat hun kind depressief is. Ik heb al met zoveel mensen gepraat hierover, met mijn paardencoacher, de kindertelefoon en zelfs 113, maar niets hielp. Het word alleen maar erger, in het begin probeerde ik het geheim te houden voor iedereen, zelfs voor m’n beste vriendin en m’n mentor, maar nu lukt dat niet meer.

Het gaat nu heel slecht op school, ik heb deze week nog geen 1 hoger cijfer gehaald dan een 2,0 en ik had 5 toetsen. Laatst belde mij mentor en heeft m’n moeder me best wel heel erg voor schud gezegd. Ik heb toen echt geprobeerd zelfmoord te plegen, maar ik was toch te bang. Toen ben ik maar gewoon weg gegaan. Toen ik na 4 dagen pas weer terug kwam leek het wel alsof m’n ouders niet eens doorhadden dat ik weg was. 
 

Weet iemand wat ik nu moet doen? Ik ben bijna 3,5 jaar depressief maar mijn ouders zien me niet staan en niks helpt om er vanaf te komen.

Hi @depressiefmeisje ,

Wat naar om je horen van je situatie sorry daarvoor. Heb je een vertrouwens persoon op school misschien? Daar kan je meestal wel goed mee praten. Je kan ook aan hem/haar vragen of diegene een gesprek met jou en je ouders kan hebben. Ik weet niet of je ouders je zien staan maar dat jij dat gevoel hebt is niet goed. Misschien kan je vertrouwens persoon je helpen met je ouders om aandacht te praten. En meisje denk alsjeblieft aan je toekomst ik weet niet wat je wilt worden maar jij kan degene zijn die verandering brengt. De dingen die nu klote zijn kunnen over 5 jaar geweldig zijn. Ik weet dat het klinkt en dat is het ook. Maar geef je liever nu op dan vechten en daarna jaren geluk. Dan verlies je officieel en niemand hoort te verliezen van zichzelf. Met school vind ik het zelf altijd ook moeilijk. Probeer de negatieve aandacht op jezelf te richten op school. Zie het als afleiding. 

Ik hoop dat je hier iets aan hebt!

Liefs


Reageer